Verwacht niks en Broken City is aardig vermakelijk. Voel hoe alle elementen van ’n klassieke film noir aanwezig zijn en raak nogal teleurgesteld in het mis slaan van de juiste ‘sfeerplank’. Daarbij voelt het scenario nogal gekunsteld gecompliceerd aan (wat het eigenlijk nooit wordt), en maakt de aanwezigheid van Russell Crowe, Jeffrey Wright, Catherine Zeta-Jones, Barry Pepper en vooral Mark Wahlberg deze minpunten maar voor ’n deel goed. Lekker voor ’n druilerig avondje op de…
Zo, dat was ’n leuke kleine en vrij aangename verrassing, deze super-low-budget Noorse film over ’n stel schoonmakers dat in ’n afgelegen huisje ’n wel erg merkwaardige ontdekking doet. En dat de Noorse mythologie ’n mooi inspiratie kan zijn zag je mogelijk al door Troll Hunter, alhoewel die film mogelijk wat meer entertainment bood. Thale is ’n rustigere maar creapy film, die vooral spiritueel wat interessanter is… Het verhaal Ondanks dat je Thale natuurlijk op…
“Sylvester Stallone in een film van Walter Hill.” Die zin had in de jaren 80 de bioscopen waarschijnlijk volledig vol doen stromen. Gisteren, in de vrij kleine Pathé-zaal waar ik op de première-avond zat, waren niet meer dan 40 voornamelijk mannen aanwezig. En ondanks dat Bullet to the Head precies die wannabe-80’ies actiefilm is die ik verwachtte en er door anderen wel veel meer werd gelachen om de nogal stoere oneliners van Sly, daar voelde ik…
Lore stond terecht op de shortlist voor Best Foreign Language Film bij de afgelopen Oscars, en ondanks dat de film geen nominatie kreeg, was ik uiteindelijk zó onder de indruk dat de film in m’n hoofd alsmaar indrukwekkender wordt. Misschien wel vergelijkbaar met hoe ik de film beleefde, want ik kwam er best lastig in, maar langzaam ontvouwde dit prachtig geschoten naoorlogse homeriaanse coming-of-age-verhaal, over kinderen van fervente SS’ers op een tocht dwars door Duitsland, zich…
The Imposter is een documentaire met zoveel filmische elementen erin verwerkt dat je het net zo goed ’n psychologische thriller mag noemen, ware het niet dat het verhaal te ongeloofwaardig is dat het wel echt moet zijn gebeurd. Want als verzonnen scenario zou je het niet geloven. Regisseur Bart Layton krijgt het voor elkaar om ook jou enkele keren van standpunt te doen switchen, verwacht ik. En dat is ontzettend knap, al haalt The Imposter…
Nice, zo’n film die eigenlijk steeds beter wordt, hoe langer ik ‘m analyseer. En of dat nu enkel in m’n hoofd gebeurt is iets wat perfect bij de thematiek van de film past, naast ’t feit dat de film een zeer interessante kijk biedt op hoe ver je als schrijver moet gaan om je verhaal te schrijven. Staat het belang van het verhaal boven alles, en waar zou jij die grens leggen? Koppel dat aan…
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik vond A Good Day to Die Hard eigenlijk behoorlijk saai. Waar ik eind jaren tachtig als puber gruwelijk fan was van het eerste deel in de franchise en door deel 3 het iets mindere tweede deel wel ‘vergaf’, daar was het vierde deel (Live Free or Die Hard) ook al ’n veel te hippe actiefilm waaruit bleek dat John McClane’s wisecracking oneliners ’n beetje op…
Ja, ik vond Deadfall een best interessante kleine film die ook niet veel ‘groter’ wil zijn. Een beetje ’n duister sprookje met wat ‘neo-noir‘- en zelfs western-elementen. Maar zeker ook ’n film waarbij marketingmensen zich tegen-natuurlijk in moeten houden qua promotie, want met zo’n cast verkoop je deze film al snel ‘verkeerd’. Koppel dat aan ’t feit dat geen van de karakters standaard zwart-wit wordt neergezet en je dus niet zomaar met één van de…
“Huiverig” is mogelijk wat overdreven, maar voorafgaand aan ’t zien van deze met 12 Oscarnominaties overladen film over de laatste vier maanden in het (politieke) leven van Abraham Lincoln had ik wel zoiets van: “Ja, zouden wij die film hier wel op dezelfde manier waarderen, want bevat de film niet teveel Amerikaanse borstklopperij?“. Nadat ik ‘m gisteravond met precies die insteek zag kan ik alleen maar concluderen dat ze het bij de Academy for Motion Pictures…
De grootste verrassing bij deze film is niet dat ie, na ’t vrij vermakelijke en niet-irritante Safe, weer in de categorie ‘irritant-simpele-Jason-Statham-films’ hoort, maar dat ie is geregisseerd door Taylor – Ray, An Officer and a Gentleman – Hackford en dat het scenario geschreven is door de man die ook het scenario van Black Swan (en Hitchcock) schreef. Van een Olivier Megaton-Pierre Morel-Luc Besson-Robert Mark Kamen-combinatie verwacht je zo’n lopende-band-werk film, maar toch niet van dit soort toppers..?…
Okay, in het kort (want ik weid hieronder nogal uit): ondanks dat je weet hoe het met Bin Laden aan het eind van de film af gaat lopen vond ik Zero Dark Thirty vooral erg spannend, complex en interessant. Daarbij vond ik het fijn dat de film zoveel ‘ruimte’ kreeg om het complexe verhaal te vertellen en toont Jessica Chastain dat ze inderdaad misschien wel de nieuwe Meryl Streep is. En over de controverse inzake…
Laat die Spaanse titel je niet verwarren: dit is die film met Naomi Watts en Ewan McGregor over ’n gezin tijdens de verschrikkelijke tsunami in Zuidoost Azië op 26 december 2004. Maar aangezien het waargebeurde verhaal over ’n Spaans gezin gaat en het in feite ’n Spaanse productie is krijgt ie officieel ’n Spaanse titel op IMDb. Net zoals regisseur Juan Antonio Bayona’s eerdere The Orphanage ook El orfanato heette. En die film noem ik…