Spike Jonze heeft met Her een film gemaakt die mogelijk eenzelfde ‘status’ als Lost in Translation kan krijgen, en de link met deze film (van Jonze’ ex-vrouw!) gaat verder dan Scarlett Johanssons betrokkenheid bij beide films. Maar Her is vooral ook een film die geweldig gebruik maakt van een nogal apart gegeven, maar juist doordat je dat gegeven wel moet (en zeer waarschijnlijk ook ‘makkelijk’ wilt) accepteren om van deze film te genieten, biedt dat…
Ik moet eerlijk bekennen dat ik verdomd mild ben over I, Frankenstein, ook al is dit natuurlijk een zeer foute en volledig overbodige film. Mogelijk dat m’n enorm lage verwachtingen ervoor zorgden dat ie alleen maar mee kon vallen? Alhoewel: dat lukte me bij The Legend of Hercules niet, die ik afgelopen week in een sneak preview zag en waar ik nog een vernietigende recensie over moet schrijven… Maar mogelijk dat regisseur Stuart Beattie z’n…
Ender’s Game is qua protagonist nogal een aparte science-fiction film, want de persoon die ‘ons mensen’ moet redden van een dreigende aanval van een buitenaards ras is een jaar of 14 oud. Dat roept direct wat ‘grotere’ vragen op natuurlijk, maar ondanks de vrij interessante en rustige opbouw, met zeker ook een aardige verrassing richting het einde, vraag ik me toch af of je het boek – waarop de film gebaseerd is – gelezen moet…
Zonder enige schroom kan ik zeggen dat ik The Hunger Games: Catching Fire behoorlijk geweldig vond en een stuk beter dan het eerste deel. Waarschijnlijk is het vooral tekenend dat ik écht al zin heb om volgend jaar het volgende deel te zien, en dat is iets dat niet vaak uit mijn mond/vingers komt. Of ik daar regisseur Francis – I Am Legend, Constantine – Lawrence de credits voor moet geven weet ik niet zeker,…
The World’s End is na Shaun of the Dead en Hot Fuzz de afsluiter van de zogenaamde ‘Cornetto-trilogie’ van regisseur/schrijver Edgar Wright, schrijver/acteur Simon Pegg en acteur Nick Frost. In dit derde deel wordt wederom de vriendschap tussen Peggs en Frosts karakters getest, maar nu niet tegen een zombie-apocalyps- of Agatha Christie-achtige achtergrond; deze gaat op een behoorlijk vermakelijke manier op de science-fiction toer. Maar dan wel science-fiction, weggespoeld met bier, heel veel bier… Het…
Allereerst: Gravity biedt de beste live action 3D sinds Avatar en is visueel één van de beste films ooit gemaakt. Mogelijk een boude uitspraak, maar dit is nu echt zo’n film die je groot op een 3D IMAX-scherm moet zien, zoals ik vannacht. En nadat ik na zo’n kwartier m’n onderkaak weer tegen m’n bovenkaak kreeg kwam ik er vrij snel achter dat Alfonso Cuarón ook nog een mooi klein verhaal vertelt. Overweldigende visuals met ook…
Toen ik gisteren naar Riddick ging had ik behoorlijk wat behoefte aan mindblowing actie waarbij ik even alles kon vergeten, en ook al ging dat vergeten aardig, over het geheel genomen was ik niet zo onder de indruk, to say the least. Ik vond Pitch Black (het eerste deel in deze sci-fi serie) geweldig in z’n duistere en lompe stoerheid, maar van The Chronicles of Riddick herinner ik me eigenlijk alleen de aanwezigheid van Yorick – De Wederopstanding van…
In het meest positieve geval kun je Upside Down zien als een sci-fi sprookje over perfecte liefde, waarvoor je wel door een hele hoop tegenslagen en gedoe moet om te komen. Net als wanneer je de film kijkt, en je ook echt door die veel te uitleggerige intro, té duidelijke metaforen en nog wel meer obstakels heen moet zien te komen, om uiteindelijk bij een vrij corny, maar wel lichtjes werkend einde te komen. Voor…
Wat me direct opviel bij Neill Blomkamps nieuwste is dat je duidelijk voelt dat hij van de maker van District 9 is, dus met eenzelfde rust in de vertelling. Ik vond het namelijk behoorlijk opmerkelijk (en fijn) dat een grote zomerblockbuster gewoon durfde te beginnen met een normale uiteenzetting van de verschillende karakters, zonder direct “dikke vette actie” in je gezicht te gooien. Opvallend ook dat er na afloop van de film best veel “Hey, dat was…
Lichte verwarring hier, want toen ik gisteravond The Wolverine in een volle bioscoopzaal zag vermaakte ik me behoorlijk stevig, maar toen ik naar buiten liep voelde ik toch een lichte teleurstelling. Nu ik tijdens dit schrijven echter meer en meer terug haal, krijg ik het gevoel dat regisseur James Mangold deze film misschien wel als iets van een tussendoortje en/of opmaat voor Bryan Singers X-Men: Days of Future Past (2014) heeft gemaakt (of moest maken?),…
Bekijk Pacific Rim met de gedachte dat regisseur Guillermo del Toro waarschijnlijk gewoon een hele vette en vermakelijke monsterfilm wilde maken, deels vergelijkbaar met de Japanse monsterfilms uit de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw die hij als klein jochie zag. Dus verwacht zeer heftige actie, geweldige (alhoewel door de 3D wat donkere) gevechten tussen buitenaardse Godzilla-achtige monsters en door mensen gemaakte super-robots, steden die gesloopt worden als kaartenhuizen en over-the-top testosteron, en dan kun…
Tot driekwart redelijk overdonderend vermakelijk, maar uiteindelijk viel World War Z toch wel tegen. Mogelijk dat m’n teleurstelling iets van doen heeft met m’n voorliefde voor dit soort apocalyptische films, en dat ik – ook door de aanwezigheid van Brad Pitt en regisseur Marc Forster – meer verwachtte dan enkel een wannabe blockbuster. Alhoewel dat “wannabe” er waarschijnlijk wel af kan, want ondanks dat de geldschieters – die zo’n 200 miljoen (!) dollar hebben opgehoest voor…