Het eerie gevoel dat Alex – Ex Machina, Annihilation, Men, Devs (tv) – Garlands nieuwste film oproept komt volgens mij doordat hij een ‘waarschuwingsfilm’ heeft gemaakt in een stijl die je kent van klassiekere oorlogscorrespondent-verhalen, maar dan gezet in zo goed als hedendaags Amerika. Met een president (Nick Offerman) die koste wat het kost aan de macht wil blijven, en daarvoor alles de vernieling in laat lopen. Maar Civil War gaat vooral over journalisten en hun…
“Waarschijnlijk het belangrijkste kunstwerk dat dit jaar in de bioscopen te zien is“, was m’n voorzichtige eerste reactie toen de aftiteling van deze indrukwekkende ‘Best Picture-nominee‘ startte. Nu is het zo’n 36 uur later, en van de uren die ik daarvan wakker was, waren er vele gevuld met napraten, nadenken en napluizen over wat Jonathan – Sexy Beast, Birth, Under the Skin – Glazer nou allemaal wil vertellen met dit ook vrij experimentele, audiovisuele meesterwerk.…
Bij een groot regisseur als Ridley – Alien, Blade Runner, Gladiator, The Martian – Scott weet je, dat als de actiescènes en vertelling wat afgevlakt aanvoelen, hij dus niet dát verhaal primair wil vertellen. Dus dat Napoleon een beetje als een samenvattende brugklas-geschiedenisles aanvoelt, dat móet dan toch wel de bedoeling zijn. Waarmee de focus komt op iets dat ik ook al bij Oppenheimer zag (en misschien dat Barbie hier thematisch ook wel bij ‘past’):…
Het gebeurt niet zo vaak, dat ik vind dat een film te ‘snel’ een verhaal vertelt. Maar dat is dus wat bij het zeker interessante en behoorlijk intrigerende LOLA wel het geval was. Naast het feit dat ik na afloop terecht Ron – Anchorman – Burgundy’s “Well that escalated quickly!” kon bezigen, was m’n volgende reactie: “Eigenlijk voelde deze aan als een hele vet geproduceerde Black Mirror-aflevering met een meer dan interessante premisse.” Die dus…
Een Duitstalige film over een oorlog die nog 30 jaar ‘ouder’ is dan de Holocaust, waarvan gisteren bekend werd dat een kwart van de NLse jongeren twijfelt of dat überhaupt wel ooit heeft plaatsgevonden, maar die op dezelfde dag dus negen (!!!!) Oscarnominaties in de wacht sleept en gewoon op Netflix te zien is..??? Dat is een omschrijving van Im Westen nichts Neues, die ik gisteravond eigenlijk veel te laat opzette, en dus ook de…
Na De Oost is De slag om de Schelde wederom een ‘belangrijke’ film over recente Nederlandse geschiedenis waar ik vooraf te weinig van wist. Want dat de veldslag uit de titel de grootste oorlogshandeling uit de Tweede Wereldoorlog was (en dus niet Operatie Market Garden (om de brug bij Arnhem te veroveren)), dat was nieuw voor mij. En die slag wordt – na een opvallend maar goed lange ‘introductie’ – ook nog eens erg indrukwekkend…
Terugdenkend aan mijn VWO-geschiedenislessen, kan ik me niet herinneren écht iets geleerd te hebben over de Nederlandse ‘politionele acties’, oftewel het keihard neerslaan van de Indonesische onafhankelijksstrijd (onder leiding van Soekarno) na de Tweede Wereldoorlog. Alleen daarom al is De Oost een ‘belangrijke’ film: zie het als een eerste kleine stap richting erkenning van wat we allemaal uitgevreten hebben daar. Dat de makers daarbij ogenschijnlijk inspiratie vonden bij Amerikaanse oorlogsfilms (denk Platoon, Apocalypse Now en…
Toen ik in de Time-review de volgende zin las, was ik direct om: “It may well be the most politically radical and intellectually challenging work of nonfiction ever made for television.” Nu zijn dat niet de eerste woorden waarmee ik Raoul – I Am Not Your Negro – Pecks ontzettende indrukwekkende, experimentele HBO Max-documentaire-miniserie zou willen duiden (ik neig wat ‘krantenkopgeiler’ naar iets als “Niet voor tere witte zieltjes als Thierisov Baudetski en aanhangers“), maar…
‘Gepromoot’ als documentaire die eindelijk eens een vrouwelijk oorlogsperspectief laat zien, betekent niet dat For Sama minder hard of grof is in wat je te zien krijgt. Ik heb in m’n aantekeningen na afloop nog nooit zoveel uitroeptekens gebruikt, nadat ik initieel m’n intense beleving eigenlijk niet onder woorden kon brengen. Hoe enthousiast ik ook was over Honeyland, dat For Sama de Oscar voor Beste Documentaire niet heeft gewonnen (ten koste van ’t echt wel…
Ja, oorlog is verschrikkelijk, en 1917 toont dat geweldig indrukwekkend, met Oscarwaardig camerawerk (en editing?), want het lijkt alsof de film in één shot geschoten is. Maar ik heb best wat oorlogsfilms gezien die mij een stuk harder raakten. En ik denk dat dat ook de reden is dat mijn eerste reactie na afloop (die mogelijk mijn herinnering aan deze film ook al aan het beïnvloeden is) was: “Ja, ik begrijp de Oscar-buzz voor deze…
Ik begrijp dat Amerikanen zulke films nodig hebben om zichzelf te kunnen overtuigen dat ze het goed voor denken te hebben met de wereld, maar ik begrijp net zo goed dat zulke heroïsche verhalen in niet-Amerikaanse landen alleen maar meer weerstand oproepen. Zeker als je weet dat oorlogsvoering een geweldig goed verdienmodel is voor veel president-ondersteunende donoren. 12 Strong, met een paar grote namen in de cast (Chris – Thor uit The Avengers – Hemsworth,…
Yes, Dunkirk is inderdaad een geweldig gemaakte oorlogsfilm die enorm veel indruk maakt, juist door het heroïsche zo ‘aards’ te houden. In combinatie met misschien wel de beste IMAX-cinematografie tot op heden (Hoyte van Hoytema’s eerste Oscarnominatie zal niet de enige zijn voor deze film, if you ask me) lijkt Christopher – Inception, Interstellar, The Dark Knight – Nolan het soms wat te ‘klinisch’ te houden, maar past dat niet perfect bij hoe je als mens…