Een groter contrast tussen twee opeenvolgende films is waarschijnlijk niet mogelijk: van het brute war mongering van Act of Valor naar de wondere wereld van Ari Kaurismäki’s droogkomische maar ook maatschappijkritische ‘sprookjes’. Want een sprookje mag je Le Havre wel noemen, want alhoewel de film eerst wat droog op m’n brood leek te vallen en ik er wat lastig ‘in’ kwam, hoe fijner de film in m’n herinnering begint aan te voelen… Ja, dit is Kaurismäki’s eerste film…
Ik heb The Change-Up in de bioscoop bewust overgeslagen, omdat ik weinig zin had in het subgenre dat in mijn beleving in de 80’ies z’n ‘hoogtij’ vierde (met films als All of Me, Big en 18 Again!) en aan het begin van dit millennium nog een comeback trachtte te maken met de Freaky Friday-films. Maar dit is een film uit 2011 van de schrijvers van The Hangover en de regisseur van Wedding Crashers, dus deze bromantic comedy-variant…
Een favoriet bij diverse Ladies Nights, deze nieuwe van Cameron – Jerry Maguire, Almost Famous – Crowe. We Bought a Zoo vertelt het waargebeurde verhaal van een voormalig Guardian-journalist die na op een keerpunt in z’n leven terechtkomt en besluit een mooi groot huis te kopen dat toevallig midden in een dierentuin ligt. En het is inderdaad een vrij zoete film met weinig verrassingen, maar Crowe is zo’n volleerd regisseur dat hij hier ook een mooie…
Of Giorgos Lanthimos überhaupt iets ‘concreets’ wil zeggen met z’n nieuwste film weet ik niet, maar ik ondervind ook aan m’n lijf hoe lastig ’t is om deze film te duiden. Dat ik daarin niet alleen sta blijkt wel uit de grote hoeveelheid regisseurs waarmee Lanthimos wordt vergeleken in andere recensies. Van de droge en pijnlijke humor van Alex van Warmerdam, de ongemakkelijke en cynische relaties in Lars von Triers films tot het shockerende geweld…
Met zo’n titel en poster verwacht je natuurlijk quirkiness, en zeker als je weet dat dit een ‘uitbouw’ van Dennis Lee’s studenten-Oscar-winnende korte film met dezelfde titel is, dan lijkt het me logisch dat je zo’n fijne American indie als Little Miss Sunshine, Rushmore of zelfs Tadpole gaat verwachten. Helaas lijken de filmmakers door gehad te hebben dat ’t publiek een quirky film verwacht, of misschien zien ze dit zelfs wel als ‘genre’, want ze…
Inderdaad, een titel die nogal de aandacht trekt, deze Ierse film over twee broers die toevallig op dezelfde middelbare school zaten als Paul Hewson, David Evans, Larry Mullen en Adam Clayton, nu inderdaad beter bekend als U2. En dat hoofdrolspeler Neil McCormick vanuit jaloezie, onzekerheid en/of misplaatste arrogantie z’n broer Ivan ervan weerhield om het vijfde lid van die band te zijn had een stuk sterker uitgewerkt kunnen worden, want nu lijkt de film nogal van…
Voor de echte filmfans hoef ik natuurlijk niets meer te doen dan naar de poster te verwijzen, want die ouwe Robert Smith/Keith Richards/Michael Jackson/Ozzy Osbourne-lookalike is niemand minder dan Sean Penn. En dat je letterlijk na twee minuten al niet meer ziet dat het Penn is, is niet alleen een groot compliment aan de acteur zelf, maar zeker ook aan regisseur Paolo Sorrentino, die eerder al opzien baarde met Il Divo. Daarvan dacht ik ooit dat…
Doordat ’t een spinoff is van een franchise, die ook nog eens gruwelijk leuk begon maar erg snel afgleed, had ik helemaal geen zin om deze film in de bioscoop te kijken. En die instelling heeft er zeker voor gezorgd dat ik harder heb genoten dan ik verwachtte toen ik ‘m afgelopen zaterdag op Blu-ray zag. Ook al zag ik ‘m dus gewoon in good old 2D, de combinatie van fun, actie, schattigheid en avontuur zorgt er…
Best een grote verrassing dat ik deze film ‘gewoon’ in m’n DVD-kast had staan en nog nooit gezien had. Deze tweede film van Eddie Terstall is namelijk een erg leuke zwarte ‘zedenkomedie’ over de Nederlandse/Amsterdamse filmwereld, en ik vraag me dan ook best hard af waarom ik ‘m niet in 1999 of 2000 zag, toen deze film net uit kwam. Nadja Hüpscher won overigens een Gouden Kalf voor beste actrice voor haar rol als één…
Misschien wel ’t leukste aan Tower Heist voor mij is dat ik ‘m gisteren onwetend terugbracht naar de videotheek, waar me werd gevraagd wat ik er van vond. “Ach ja, ik had lage verwachtingen, dus ik heb me aardig vermaakt”, was m’n response. “Ik schat een 6,2 of een 6,3 op IMDb.” Toen we even later op IMDb checkte in hoeverre m’n gok klopte kreeg ik ’n glimlach op m’n gezicht, want die 6,3 klopt dus…
Ik zag deze komedie ergens rond nummer 10 of 11 staan in één of ander ‘leukste-komedies-van-2011’-lijstje, en ook al is er genoeg aan te merken op deze film, als je weet wat je moet verwachten, dan is het een best lekker en simpel tussendoortje. Het verhaal speelt zich af in de 80’ies, dus verwacht extra veel foute muziek uit die tijd. Mogelijk moet ik er wel bij vermelden dat ik eind jaren 80 een sucker voor highschoolfilms…
Wauw, dit was een aardig positieve verrassing, en ik denk dat Charlize Theron nét buiten de Oscarnominaties is gevallen. Let wel op: dit is geen hilarische komedie, maar juist een tragikomedie over een gruwelijk mooie maar depressieve vrouw die inderdaad maar niet volwassen wil worden. Dat ze net zo oud is als ik is overigens niet de enige reden dat de film me ook best wel raakte… Young Adult bewijst dat de regisseur en schrijfster…