Poulet aux prunes (a.k.a. Chicken with Plums – 2011)

Ondanks de visueel geweldige mix van live action en animatie (waarbij niet altijd duidelijk is waar de overgang zit), de zeer mooie thema’s (zonder lijden geen kunst, onmogelijke liefde), de mooie balans tussen zwaar melodrama en magisch-realistische humor én de knappe acteerprestaties (van o.a. Mathieu Almaric, Isabella Rossellini, Chiara Mastroianni, Golshifteh Farahani en Maria de Medeiros) lukte het me helaas niet om écht te genieten van Poulet aux prunes (letterlijk: kip met pruimen, een Iraans gerecht),…

Goin’ South (1978)

Niet wetende wat ik moest verwachten was ik aardig verrast door de aparte mix van komedie, western, 70-ies non-conformisme en aanstekelijke romantiek. Het is ’n interessante Jack Nicholson-show, waarin veel van z’n talenten samenkomen. Naast de regie nam ie ook de hoofdrol voor z’n rekening, en ook al is het misschien niet z’n beste film, ik vond ‘m onverwacht vermakelijk (ook in z’n rebelse weirdness), tot en met ’t einde… Het verhaal Nicholson speelt Henry Moon,…

Animal House (1978)

Alle Project X-, The Hangover-, Old School– en Van Wilder-achtige films zijn schatplichtig aan National Lampoon’s Animal House, mogelijk de eerste (?) komedie die universiteitscampussen als anarchistische bolwerken toonde, voornamelijk om jou stevig aan ’t lachen te krijgen, maar er zat zeker ook wel kritiek in op de Amerikaanse samenleving in het groot. Maar je hoeft echt niet te gaan zoeken naar diepere betekenissen om keihard te kunnen genieten van John Belushi’s doorbraakfilm bij het…

Men in Black 3 (2012)

Toen Men in Black 3 in 3D in de bioscopen draaide had ik er weinig zin in, en mogelijk was de verrassing daardoor extra groot toen ik ‘m afgelopen zaterdagavond ‘gewoon’ op DVD en in 2D thuis zag en me best aardig vermaakte. Een creepy bad guy, Josh Brolins geweldige vertolking van ’n jonge Tommy Lee Jones, een wat campy achtige benadering van tijdreizen, ’n ietwat geweldadigere manier om af te rekenen met rogue aliens en…

2 Days in New York (2012)

Toen ik anderhalf jaar geleden 2 Days in Paris zag was al vrij snel duidelijk dat actrice, schrijfster, componiste en regisseuse Julie Delpy goed heeft opgelet toen ze geregisseerd werd door een flink aantal grote regisseurs. Verrassend dat ze nog nooit in ’n film van Woody Allen speelde, want de overeenkomsten tussen hun manieren van verhalen vertellen zijn zo talrijk dat het bijna redundant is om te melden. Okay, Delpy maakt misschien net wat ‘makkelijkere’…

American Reunion (2012)

American Reunion is ’n onverwacht nostalgische flashback naar de eerste twee of drie American Pie-films waar ik lang geleden van genoot. Vanaf deel 3 ben ik volgens mij afgehaakt, en had ook helemaal geen behoefte om deze te gaan zien, maar na een aantal positieve reacties besloot ik ‘m toch te kijken. En wat bleek: het was precies de film waar ik op hoopte. De ‘helden’ uit het eerste deel zijn allemaal weer bij elkaar, waarmee…

Ruby Sparks (2012)

Allereerst: Ruby Sparks is een leuke romantische film met een erg aparte insteek. Er wordt ’n mooi verhaal verteld over liefde en de onmogelijkheid van mannen om dat niet trachten te controleren. ‘n Verhaal dat over creativiteit zelf gaat en enorm veel potentie heeft om ook lekker scherp te zijn. Als je zin hebt in ’n lieve quirkie film over ’n verrassende liefde, dan zul jij smullen. Lees dan niet verder, maar kijk deze film..! Maar…

Extraterrestre (a.k.a. Extraterrestrial – 2011)

Na het zien van Los cronocrímenes was ik erg benieuwd naar Nacho Vigalondo’s nieuwste film, en m’n verbazing was dan ook groot dat z’n nieuwste als science-fiction drama-komedie werd aangekondigd. Nu weet ik dat films wel vaker fout worden vermarkt, maar iedereen die van Extraterrestre ’n vette science-fiction film met een alien invasion verwacht moet deze film niet kijken. Maar ben je op zoek naar ’n opmerkelijke mix van genres met ’n beetje ’n mublecore-gevoel, die vooral gaat…

Thin Ice (2011)

Waar deze film op IMDb dus als The Convincer vermeld staat, zag ik (helaas) de door de Amerikaanse distributeur ingekorte en behoorlijk aangepast theatrical version van deze film met sterk acteerwerk van Greg Kinnear, Billy Crudup en vooral Alan Arkin. De versie die ik zag – Thin Ice genaamd – moet het dus uiteindelijk van een ’twistclimax’ hebben die mij juist het gevoel gaf dat er wat teveel ‘makkelijke toevalligheden’ in de plot geslopen waren. En…

Ted (2012)

Natuurlijk zal niet iedereen een komedie over ’n gruwelijk grofgebekte en dus pratende teddybeer trekken, maar als dit jouw humor is (denk Family Guy meets The Hangover/Project X), dan zul jij waarschijnlijk dezelfde conclusie trekken als ik: Ted is de beste komedie van 2012..! Ook al ga ik hieronder echt wel wat kritiek uiten, ik denk dat ik in lange tijd niet zo gruwelijk hard gelachen heb in de bioscoop. En naast ’n paar geweldige…

The Watch (2012)

Deze film staat nu (28 augustus 2012) een 5,6 op IMDb. Laat dat in elk geval je verwachtingen temperen, want als ik je vertel dat deze is gemaakt door ’n regisseur met zes jaar Saturday Night Live-ervaring en in de cast Ben Stiller, Vince Vaughn, Jonah Hill, Will Forte, Billy Crudup, Richard Ayoade, Rosemarie DeWitt en zelfs Full Metal Jackets Gunnary Sergeant Hartman (R. Lee Ermey) rondlopen, dan zouden je verwachtingen wel eens veel te hoog kunnen oplopen.…

To Rome with Love (2012)

Sinds het zien van Woody Allen: A Documentary ben ik nóg meer fan van hem geworden, maar weet ik ook dat hij zelf het meest kritisch is op z’n werk. Hij maakt met grote regelmaat films (al zo’n 41 jaar elk jaar één film), en hoopt door die kwantiteit dat er ooit één meesterwerk tussen zal zitten. Natuurlijk heeft hij die al ’n paar gemaakt, en ook al is To Rome with Love geen meesterwerk…