Voor de echte filmfans hoef ik natuurlijk niets meer te doen dan naar de poster te verwijzen, want die ouwe Robert Smith/Keith Richards/Michael Jackson/Ozzy Osbourne-lookalike is niemand minder dan Sean Penn. En dat je letterlijk na twee minuten al niet meer ziet dat het Penn is, is niet alleen een groot compliment aan de acteur zelf, maar zeker ook aan regisseur Paolo Sorrentino, die eerder al opzien baarde met Il Divo. Daarvan dacht ik ooit dat…
Doordat ’t een spinoff is van een franchise, die ook nog eens gruwelijk leuk begon maar erg snel afgleed, had ik helemaal geen zin om deze film in de bioscoop te kijken. En die instelling heeft er zeker voor gezorgd dat ik harder heb genoten dan ik verwachtte toen ik ‘m afgelopen zaterdag op Blu-ray zag. Ook al zag ik ‘m dus gewoon in good old 2D, de combinatie van fun, actie, schattigheid en avontuur zorgt er…
Best een grote verrassing dat ik deze film ‘gewoon’ in m’n DVD-kast had staan en nog nooit gezien had. Deze tweede film van Eddie Terstall is namelijk een erg leuke zwarte ‘zedenkomedie’ over de Nederlandse/Amsterdamse filmwereld, en ik vraag me dan ook best hard af waarom ik ‘m niet in 1999 of 2000 zag, toen deze film net uit kwam. Nadja Hüpscher won overigens een Gouden Kalf voor beste actrice voor haar rol als één…
Misschien wel ’t leukste aan Tower Heist voor mij is dat ik ‘m gisteren onwetend terugbracht naar de videotheek, waar me werd gevraagd wat ik er van vond. “Ach ja, ik had lage verwachtingen, dus ik heb me aardig vermaakt”, was m’n response. “Ik schat een 6,2 of een 6,3 op IMDb.” Toen we even later op IMDb checkte in hoeverre m’n gok klopte kreeg ik ’n glimlach op m’n gezicht, want die 6,3 klopt dus…
Ik zag deze komedie ergens rond nummer 10 of 11 staan in één of ander ‘leukste-komedies-van-2011’-lijstje, en ook al is er genoeg aan te merken op deze film, als je weet wat je moet verwachten, dan is het een best lekker en simpel tussendoortje. Het verhaal speelt zich af in de 80’ies, dus verwacht extra veel foute muziek uit die tijd. Mogelijk moet ik er wel bij vermelden dat ik eind jaren 80 een sucker voor highschoolfilms…
Wauw, dit was een aardig positieve verrassing, en ik denk dat Charlize Theron nét buiten de Oscarnominaties is gevallen. Let wel op: dit is geen hilarische komedie, maar juist een tragikomedie over een gruwelijk mooie maar depressieve vrouw die inderdaad maar niet volwassen wil worden. Dat ze net zo oud is als ik is overigens niet de enige reden dat de film me ook best wel raakte… Young Adult bewijst dat de regisseur en schrijfster…
David Gordon Green bewandelt een behoorlijk raar pad. Waar hij een aantal jaar geleden nog gold als één van de interessantste nieuwe Amerikaanse regisseurs (na festival-hits als Undertow, All The Real Girls, Snow Angels en George Washington), daar sloeg hij twee jaar geleden met Pineapple Express een compleet andere weg in. En waar die film nog een verrassende en aardige stoner comedy/actiefilm was, daar was opvolger Your Highness – to put it mildly – nogal op een…
Ik weet niet wie er meer verbaasd is, jij of ik, maar ik heb afgelopen donderdagavond KEIHARD gelachen om Project X, een film die iedereen die z’n verantwoordelijkheidsgevoel niet los kan laten tegen de borst zal stuiten. Want wát een decadentie, wát een verloedering, wát een goddeloosheid, maar ook: WÁT EEN FEEST..!!! Nee: laat die zorgen los dat een film als Project X een generatie zal verknallen, want dat vonden mijn ouders ook van films…
Ik ging gisteravond zonder enige voorkennis – buiten het zien van de hilarisch droogkomische trailer – naar Plan C. Als ik namelijk had geweten hoe persoonlijk deze film voor schrijver en regisseur Max Porcelijn was geweest, dan was ik er sowieso al anders ingestapt. Dan had ik namelijk zeker geweten dat die wat ongemakkelijk aanvoelende authenticiteit ‘echt’ was. Nu schoof ik het wat af op “misschien ligt deze humor mij net niet“, want de overige filmliefhebbers…
De film is net zo ambitieloos als hoofdrolspeler Nick (Jesse Eisenberg), en dat is maar goed ook, want daardoor genoot ik zaterdagnacht behoorlijk van deze stoner-idiot-comedy die qua kwaliteit ergens ’t midden houdt tussen Zombieland (regisseur Fleischers debuut-hit) en Your Highness. Perfect voor een avond met vrienden en een krat bier (en/of een paar pretsigaretten), maar niet geschikt voor serieuze recensenten… Gelukkig ben ik niet altijd serieus, want als je deze film serieus neemt dan mis…
Twee jaar geleden kwam één van de beste thrillers van het laatste decennium uit Argentinië (El secreto de sus ojos), en met Medianeras laten de Argentijnen zien ook op het gebied van de romantische ‘dramedy’ ontzettend fris en verrassend te zijn. Denk een beetje Miranda – Me and You and Everyone We Know, The Future – July meets Woody Allen, maar wel met een flinke dosis authenticiteit én ‘magie’. Wat een fijne film was dit…
Ja, bij mij deed ie ’t wel, maar ik kan me goed voorstellen dat je deze film ook niet gaat trekken. Als je je namelijk niet over een kleine drempel heen kunt zetten en met hoofdrolspeler Ned mee kunt gaan, dan ga je je ten eerste waarschijnlijk ergeren aan z’n acties en daarna kritischer kijken naar hoe de verschillende karakters worden neergezet en zeggen dat het wel heel simpel gedaan is allemaal. En daar heb…