Qua energie is Kingsman: The Secret Service redelijk vergelijkbaar met Kick-Ass, wat deels door het bronmateriaal en deels door dezelfde regisseur komt. Beide films gaan behoorlijk heftig over-the-top, ook qua geweld, maar waar Kick-Ass wat meer in balans was, daar zoekt Matthew Vaughn in Kingsman nogal veelvuldig de grenzen van het in balans zijn op. Dat daarin een paar keer flink uit de bocht wordt gevlogen is ook een kwestie van smaak, want waar ik…
Inherent Vice lijkt in eerste instantie een wat stonede film noir die nogal volgepropt is met vette scènes, scherpe oneliners, een hele verrassende en aparte voice-over en heel veel wiet. Maar zoals het alle meesterwerken van Paul Thomas Anderson (PTA) betaamt is Inherent Vice vooral een film die maar beter blijft worden, hoe langer hij nasuddert. Dus waar ik eerst dacht dat het vooral een leuke en grappige zijstap was van PTA, kan ik nu…
Een beetje het energieke, licht sci-fi en (daardoor) fantasieprikkelendere broertje van How to Train Your Dragon 2, want beide films zijn in mijn ogen duidelijke voorbeelden van hoe animatiefilms zowel voor kids als voor (‘pedagogisch verantwoorde’) volwassenen zeer bevredigend kunnen zijn. How to Train Your Dragon 2 verkent het grijze gebied tussen goed en kwaad iets beter dan Big Hero 6, maar deze is een stuk spannender, doordat ie zich in een meer herkenbare (en…
Ik vind het altijd fijn om te zien dat er nog altijd serieus goede films voor kinderen worden gemaakt, en ook dit tweede deel in de How to Train Your Dragon-franchise is wederom erg goed. Een stukje duisterder dan het energieke eerste deel, waardoor de pedagogisch verantwoorde thema’s mogelijk nóg interessanter zijn, maar daarnaast net zo avontuurlijk, leuk, meeslepend en cool… Het verhaal Waar het eerste deel vooral nog het temmen van de draken en…
Het is al vrij opmerkelijk dat deze film op een aantal los van elkaar staande waargebeurde feiten is gebaseerd. Maar wat nóg opmerkelijker is, is het feit dat je als kijker zo snel wordt meegezogen in het verhaal, dat dat grote papier-maché hoofd van één van de belangrijkste karakters vrijwel direct niet in de weg zit. Want Frank is inderdaad een heerlijk weirde film waarin de grens tussen quatsch en muzikale kunst met absurdistische humor wordt…
Gelukkig zag ik Birdman: or (The Unexpected Virtue of Ignorance) pas in 2015, anders was m’n keuze voor beste film van 2014 nóg lastiger geweest, want wat een geweldige, prachtige, technisch imponerende, scherpe en intrigerende film is Alejandro Iñárritu’s laatste zeg. Over de verraderlijkheid van het ego, de illusies en maskers die we allen nodig lijken te hebben, over faustiaanse keuzes en zoveel meer. Birdman is terecht genomineerd voor maar liefst negen Oscars en zó…
Aan vrijwel alles aan Homies straalt het plezier af dat cast & crew waarschijnlijk op de set hebben gehad, maar daarmee heb ik dan ook direct het meest positieve aan deze RTL-komedie genoemd. Als je de film vergelijkt met andere recente Nederlandse films, dan is dit speelfilmdebuut van actor turned director Jon Karthaus een wat simpele mix van Bro’s Before Ho’s en Black Out, die beide overigens een stuk beter waren. Al heb ik – toen…
Door al het gedoe vanwege die Sony-hack (met de dreiging met aanslagen als deze film uitgebracht zou worden) heeft deze film nogal wat extra aandacht gekregen, waardoor de verwachtingen van de meeste kijkers waarschijnlijk torenhoog zijn. Ik vrees echter dat dat ook veel teleurstellingen teweeg zal brengen. Als je weet dat dit de nieuwe is van de makers van Pineapple Express en This Is the End, dan weet je echter wél wat je moet verwachten.…
Ondanks het behoorlijk voorspelbare verhaal is dit regiedebuut van Max – zoon van Mike – Nichols een heerlijke komedie geworden. Misschien wel omdat de film zo’n pretentieloze en ontwapenende onschuld bevat die debuten wel vaker kenmerken. Het recentelijk overlijden van pa Nichols lag vrij ruim voor de Amerikaanse release van deze film, dus mogelijk heeft pa nog wel de tijd gehad om trots te zijn op z’n zoons debuut. Een debuut dat overigens vooral zo…
Het valt me op dat dit de tweede film in korte tijd is die schrijver-regisseur Sean Anders schreef, en waarbij ik nogal wat waardering voel voor de manier waarop hij domheid weet neer te zetten. Die andere film is Dumb and Dumber To, maar deze Horrible Bosses 2 heeft ie ook zelf geregisseerd. Dat regisseren hem iets minder af gaat dan schrijven blijkt wel uit z’n filmografie, maar in beide zit wel degelijk een stijgende…
Michiel ten Horn raakt met Aanmodderfakker nogal wat thema’s én genres aan. Daarbij is de film zo ontwapenend dat ik eigenlijk helemaal niet zo kritisch wil zijn, maar dat ben ik wel. Voor een deel komt dat mogelijk door de wat grote herkenbaarheid van een aantal eigenschappen van de aanmodderende hoofdpersoon, wat dan dus eigenlijk een verkapt compliment is, maar ik vrees dat ik toch liever had gewild dat Ten Horn wat meer focus op…
Dat ik mezelf misschien wel tien keer keihard hardop hoorde lachen tijdens Dumb and Dumber To zegt mogelijk al genoeg: ik heb gruwelijk genoten van dit vervolg, 20 jaar na het origineel. Maar daarbij moet ik wel direct melden dat dit – net als het origineel overigens – een film is waar je wel voor in de stemming moet zijn. Of de film ‘leuker’ is dan het origineel kan ik niet echt beoordelen, omdat ik…