The Imposter is een documentaire met zoveel filmische elementen erin verwerkt dat je het net zo goed ’n psychologische thriller mag noemen, ware het niet dat het verhaal te ongeloofwaardig is dat het wel echt moet zijn gebeurd. Want als verzonnen scenario zou je het niet geloven. Regisseur Bart Layton krijgt het voor elkaar om ook jou enkele keren van standpunt te doen switchen, verwacht ik. En dat is ontzettend knap, al haalt The Imposter…
Nice, zo’n film die eigenlijk steeds beter wordt, hoe langer ik ‘m analyseer. En of dat nu enkel in m’n hoofd gebeurt is iets wat perfect bij de thematiek van de film past, naast ’t feit dat de film een zeer interessante kijk biedt op hoe ver je als schrijver moet gaan om je verhaal te schrijven. Staat het belang van het verhaal boven alles, en waar zou jij die grens leggen? Koppel dat aan…
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik vond A Good Day to Die Hard eigenlijk behoorlijk saai. Waar ik eind jaren tachtig als puber gruwelijk fan was van het eerste deel in de franchise en door deel 3 het iets mindere tweede deel wel ‘vergaf’, daar was het vierde deel (Live Free or Die Hard) ook al ’n veel te hippe actiefilm waaruit bleek dat John McClane’s wisecracking oneliners ’n beetje op…
Ja, ik vond Deadfall een best interessante kleine film die ook niet veel ‘groter’ wil zijn. Een beetje ’n duister sprookje met wat ‘neo-noir‘- en zelfs western-elementen. Maar zeker ook ’n film waarbij marketingmensen zich tegen-natuurlijk in moeten houden qua promotie, want met zo’n cast verkoop je deze film al snel ‘verkeerd’. Koppel dat aan ’t feit dat geen van de karakters standaard zwart-wit wordt neergezet en je dus niet zomaar met één van de…
“Huiverig” is mogelijk wat overdreven, maar voorafgaand aan ’t zien van deze met 12 Oscarnominaties overladen film over de laatste vier maanden in het (politieke) leven van Abraham Lincoln had ik wel zoiets van: “Ja, zouden wij die film hier wel op dezelfde manier waarderen, want bevat de film niet teveel Amerikaanse borstklopperij?“. Nadat ik ‘m gisteravond met precies die insteek zag kan ik alleen maar concluderen dat ze het bij de Academy for Motion Pictures…
De grootste verrassing bij deze film is niet dat ie, na ’t vrij vermakelijke en niet-irritante Safe, weer in de categorie ‘irritant-simpele-Jason-Statham-films’ hoort, maar dat ie is geregisseerd door Taylor – Ray, An Officer and a Gentleman – Hackford en dat het scenario geschreven is door de man die ook het scenario van Black Swan (en Hitchcock) schreef. Van een Olivier Megaton-Pierre Morel-Luc Besson-Robert Mark Kamen-combinatie verwacht je zo’n lopende-band-werk film, maar toch niet van dit soort toppers..?…
Okay, in het kort (want ik weid hieronder nogal uit): ondanks dat je weet hoe het met Bin Laden aan het eind van de film af gaat lopen vond ik Zero Dark Thirty vooral erg spannend, complex en interessant. Daarbij vond ik het fijn dat de film zoveel ‘ruimte’ kreeg om het complexe verhaal te vertellen en toont Jessica Chastain dat ze inderdaad misschien wel de nieuwe Meryl Streep is. En over de controverse inzake…
Laat die Spaanse titel je niet verwarren: dit is die film met Naomi Watts en Ewan McGregor over ’n gezin tijdens de verschrikkelijke tsunami in Zuidoost Azië op 26 december 2004. Maar aangezien het waargebeurde verhaal over ’n Spaans gezin gaat en het in feite ’n Spaanse productie is krijgt ie officieel ’n Spaanse titel op IMDb. Net zoals regisseur Juan Antonio Bayona’s eerdere The Orphanage ook El orfanato heette. En die film noem ik…
Dat je bij deze film direct ook aan ’t best geweldige Another Earth zult denken komt niet alleen doordat Brit Marling gelijktijdig aan beide verhalen meeschreef en in beide films ’n belangrijke rol vervult, maar ook doordat de regisseurs (Mike Cahill en Zal Batmanglij) en Marling al vrienden waren op de universiteit, waar ze ervaring opdeden met korte films. En waar beide films opvallen door de manier waarop de debuterende regisseurs je emotioneel weten te…
Om direct maar met de deur in huis te vallen: Jack Reacher is in z’n genre – dat van de actierijke politiethrillers – één van de betere van het jaar. Hij zal niet in mijn lijstje “beste films van ’t jaar” gaan komen, maar met ’n aardig klassieke vertelling, waarbij het hoofdkarakter je aan de hand meeneemt én je vaak net één stap voor is, met ’n geweldige cast in bijrollen, met één van de…
Ik ben niet 100% positief over deze film, maar of dat komt doordat de film me mee liet voelen met ’n type mens dat ik normaliter veracht of vanwege ’n schijnbaar wat afleidend ‘zijplotje’ weet ik niet zeker. Wat overigens niet wegneemt dat ik voor minstens 90% wél positief ben over deze film, want de broer van de man die ooit nóg indrukwekkender debuteerde met de zeer verontrustende en media-kritische documentaire Capturing the Friedmans debuteert nu zelf…
Grappig dat ’n film, waarover de grootste discussie op IMDb over irritante hipsters en hun fixed gear-fietsjes gaat, zelf ook nogal wat overbodige hippe elementen toevoegt die je vooral kent uit Guy Ritchie-films (denk Sherlock Holmes). Daarnaast vliegt het scenario (van schrijver-regisseur David Koepp) nogal wat uit de bocht qua flashbacks en -forwards en zul je waarschijnlijk flink wat plotgaten en dommigheden kunnen ontdekken als je er naar gaat zoeken, maar ik moet toegeven dat…