De tweede film in het PAC-festival was dan misschien helemaal geen echte ‘arthouse-film’, maar wel een zeer aangename, af en toe hilarische en mooie Franse speelfilm over een aristocraat met een dwarslaesie wiens nieuwe 24-uurs verzorger uit nogal onverwachte hoek komt: de banlieu. Mogelijk was het wat vergezocht geweest als de film niet gebaseerd was op ware feiten, maar juist daardoor vermaakte deze Franse superhit (met meer dan 15 miljoen bezoekers in de Franse bioscopen)…
Dat The Descendants als één van de grootste kanshebbers bij de Oscars wordt genoemd (o.a. voor Beste Film, Beste Regie en Beste Acteur) is geen verrassing: de film is prachtig subtiel en ‘herkenbaar’ Alexander – About Schmidt, Sideways – Payne, met een zeer genuanceerde George Clooney in de hoofdrol. Maar het is ook een kleine film, die daarom als filmervaring niet zo groots en indrukwekkend is als bijvoorbeeld The Artist (en ik denk dat Scorsese’s…
Okay, My Week with Marilyn is dan wel niet de beste film van ’t jaar, maar Michelle Williams’ performance als Marilyn Monroe zorgt dat dit, in combinatie met het perfect ‘vangen’ van infatuation, wel één van de fijnere films van ’t jaar zal worden. Nu weet ik dat niet iedereen dit soort onweerstaanbaarheid begrijpt, maar ik ken dat bijna ongelimiteerd (en irreële?) genieten van (de schoonheid van) een vrouw wel, dus ik kon (en wilde) me…
Ja, Black Out is zeker vermakelijk en zal het goed gaan doen in de bioscopen. Hij is technisch goed gemaakt, bevat een flink aantal goede one-liners die je mogelijk zult willen onthouden en later stoer tegen je vrienden gaat herhalen, en combineert dat met een flinke dosis knokken. Ik verwacht ook dat de filmacademie trots is op Arne Toonens nieuwste film, want in de commercial die hij ooit maakte voor dezelfde academie leek het alsof…
Tom McCarthy levert met Win Win wederom een mooie film af waarin het leven van gewone (en geloofwaardige ‘echte’) mensen overhoop wordt gehaald door een ongewone gebeurtenis. Dat Win Win mij dan nét niet zo hard raakte als The Station Agent en The Visitor (McCarthy’s eerdere films) is misschien wat jammer, maar toch blijft het een erg fijne film om gezien te hebben. Alleen al voor Paul Giamatti’s gekleurde rol als Mike Flaherty – advocaat, high…
Nee, A Good Old Fashioned Orgy is geen geweldige film, maar ik heb wel een paar keer keihard gelachen (ik wilde één keer zelfs applaudisseren), voelde zelfs een lichte verwantschap bij sommige scènes, en weet ook zeker dat ik ‘m nog wel vaker ga zien… Ik schaam me inderdaad niet om toe te geven dat ik aardig genoten heb van deze mix tussen Hall Pass en Old School, met zelfs een klein beetje Humpday in…
Er zijn weinig genres waar je smaak zo bepalend is als bij komedies. The Inbetweeners Movie bevat misschien wel 1000 grappen, waarvan ik er twee of drie leuk vond. De rest van het sneakpubliek lachte veel meer dan ik (het meisje naast me overigens omdat ze alles zo slecht vond), terwijl ik de vier hoofdrolspelers na tien minuten al meer dan zat was. Ik zag dan ook vooral dat er bar weinig overblijft als de…
Never judge a movie by its poster, had ik al veel eerder tegen mezelf moeten zeggen. Ik weet ook niet zeker of het de poster was die me ‘lange’ tijd tegenhield deze film te zien (mogelijk kwam ’t grotendeels ook wel gewoon omdat mijn videotheek ‘m niet ingekocht had), maar ik ben maar wat blij dat ik ‘m nu gezien heb. Een lach, een traan, maar vooral een heerlijke American indie van een regisseur die misschien…
Ik was wat huiverig om deze film te kijken, omdat hij mogelijk nu pas in NL verschenen is omdat het schrijvende en regisserende Mulroney-stel ineens aandacht krijgen omdat ze ’t scenario van Sherlock Holmes: A Game of Shadows hebben geschreven. En dat voorspelde namelijk niet echt veel goeds. Maar ik moet zeggen: Paper Man is verrassend genoeg een American indie (hoe ze daarom ooit bij Sherlock betrokken zijn geraakt is voor mij een raadsel) en ook…
Ja, eigenlijk is er vrijwel niks mis met Hasta la Vista!, een Belgische roadmovie over drie gehandicapten die nu eindelijk wel eens willen ‘poepen’ en daarmee hun maagdelijkheid verliezen. Hun streven wordt prangender als blijkt dat één van de jongens nogal haast heeft, want zijn rolstoelkluisterende ziekte is terminaal. De film zit qua balans tussen humor en drama behoorlijk goed, is zelfs lichtjes gebaseerd op feiten, maar neemt ook nergens écht risico’s. Dat kun je…
Damn, wat pakte die keuze anders uit dan ik vooraf dacht… Na drie/vier dagen Kerst, met veel lekker eten en teveel drank, wilde ik op derde Kerstdag weinig liever dan herstellen door te vluchten in een film. Omdat ik van andere Godard-films – zoals A bout de souffle en Le mépris – heerlijk genoten heb, was ik in de verkeerde veronderstelling dat Pierrot le fou me het gewenste ‘makkelijke’ escapisme kon bieden. Maar nogmaals damn!, want dit is een film waarvan…
Ja, natuurlijk is The Rum Diary een must voor alle fans van Hunter S. Thompson, maar toch wil ik je waarschuwen dat je niet al te hoge verwachtingen moet hebben. Ik heb zeker genoten van zeer veel fijne Hunter-quotes, het kijken naar een film die zich in een tropisch paradijs afspeelt terwijl het buiten shitweer is, een ontzettend fijne love interest en wederom een kijkje in die drug & booze fueled-wereld die je mogelijk kent uit…