Misschien dat Robot & Frank zó subtiel is dat de kans dat je ‘m niet voelt wat groter is, want dat gebeurde bij mij namelijk: ik voelde de emotionele impact die debuterend regisseur Jake Schreier nastreeft helaas niet. Mogelijk miste ik dus wat, want ondanks dat ik het ’n beste fijne en ‘zoete’ film over ouder worden, vriendschap en acceptatie vond, waarin ook goed wordt gespeeld, vond ik ’t verhaal uiteindelijk wat te dun. Het…
Allereerst: ik ken de originele 2000 AD comic van Judge Dredd niet, dus of dit één van de betere comic-verfilmingen aller tijden is (zoals ik ergens las) weet ik niet. Misschien moeten fans van de comic dan ook niet verder lezen en deze film gewoon zo snel mogelijk gaan kijken… Voor mij was de enige referentie echter de “I am the law“-Sylvester Stallone B-film uit 1995, waar toen net zo hard om gelachen werd als…
Toen Men in Black 3 in 3D in de bioscopen draaide had ik er weinig zin in, en mogelijk was de verrassing daardoor extra groot toen ik ‘m afgelopen zaterdagavond ‘gewoon’ op DVD en in 2D thuis zag en me best aardig vermaakte. Een creepy bad guy, Josh Brolins geweldige vertolking van ’n jonge Tommy Lee Jones, een wat campy achtige benadering van tijdreizen, ’n ietwat geweldadigere manier om af te rekenen met rogue aliens en…
Na het zien van Los cronocrímenes was ik erg benieuwd naar Nacho Vigalondo’s nieuwste film, en m’n verbazing was dan ook groot dat z’n nieuwste als science-fiction drama-komedie werd aangekondigd. Nu weet ik dat films wel vaker fout worden vermarkt, maar iedereen die van Extraterrestre ’n vette science-fiction film met een alien invasion verwacht moet deze film niet kijken. Maar ben je op zoek naar ’n opmerkelijke mix van genres met ’n beetje ’n mublecore-gevoel, die vooral gaat…
Regisseur, schrijver en bijrol-vertolker Nacho Vigalondo toont met Los cronocrímenes niet alleen dat een film over tijdreizen nog altijd een heerlijke mindfuck kan opleveren, maar ook dat je zo’n film, ondanks een laag budget, zeer effectief en ‘klein’ kunt vertellen. Nu moet ik toegeven dat ik ’t initieel slechts een erg leuk maar zeker goed uitgevoerd experiment in ‘plot-puzzelen’ vond, maar de film roept achteraf ook genoeg intrigerende gedachtespinsels op, en gezien de reacties op IMDb zou…
Deze film staat nu (28 augustus 2012) een 5,6 op IMDb. Laat dat in elk geval je verwachtingen temperen, want als ik je vertel dat deze is gemaakt door ’n regisseur met zes jaar Saturday Night Live-ervaring en in de cast Ben Stiller, Vince Vaughn, Jonah Hill, Will Forte, Billy Crudup, Richard Ayoade, Rosemarie DeWitt en zelfs Full Metal Jackets Gunnary Sergeant Hartman (R. Lee Ermey) rondlopen, dan zouden je verwachtingen wel eens veel te hoog kunnen oplopen.…
Seeking a Friend for the End of the World is zo’n offbeat rom-com die op sommige momenten erg mooi is, maar net niet dat heerlijke American indie-gevoel weet te halen dat bv. Juno en Little Miss Sunshine wel haalden. Toch vond ik het een erg fijn tussendoortje dat ergens een mix is tussen Perfect Sense en Lars von Triers Melancholia, maar merk ik nu ook dat ik maar beter niet kan vergelijken, want dáár was ik ook…
De remake van één van Paul Verhoevens grootste Amerikaanse successen bevat meer actie dan spanning en is daarmee gewoon ’n aardig stevige sci-fi-actiefilm geworden, die echter op punten ook flink afwijkt van ’t origineel. Ik ken ’t originele Philip K. Dick-verhaal We Can Remember It for You Wholesale niet, dus ik weet niet welke versie meer trouw is, maar ik verwacht dat ik deze Len – Underworld, Die Hard 4 – Wiseman-versie wel ’n stuk makkelijker…
En weer trap ik er in..! Na From Paris with Love, Colombiana, Transporter 3 en Taken (ja, die vond ik ook behoorlijk irritant, helaas) heeft Luc Besson weer een film geschreven en geproduceerd waarin ik me ontzettend ergerde aan de simpel- en stomheid van het scenario. Nu moet ik toegeven dat voor ’n ongetrainde kijker Lockout waarschijnlijk genoeg vermaak zal bieden, en mogelijk als je minder kritisch bent zie je de dingen die ik hieronder aan…
Eén van de grotere verrassingen van dit jaar, deze driedelige Britse miniserie met drie totaal verschillende onderwerpen en individuen, gezet in een zeer nabije maar technologisch nét iets verder gevorderde toekomst. Elke aflevering heeft een andere cast en regisseur en een compleet ander onderwerp, maar allemaal met eenzelfde ’techno-paranoia’ gevoel. Dat maakt deze tv-miniserie heerlijk scherp, en dan is ie ook nog ontzettend goed geschreven… Het knappe aan de scenario’s van journalist en tv-presentator Charlie…
Okay, ik geef ’t meteen toe: ik vond Prometheus gruwelijk geweldig en al het wachten meer dan waard..! Ook al geef ik graag toe dat alle eyecandy mij ook altijd iets té enthousiast kan maken (ik denk bv. aan The Dark Knight), ik heb nu ’t gevoel dat de film het ‘genre’ “classic” al verdient. En ’t wordt een grote uitdaging om niet uren door te blijven typen hieronder ;). Over het verhaal zal ik weinig…
Ik moet eerlijk toegeven dat ik na afloop van m’n Alien-marathon ’t wel even gehad had met die buitenaardse wezens. Deels komt dat natuurlijk doordat de films er niet beter op zijn geworden (Alien en Aliens zijn ontzettende classics geworden, terwijl Alien³ behoorlijk tegenviel), maar daardoor was ’t eigenlijk wel fijn dat ik dit vierde deel een stuk beter kende dan ik vooraf dacht. Ik zal hieronder trachten duidelijk te maken waarom dat niet zo raar…