Yes, Attack the Block is een aardig tussendoortje waar je soms redelijk hard om kunt lachen, af en toe weg moet kijken vanwege de lugubere beelden, en waar zelfs iets van sociaal drama wordt getracht. Helaas lukt dat laatste niet echt, en misschien hadden ze dat ook niet moeten proberen. Door namelijk niet echt te kiezen blijft de film ook niet hangen, ook al voelde ik me halverwege de film wel meegesleept worden in de…
Na Gattaca, S1m0ne en Lord of War (plus het schrijven van o.a. The Truman Show) waren m’n verwachtingen voor In Time nogal hooggespannen. Helaas maakt Andrew Niccol deze verwachtingen niet waar, ook al zet hij wel een aardige sfeer neer die me na afloop van de film ook anders naar bv. de batterij-inhoud van m’n telefoon deed kijken. Als in: ik bleef er na afloop nog wel even ‘in hangen’. Okay, gezet in een soort…
Toen ik een tijdje geleden voor ’t eerst de trailer voor Real Steel zag dacht ik nog: “WTF..????“, maar na het zien van deze film gistermiddag kan ik niets anders zeggen dan dat hij me zeer positief verraste. Ten eerste was het disbelief dat ik moest suspenden lang niet zo groot als ik vooraf dacht (waarschijnlijk doordat de film maar negen jaar in de toekomst speelt en er nog duidelijke links naar onze tijd zijn), en daarnaast…
Ik heb een beetje een ambivalent gevoel bij Steven Soderberghs Contagion. Aan de ene kant weet hij een sfeer neer te zetten die ik nog altijd ‘voel’, en dat is best knap. Aan de andere kant liep ik ook de zaal uit met een “Hey, waar was nou ’t spektakel?“-gevoel. En achteraf gezien is dat deels kritiek, maar ook deels een compliment. Soderbergh gaat namelijk niet voor de standaard Hollywood-formulefilm, en daardoor voelt de film…
Stel je voor: je loopt als cowboy een saloon binnen en dan ineens kom je Yul Brynner tegen; één van de coolste gasten die ooit op het witte doek te zien was (onder andere in The Magnificent Seven). Hij stoot je aan en daagt je niet veel later uit voor een duel. Het loopt je waarschijnlijk dun door je broek, maar als er ‘getrokken’ wordt knal jij hem keihard overhoop, omdat je sneller bent…? Of…
Een populist zou lekker kort door de bocht zeggen dat je blij mag zijn als Melancholia je niet raakt. Naast het feit dat ik m’n afkeer tegen populisme graag toon, neem ik m’n bochten ook graag genuanceerder en ruimer. Ook ben ik wel eens hard uit diverse bochten gevlogen, maar mogelijk dat daardoor Melancholia mij zo behoorlijk hard onderuit schopte. Ik denk namelijk dat om te begrijpen/voelen wat Lars von Trier met deze film wil,…
Vanaf het moment dat ik de titel van deze film voor het eerst hoorde dacht ik al: “Die gaan we maar niet al te serieus nemen”. Maar toch word ik wel moe van het typen van dingen als: “Heb lage verwachtingen, en hij is vermakelijk. Verwacht ook maar iets, en hij valt tegen”, want dan zou ik me dus neergelegd hebben bij de gedachte dat zomer-blockbusters niet ‘goed’ mogen zijn, en dat wil ik niet.…
Ja, Andy Serkis is geweldig in z’n motion captured rol als Caesar, de chimpansee die uiteindelijk een groep apen aanvoert in hun poging te ontsnappen aan de mensen die hen gevangen houden. Maar hoe eng is het dat een voornamelijk computer generated karakter het interessantse karakter is in een film, met de meeste diepgang en dramatische ontwikkeling? Aan het eind van de film juichte zo’n beetje iedereen voor de apen. Zou de in Hollywood debuterende…
Aan het begin van Green Lantern krijg je zoveel voice-over informatie over je heen gegooid, dat ik op een gegeven moment dacht: “Sow, dat is een flinke hoeveelheid quatsch die je zomaar effe moet aannemen“, en eigenlijk raak ik daarmee meteen m’n vrijwel allesoverheersende kritiek op deze film: zet je noodzaak voor geloofwaardigheid, motivaties en dramatische ontwikkeling aan de kant, want anders ga je deze film erg slecht vinden. Mij lukte dat niet, en ondanks…
Of het nou een hommage aan of een kopie van Spielberg-films als E.T., Close Encounters of the Third Kind en The Goonies is of niet, ik was behoorlijk en zeer aangenaam verrast door Super 8. En dan bedoel ik niet dat het verhaal zo enorm verrassend is, maar dat J.J. Abrams in deze tijd van simplificaties juist een film in die stijl, met zo’n rustige opbouw en met zo’n ‘kleine’ essentie heeft durven en kunnen…
Yes, Captain America: The First Avenger voldoet erg goed als superheldenfilm. Misschien dat ie net wat minder indruk maakte dan de eerste Iron Man, maar hij was zeker beter dan Thor (die ik best okay vond), en zeer zeker beter dan Iron Man 2. En ergens heeft de film een nostalgisch gevoel van hoe Amerika graag gezien wil worden: als hulpverleners en verdedigers van de vrije wereld. Een beetje zoals de Amerikanen Europa bevrijdden van…
Hahaha, ondanks de voor die tijd zelfs gruwelijk slechte visual fx kon ik deze post-apocalyptische roadmovie níet afzetten. Misschien wel vanwege ’t hoge ‘camp’-gehalte, de absurde ontknoping en de gigantische schorpioenen. Of zou het de aanwezigheid van George – Breakfast at Tiffany’s, The A-Team – Peppard (mét sigaar, pré-The A-Team!) en Jan-Michael – The Mechanic, Airwolf – Vincent zijn geweest, of de underdog-charme van de onmogelijkheid om tegen die andere science-fiction film van dat jaar op…