Eén van de meest opvallende dingen aan het kleine, maar fijn verrassende The Vast of Night, is dat dit de zelf-gefinancierde debuutfilm van een commercial-regisseur is, zonder dat je ergens aan ziet dat hij ‘slechts’ 700.000 dollar te besteden had (ter vergelijking: het budget van Nederlandse telefilms als Billy en Doodslag lag rond een miljoen euro). Maar daarmee toont Andrew Patterson dus ook direct, dat de rol van geld – bij het maken van een…
Sommige films lijken volledig gemaakt om Nicolas Cage in z’n welbekende overdrive-stand te laten geraken (‘Get in the Cage,’ aldus een vaker terugkomende SNL-sketch), en Color Out of Space is exact zo’n film. Al zou ik Color Out of Space daarmee wel flink tekort doen, want de film is ook veel meer dan dat. Aan de oppervlakte één van de grootste quatsch-films van het jaar, maar ergens ook een perfecte verfilming van een heerlijke mindfuck-gedachte…
El hoyo, op Netflix waarschijnlijk makkelijker te vinden als The Platform, is net zo scherp, als dat het verhaal simpel is. En dat maakt dit de tot nu toe beste ‘corona-horror-escapers’ die ik gezien heb. Een niet al te moeilijke boodschap op lekker lompe wijze gebracht, waarbij zeker meer te ontdekken is dan wat je direct ziet. Maar ook gewoon lekkere ‘genre-horror’, die filmfreaks zeker aan Cube zal doen denken, maar ook wel wat weg…
Weet je, je hebt Underwater waarschijnlijk al een aantal keren gezien, en ook in betere varianten. Denk aan The Abyss, Alien of The Thing: horrorspanning op een plek waar je eigenlijk niet kunt ontsnappen. En mogelijk lijkt ie wel het meeste op Leviathan,uit 1989, een beetje een vergelijkbare guilty pleasure. Want ik geef het eerlijk toe: ik liet me aardig meevoeren in de spanning van deze lekker simpele formule-invulling, over een onderzees boorplatform op de bodem…
Als ik bij een psycholoog of psychiater zou lopen, dan weet ik niet wat zijn/haar oordeel zou zijn over ’t feit, dat ik – met een lichte en overigens volledig zelfgediagnostiseerde vorm van hypochondrie en/of over-dramatisering – ten tijde van deze corona-crisis nogal wat post-apocalyptische series (Kingdom, The Walking Dead) en films als Light of My Life kijk. Want deze film – over een vader die z’n dochtertje door een na-pandemisch Amerika loodst – toont…
The Rise of Skywalker is de langverwachte afsluiter van het trio Star Wars-trilogieën en sluit ‘het verhaal’ op vermakelijke wijze en behoorlijk ‘vol’ af. Dus ik verwacht dat veel fans wel (net?) voldoende krijgen, al begrijp ik – twee dagen na het zien van deze film in een marathon – ook wel waarom veel mensen nogal kritiek hebben. Zo creëert een behoorlijk uit de lucht vallend plot-device meer vragen, dan dat het een bevredigend antwoord…
Verwacht van Ad Astra “vette science-fiction” en je zult waarschijnlijk teleurgesteld de zaal uitlopen. Verwacht je echter een mooi klein menselijk drama, verpakt als science-fiction – denk Moon of High Life – dan beleef je deze film een stuk bevredigender. Genoeg om nog lekker over na te mijmeren, al trachtte die hypermoderne 4DX-zaal waarin ik de film zag – met heftig bewegende stoelen, wind, ‘regen’ in je gezicht en rook in de zaal – er…
Yes, Avengers: Endgame biedt een zeer goed tot geweldig einde van een reis die in totaal 22 films duurde..! Waar ik normaliter best kritisch ben op zulke commerciële franchises, heeft het Marvel Cinematic Universe mij vrijwel geen enkele keer teleurgesteld. Al vielen mij twee trailers voorafgaand aan deze epische afsluiter wel om verschillende redenen op. Eén toonde namelijk een karakter dat in Infinity War verpulverd werd, wat mijn chronologie-logica wat uitdaagde. En de andere trailer…
Mogelijk dat het de mindere reviews waren van een paar recensenten die ik toch aardig respecteer, maar het duurde dus even voordat ik Robert – Sin City, Desperado – Rodriguez’ Alita: Battle Angel zag. Of moet ik zeggen: James – Avatar, The Terminator – Camerons Alita: Battle Angel, want hij schreef het scenario. Gebaseerd dan weer op de manga Gunnm van Yukito Kishiro, om even helemaal volledig te zijn. Maar wat jou mogelijk veel meer zegt:…
Omdat Captain Marvel volgende maand in Avengers: Endgame volgens mij het hele universum moet gaan redden, was het natuurlijk wel nodig om haar eerst ook nog een origin story te geven. En dat is Captain Marvel zeker geworden, maar niet enkel voor het Brie Larson-karakter. We zien namelijk ook wat andere ‘oude’ bekenden in CGI-jonger-gemaakte rollen, waarbij ik zeker aan één van m’n favoriete films aller tijden moest denken. Zeker omdat de film een heerlijke 90’ies vibe heeft (met…
Mogelijk hadden de makers van Venom de Marvel-comics teveel in hun herinnering, waardoor ze in hun hoofden wel die grote (motivatie-)sprongen mochten maken in het verhaal, die voor mij als ‘regulier fan’ de film dus echt onderuit haalden. Hoe vermakelijk alles ook is, en zeker ook hoe interessant het karakter kán zijn, in de uitvoering hebben vooral de editors grote steken laten vallen. Al denk ik dat er in de scenariofase ook wel wat mis…
Met een gedurfde ‘nieuwe’ regisseur is het mogelijk extra opmerkelijk hoe die ‘klassieke’ Star Wars-sfeer zo makkelijk gekopieerd lijkt, want Star Wars: The Last Jedi is een prachtig nieuw hoofdstuk in het ‘Star Wars Cinematic Universe‘. Daarin zit zowel een compliment als kritiek verborgen, want direct na afloop voelde ik wel waarom een collega schreef dat de film voelt als erg goed gemaakt huiswerk, waardoor de film er qua plot niet echt bovenuit springt. Aan…