Dat ik fan ben van de Duplass-broers zal niet als ’n verrassing komen. Na The Puffy Chair, Cyrus en Jeff, Who Lives at Home (en ’n flink aantal films waarin Mark Duplass acteert, als Humpday, Your Sister’s Sister en Safety Not Guaranteed) zag ik afgelopen weekend The Do-Deca-Pentathlon, niet alleen ’n behoorlijk lastige naam om te onthouden en ’n film die de broers al vóór Cyrus schoten en nu pas uitbrengen, maar wederom ’n fijne (en…
De poster/DVD-hoes (zie onderaan) zet je nogal op het verkeerde been, maar geeft wel ’n vrij goed beeld van wat je van deze film kunt verwachten. Waar je ogen namelijk worden verleid met iets dat vluchtig op lekkere meidenbillen in string lijkt, zie je ook vrij snel dat door de benen toch ’n aardig za(a)kje hangt, waardoor direct duidelijk wordt dat je naar ’n animatiefilm voor volwassenen zult gaan kijken waarbij de gayness van al die…
Deze film quirky noemen is nogal ’n understatement, wat dit waargebeurde verhaal alleen maar ongelooflijker maakt. Jack Black is in geweldige vorm als begrafenisondernemer/omgekeerde-pedo/moordenaar/filantroop (hij is genomineerd voor de aanstaande Golden Globes), in deze nieuwe van Richard – Before Sunrise, School of Rock, Fast Food Nation – Linklater. Maar de weirdness van het verhaal levert ook ’n lastig aan te raden film op, wat waarschijnlijk ook de reden is dat ie in Nederland straight to DVD is…
Wat ’n heerlijke film is Seven Psychopaths! Althans: dat vind ik. Als ‘broodschrijver’ denk ik namelijk dat deze film voor niet-schrijvers wel eens wat ‘verwarrend’, too much of overdreven hip zal zijn. Denk Adaptation meets Slipstream, maar dan nog ’n stuk ‘zelfbewuster’. Op IMDb variëren de reacties van “Best screenplay ever” tot “Worst film of the year“, en ook al zou ik me eerder aan willen sluiten bij die eerste quote, dat is ook zwaar…
Naast ’n fijn nostalgisch gevoel naar ’n wereld die nog veel mysterieuzer was, deels omdat ik ‘m natuurlijk (nog) veel minder begreep, biedt Wreck-It Ralph ook heerlijk escapisme van een ‘credit-technisch-Pixar-loos’ Disney, maar je voelt Pixar wel all over deze film. Daarnaast biedt de film ’n aantal verrassende acteurs de kans om hun stemtalenten te tonen en werd ik zo vermaakt dat ik nu eens niet zal gaan zeuren over de traanogen die ik wederom kreeg…
Safety Not Guaranteed is zo’n fijne kleine American indie waar ik gruwelijk van kan genieten (denk Another Earth meets Jeff, Who Lives at Home). Door z’n bescheidenheid is het ook zo’n film die je wel wat dingen wilt vergeven, maar naast ’n mogelijke plot-inconsistentie is er niet veel te vergeven in deze aparte romantische-sci-fi-komedie, want naast ’n geweldige casting, sterke dialogen en ’n zeer oprecht aanvoelende romance is het ook ’n debuutfilm van zowel regisseur…
Grove etnische grappen, ’n baby op zowel coke, XTC als marihuana, ’n heftige claymation-trip, Neil Patrick Harris die zichzelf weer goed parodieert, Oekraïense gangsters, ’n in z’n hoofd geschoten Kerstman en ’n paar nieuwe vrienden die zeker suffer maar net zo verontrustend acteren als Harold en Kumar zelf, of met andere woorden: nee, dit is geen Kerstfilm die je gezellig met de hele familie op Eerste Kerstdag gaat kijken. Maar het is er wel één…
Cloud Atlas zal de geschiedenisboeken in gaan als één van de meest ambitieuze films ooit, en alleen daarom al moet je deze film in de bioscoop gaan zien. Dat de film officieel de titel “independent” mag hebben is opmerkelijk, maar aan de andere kant: hoe onafhankelijk mag je ’n film nog noemen als het budget rond de 100 miljoen dollar lag (en er heel duidelijk ’n Samsung-gadget in de film te zien is)? Overigens ’n…
Lynn Shelton verbaasde én verraste me een paar jaar geleden met Humpday, waarin twee heteroseksuele mannen als kunstproject gay porn gingen maken. Een nachtmerrie voor homofoben natuurlijk, maar ik vond ’t erg gedurfd en vooral ontzettend naturel en realistisch gebracht. Niks geen makkelijke keuzes, maar film maken met lef. Dat ze niet onopgemerkt is gebleven blijkt wel doordat ze voor dit toegankelijkere Your Sister’s Sister niet alleen (wederom) kon samenwerken met mede-mumblecore-filmmaker en acteur Mark –…
Ken Loach’ nieuwste is ’n best kleine film met wel degelijk sociaal-kritische ondertonen, maar overall gezien is het toch vooral ’n fijne film over tweede kansen en whisky, heel veel whisky. Heerlijk voor ’n zondagavond, ook al voel je – vooral door de authenticiteit van de karakters – dat het geschetste probleem van werkloze jongeren in Groot-Brittannië waarschijnlijk niet vaak uitmondt in zo’n ‘sprookje’. Dat Loach ons dat niet keihard in ons gezicht duwt is…
Misschien dat Robot & Frank zó subtiel is dat de kans dat je ‘m niet voelt wat groter is, want dat gebeurde bij mij namelijk: ik voelde de emotionele impact die debuterend regisseur Jake Schreier nastreeft helaas niet. Mogelijk miste ik dus wat, want ondanks dat ik het ’n beste fijne en ‘zoete’ film over ouder worden, vriendschap en acceptatie vond, waarin ook goed wordt gespeeld, vond ik ’t verhaal uiteindelijk wat te dun. Het…
Waarschijnlijk is The Campaign regisseur Jay Roach’ humoristische uitlaatklep voor het maken van wel degelijk serieuze politieke films. Want waar The Campaign veel meer met heerlijk lompe Will Ferrell-humor dan met serieuze politiek te maken heeft, daar won zijn Game Change (over de aanstelling van Sarah Palin als running mate van John Cain bij de verkiezingen van vier jaar geleden) onlangs nog vier Emmy’s, waaronder die voor beste regie en beste TV-film/miniserie. Wat lijkt het me…