Er zijn weinig genres waar je smaak zo bepalend is als bij komedies. The Inbetweeners Movie bevat misschien wel 1000 grappen, waarvan ik er twee of drie leuk vond. De rest van het sneakpubliek lachte veel meer dan ik (het meisje naast me overigens omdat ze alles zo slecht vond), terwijl ik de vier hoofdrolspelers na tien minuten al meer dan zat was. Ik zag dan ook vooral dat er bar weinig overblijft als de…
Never judge a movie by its poster, had ik al veel eerder tegen mezelf moeten zeggen. Ik weet ook niet zeker of het de poster was die me ‘lange’ tijd tegenhield deze film te zien (mogelijk kwam ’t grotendeels ook wel gewoon omdat mijn videotheek ‘m niet ingekocht had), maar ik ben maar wat blij dat ik ‘m nu gezien heb. Een lach, een traan, maar vooral een heerlijke American indie van een regisseur die misschien…
Ik was wat huiverig om deze film te kijken, omdat hij mogelijk nu pas in NL verschenen is omdat het schrijvende en regisserende Mulroney-stel ineens aandacht krijgen omdat ze ’t scenario van Sherlock Holmes: A Game of Shadows hebben geschreven. En dat voorspelde namelijk niet echt veel goeds. Maar ik moet zeggen: Paper Man is verrassend genoeg een American indie (hoe ze daarom ooit bij Sherlock betrokken zijn geraakt is voor mij een raadsel) en ook…
Ja, eigenlijk is er vrijwel niks mis met Hasta la Vista!, een Belgische roadmovie over drie gehandicapten die nu eindelijk wel eens willen ‘poepen’ en daarmee hun maagdelijkheid verliezen. Hun streven wordt prangender als blijkt dat één van de jongens nogal haast heeft, want zijn rolstoelkluisterende ziekte is terminaal. De film zit qua balans tussen humor en drama behoorlijk goed, is zelfs lichtjes gebaseerd op feiten, maar neemt ook nergens écht risico’s. Dat kun je…
Damn, wat pakte die keuze anders uit dan ik vooraf dacht… Na drie/vier dagen Kerst, met veel lekker eten en teveel drank, wilde ik op derde Kerstdag weinig liever dan herstellen door te vluchten in een film. Omdat ik van andere Godard-films – zoals A bout de souffle en Le mépris – heerlijk genoten heb, was ik in de verkeerde veronderstelling dat Pierrot le fou me het gewenste ‘makkelijke’ escapisme kon bieden. Maar nogmaals damn!, want dit is een film waarvan…
Ja, natuurlijk is The Rum Diary een must voor alle fans van Hunter S. Thompson, maar toch wil ik je waarschuwen dat je niet al te hoge verwachtingen moet hebben. Ik heb zeker genoten van zeer veel fijne Hunter-quotes, het kijken naar een film die zich in een tropisch paradijs afspeelt terwijl het buiten shitweer is, een ontzettend fijne love interest en wederom een kijkje in die drug & booze fueled-wereld die je mogelijk kent uit…
Oh, wat heb ik af en toe lekker ongemakkelijk maar net zo vaak gewoon luid hardop gelachen om Carnage, de nieuwe van Roman Polanski met in de hoofdrollen Jodie Foster, Kate Winslet, John C. Reilly en Christoph Waltz. Misschien is het meest treffende woord in deze wel “compact”, omdat alles (op de begin- en eindshots na) zich in het appartement van één van de stellen afspeelt, omdat de film slechts 79 minuten duurt, omdat de…
Zoals verwacht met een sequel is New Kids Nitro grover, lomper en nóg schaamtelozer dan New Kids Turbo, maar eerlijkheidshalve moet ik ook zeggen dat Nitro een ‘betere’ film is dan het eerste deel van de belevenissen van deze kutzakken uit Maaskantje. Niet dat dit een goede film is, maar hij zit zeker beter in elkaar, bevat nog veel meer én heftigere stunts en hij is gewoon ook weer hilarisch. En dat terwijl ik na…
Tja, deze film had alles in zich om een geweldig leuke film te zijn, maar ik vond het uiteindelijk slechts een vermakelijk tussendoortje waar je zeker niet teveel bij stil moet staan, want dan zie je wel wat gebreken. Romain – Exils, Arsène Lupin – Duris speelt Alex Lippi, de professionele hartenbreker uit de titel. Het ‘slachtoffer’ waar het in deze film om draait wordt gespeeld door Vanessa Paradis, waarvan ik zó hoopte dat ze iets…
Als Dick Maas één ding waarschijnlijk niet wil, dan is het wel dat je Sint serieus recenseert. Gelukkig is dat gezeur om de poster dit jaar niet meer aanwezig (PR-trucje, anyone?), en wat dan overblijft is eigenlijk een erg slechte film, die wonderwel wél vermakelijk is. Maar ik krijg toch lichtelijk het gevoel dat Dick Maas filmmaken als een soort marktkoopman benadert: als ie maar lekker in vrijheid kan schreeuwen en z’n ding kan doen…
Nadat ik op dinsdag behoorlijk geraakt en verrast werd door 50/50 was ik erg benieuwd naar regisseur Jonathan Levine’s debuutfilm The Wackness. Okay, hij schoot All The Boys Love Mandy Lane een paar jaar eerder, maar de films verschenen ongeveer gelijktijdig in de Amerikaanse bioscopen, waarbij de Mandy Lane-film een ietwat opvallende maar meer een ‘voet in de Hollywood-deur’-film was, terwijl The Wackness veel persoonlijker aanvoelt. Over een 18-jarige jongen die net is geslaagd voor z’n middelbare…
Wat een ongelooflijk prachtige film is dit. Een stomme film over de overgang van de stomme film naar de talkies met in de hoofdrol de grote ster van de stomme film: George Valentin. Acteur Jean Dujardin won de prijs voor Beste Acteur op het filmfestival van Cannes, en de film zelf zou ook wel eens een goede outsider kunnen zijn bij de Oscars aankomend voorjaar. Terwijl er dus niet wordt gesproken en de film een…