The Signal is een relaxte trip waarover het leuk napraten is met vrienden, om exact uit te vinden hoe het ‘precies’ in elkaar zit allemaal. Daarin excelleert de film zeker niet, maar als tussendoortje is ie meer dan vermakelijk. Een beetje het alien themed jongere broertje van films als Primer en Pi, terwijl Sound of My Voice de wat meer spirituele grotere zus van deze film is. Leuk puzzelen, alhoewel die puzzel wel ietsjes minder spannend…
Terry Gilliam flikt het weer, want wat een heerlijk weirde, interessante en tegendraadse film is The Zero Theorem geworden. Een film die mogelijk te raar en/of confronterend is voor het grote publiek, want ik had zelf na een minuut of 20 ook wat moeite om m’n aandacht vast te houden. Initieel dacht ik dan ook nog dat de film mogelijk té vol zat met filosofische, spirituele en religieuze details, maar ik heb het gevoel dat…
Ten eerste: Back to the Future’s Dr. Emmett Brown zou zich het apelazarus schrikken van de tijdreisparadox(en) in Predestination. Daarnaast is het apart om een science-fiction film te zien die zich vooral in ons verleden afspeelt, wat alles wel wat intrigerender maakt. Alsof dat nog nodig was, met een script dat zo’n geweldige mindfuck is dat ik me afvraag of ze enkel een zo ingewikkeld mogelijke puzzel hebben willen creëren, of dat ze er écht iets…
Als niet-lezer van de boeken was ik nogal verbaasd over de ‘sfeerverandering’ in dit derde deel van de The Hunger Games-franchise. Waar de eerste twee films het vooral nog moesten hebben van een overdaad aan futuristische glamour en actie, daar is dit derde deel (eigenlijk “deel 3a“) meer een rustige en wat duistere situatieschets. Plottechnisch lijkt het verhaal aardig bevredigend over twee films verdeeld te zijn, waarbij je in dit deel voelt dat de rem…
Christopher Nolan zet met Interstellar een flinke en hoopvolle stap voorwaarts, zeker als mijn interpretatie van wat ie wil zeggen de ‘juiste’ is. Waar z’n eerdere films vooral geweldig waren vanwege het gepuzzel (denk Memento en Inception) en hij daar in z’n Batman–reboots The Dark Knight en The Dark Knight Rises behoorlijk cynische maatschappijkritiek doorheen mixte, daar gaat hij hier dus een stap ‘verder’ door dat cynisme te vervangen door iets van metafysische hoop. En dat heeft inderdaad wel wat weg van het…
Soms is het fijn om onwetend een film in te gaan, maar ik verwacht niet dat dat bij de doelgroep van The Maze Runner het geval zal zijn. Ik behoor daar zelf niet (meer) toe, dus is het mogelijk des te knapper dat ik me aardig vermaakte bij deze Lord of the Flies meets Cube meets The Hunger Games meets Ender’s Game, gebaseerd op het eerste boek van James Dashners Maze Runner-serie. Maar daarmee twijfel ik…
Als je de trailer van Guardians of the Galaxy hebt gezien, dan weet je waarschijnlijk al dat dit één van de verrassendste Marvel-films is, deels vanwege het feit dat 99,5% van de film zich niet op aarde afspeelt, maar vooral vanwege de heerlijke zelfrelativerende humor. In dat opzicht is de trailer de perfecte representatie van deze nieuwe van regisseur James Gunn, die me een paar jaar geleden enorm verraste met z’n vrij cynische superheldenfilm Super, na…
Een dag nadat ik Scarlett Johansson zag schitteren in Under the Skin zag ik haar ook bijna letterlijk schitteren in Lucy. Maar in deze film van lopende-band-filmmaker Luc Besson komt dat vooral doordat ze één of andere prestatiebevorderende drugs heeft genomen, waar zelfs Bradley Cooper in Limitless jaloers op zou zijn geweest. Want ondanks dat zij dus bijna 100% van haar hersenen schijnt te gebruiken (en wij normaliter maar 10%, volgens een verkeerd geïnformeerde Besson!),…
Damn..! Ik kan je op allerlei (verkeerde) manieren naar deze film lokken, maar dat ga ik niet doen. Want Under the Skin is gruwelijk indrukwekkend, als je open staat voor dit ‘soort’ films. En dan kan ik zeggen dat het een intrigerende science-fiction-drama-thriller is, maar ook dan krijg je mogelijk de verkeerde verwachtingen. Misschien kan ik het beste zeggen dat je je voor moet bereiden op iets wat je waarschijnlijk nog nooit gezien hebt (of…
Het duurde even voordat ik zin had in Transcendence, ondanks dat de trailer me een paar maanden geleden wel degelijk aan sprak. Maar de eerste reacties waren niet echt positief (om even een eufemisme te gebruiken), en ik weet nu wel waarom. Want ondanks dat de als regisseur debuterende cameraman Wally Pfister flink wat tijd neemt om het verhaal in te leiden, denk ik toch dat de thematiek wat boven z’n pet gaat. Dus laat…
Dawn of the Planet of the Apes is voor een zomer-blockbuster een stuk interessanter dan je mogelijk denkt, maar in het licht van die Charlton Heston-klassieker uit 1968 toch wel makkelijk, simpel, ‘cool’ en schreeuwerig. Maar toch zie ik met lichte smart uit naar de volgende uit deze franchise. En dat had ik eigenlijk niet na het zien van Rise of the Planet of the Apes… Het verhaal De verplichte “Hoe het mis ging met…
Allereerst is het vrij belangrijk te melden dat ik met gruwelijk lage verwachtingen naar deze remake van Paul Verhoevens Hollywoodfilm uit 1987 ging. Maar aangezien ik ‘alles’ wil zien besloot ik me afgelopen vrijdagavond toch te wagen aan deze nieuwste van José – Tropa de Elite – Padilha, en ik durf wel toe te geven dat ie mij behoorlijk meeviel. Denk zelfs dat ie voor het jongere publiek, die Verhoevens film nooit zagen, best wel…