Met “FROM THE GUYS WHO WATCHED THE HANGOVER” tonen de makers direct dat je deze romantische actiekomedie nergens serieus moet nemen. Ik deed dat dus ook niet, en genoot daarom best wel van deze Dax Shepard-show. Want naast het spelen van de hoofdrol deed hij mede de regie, was hij één van de editors en schreef hij ’t scenario. Nog opmerkelijker is dat de film schijnbaar in slechts 10 weken (!!!!!!!!) van idee tot wrap-party…
Seeking a Friend for the End of the World is zo’n offbeat rom-com die op sommige momenten erg mooi is, maar net niet dat heerlijke American indie-gevoel weet te halen dat bv. Juno en Little Miss Sunshine wel haalden. Toch vond ik het een erg fijn tussendoortje dat ergens een mix is tussen Perfect Sense en Lars von Triers Melancholia, maar merk ik nu ook dat ik maar beter niet kan vergelijken, want dáár was ik ook…
Waarschijnlijk erg toepasselijk om ‘m zo rond de 50e sterfdag van miss Monroe te zien, en misschien is dat ook de (commerciële) reden geweest om deze film nu te maken, maar ik had ’t erg fijn gevonden als “subtiliteit” net wat hoger in het vaandel van de makers had gestaan. Ondanks dat ie best vermakelijk was voelde de film voor mij namelijk aan als ’n gefabriceerde mengelmoes waarin men aardig is doorgeslagen in ’t verwerken van…
Okay, Casa de mi Padre is één grote quatschfilm. Bij vlagen hilarisch, het plezier dat de makers op de set hadden straalt overal vanaf, voor 99% Spaans gesproken (ook door Will Ferrell, die de hoofdrol speelt), met wat links naar cultheld Alejandro Jodorowsky, maar toch verwacht ik dat deze de Nederlandse bioscopen niet gaat halen. De film is namelijk zo’n weirde combinatie van telenovela (zo’n Spaanstalige soap), overduidelijk en extreem low budget filmmaken (er werd meer…
Pixars nieuwste animatiefilm begint overweldigend mooi en leuk, lijkt wat kinderachtiger dan z’n voorgangers, is over het algemeen ontzettend vermakelijk, met een erg sterke ‘voice cast’ (Billy Connolly blijft natuurlijk één van de grappigste mensen op aarde), maar lijkt op ’t eerste gezicht ook meer een Disney-sprookje dan een Pixar-verrassing. Dat zullen de jongsten alleen maar geweldiger vinden, al zitten er wel wat enge actiescènes in voor de allerkleinsten, maar Brave miste voor mij wel…
The Royal Tenenbaums is Wes Andersons derde film die ik een jaar of tien geleden al eerder zag, maar ik afgelopen vrijdag toch weer vrij ‘vers’ herontdekte. Een komedie over een depressieve familie, maar dan wel zo’n komedie waarbij je niet helemaal door hebt of het wel altijd gepast is om te lachen. En achteraf gezien bezorgt Owen Wilsons betrokkenheid als schrijver mij een extra rilling. Maar ook als je hier niets over weet, dan…
Mogelijk doordat ik het niet verwachtte, maar Madagascar 3 is een stuk leuker dan Ice Age 4. Nu is vergelijken niet nodig, maar ik vind het opmerkelijk dat deze serie – over een leeuw, zebra, nijlpaard en giraffe die in deel 1 de Central Park Zoo ontvluchtten maar in deel 2 er weer alles aan deden om terug te komen – eigenlijk steeds leuker wordt. Beste toevoeging is waarschijnlijk het circus, want hierdoor worden er…
In deze nieuwe van de Duplass-broers laten ze hun acteurs mogelijk wat minder improviseren dan in hun eerdere films (The Puffy Chair, Cyrus), maar herken je wel hun oprechte realisme. Daarnaast voegen ze nu een vleugje ‘magie’ toe, dat cynici als blowers- of hippiewijsheid zullen afdoen, maar door hun scherpte (in zowel dialogen als verhaallijn) raakten ze me wederom behoorlijk. Hun mumblecore-achtergrond geeft de film ’n extra realimse, en in combinatie met bescheiden locaties krijgt…
Dit vierde deel in de Ice Age-franchise is ’n echte familiefilm en eigenlijk de eerste van de vier waarbij ’t me opviel dat ik ‘m iets te ‘kindvriendelijk’ vond. “Kinderachtig” vind ik iets te negatief klinken, want ik heb zeker wel genoten, maar de vele nieuwe en zeer kleurrijke karakters lijken vooral te zijn toegevoegd om ’t wat kale verhaaltje te verdoezelen en de jongsten te vermaken. Daarnaast worden tieners gelokt door de stemmen van…
Eén van de grotere verrassingen van dit jaar, deze driedelige Britse miniserie met drie totaal verschillende onderwerpen en individuen, gezet in een zeer nabije maar technologisch nét iets verder gevorderde toekomst. Elke aflevering heeft een andere cast en regisseur en een compleet ander onderwerp, maar allemaal met eenzelfde ’techno-paranoia’ gevoel. Dat maakt deze tv-miniserie heerlijk scherp, en dan is ie ook nog ontzettend goed geschreven… Het knappe aan de scenario’s van journalist en tv-presentator Charlie…
Deze film had op geen slechter moment in de sneak kunnen komen dan op de dag nadat ik het prachtig pijnlijke De rouille et d’os zag: een niet-romantisch maar o zo aangrijpend liefdesverhaal met gebroken en subtiele karakters dat zó realistisch werd gebracht dat het pijn deed. The Five-Year Engagement is vrijwel compleet ’t tegenovergestelde, waardoor ik de hele film aan die Franse film zat te denken. Ondanks de aanwezigheid van a shitload aan herkenbare gezichten in…
De reden dat deze film in Nederland nog altijd niet/nooit is uitgebracht is waarschijnlijk vrij ingewikkeld, net zoals het recenseren van deze documentaire ongelooflijk lastig zal worden. Toen de film in Amerika uit kwam ging iedereen er vanuit dat men écht naar het heel snel afglijden richting zeer diepe afgrond van de Oscargenomineerde acteur Joaquin Phoenix zat te kijken, maar ook toen heerste er al wat twijfel, want mogelijk was het wel nep. En na…