Wat zullen ze op de set vaak gegrapt hebben over hoe handig dat toverstokje, dat Daniel Radcliffe in de Harry Potter-films gebruikte, in deze film zou zijn geweest. Deuren die niet open gaan: openus deuropenus. Geesten die het aardse bestaan niet los willen laten: latus lossus. Geesten die zonder logische reden wraak willen nemen op jonge kinderen: effectus verhogenus… Maar niets van dat, en met deze flauwe introductie doe ik The Woman in Black eigenlijk…
Wat deze film in de line up tijdens het PAC-festival afgelopen zondag deed weet ik niet. Ik heb iets ontzettend interessants gemist of mogelijk denkt men dat elke niet Engels- of Nederlandstalige film in het arthouse-circuit hoort. Headhunters is namelijk een aangename boekverfilming die het moet hebben van wat zwarte humor, maar vooral van een flink aantal twists. En dus is dit eigenlijk een leuke puzzelfilm, maar ik heb het gevoel dat er één zo’n grote fout…
Na twee zeer rustige en spiritueel diepzinnige films was het helemaal niet erg om een keer een lekkere simpele actiethriller te zien. Waar ik vooraf nog wat huiverig was omdat ik iemand hoorde zeggen dat ie “net zo vet was als Taken” (die ik dus vooral irritant vond), daar was het inderdaad gewoon een makkelijk tussendoortje. Ik heb wel wat kritiek, maar eigenlijk was ie best spannend en riep de film ook wel aardige wraakgevoelens…
Toen ik gisteravond deze Amerikaanse David Fincher-remake van Män som hattar kvinnor (uit 2009) zag, was ik wel wat blij dat m’n geheugen me wel eens in de steek wil laten, want ik herinnerde me gelukkig weinig van die Zweedse film. En nu vraag ik me trouwens ook af of het wel een remake is, of gewoon een ‘eigen’ verfilming van het beroemde Stieg Larsson-boek. But then again: wat maakt het uit? Fincher heeft wederom een ontzettend…
Na het zien van Inside Job maar zeker ook Margin Call wist ik dat ik de TV-film Too Big to Fail ook a.s.a.p. moest zien, en gelukkig was dat gisteravond ’t geval. En ook al is de film vooral een reconstructie van hoe de financiële crisis in 2008 begon en komen er zóveel namen (en bijna evenzoveel bekende acteurs) voorbij dat je het maar moeilijk allemaal bij kunt houden, ik vond ’t geweldig interessant om te zien.…
Fijn om een film te zien waarbij je direct voelt dat de makers respect voor jou als kijker hebben, doordat ze je intellect erkennen en niet alle informatie spoon feeden. De manier waarop het verhaal zich ontspint zal sommigen misschien wat verwarren, maar uiteindelijk blijkt alles erg fijn in elkaar te zitten. Mede daarom is het einde van de film ook wat jammer en hadden de makers misschien ook beter één tijdlijn kunnen uitwerken, want nu…
Natuurlijk moet ik allereerst melden dat ik in een zeer bescheiden functie heb meegewerkt aan Doodslag. Dat maakt het natuurlijk lastig om ‘objectief’ naar de film te kijken, but then again: dat is het, als het goed is, natuurlijk altijd. Ik zal echter trachten m’n extra kennis en liefde voor het project terzijde te schuiven, en gewoon beginnen te melden dat veel mensen behoorlijk geraakt de zaal verlieten. Een vriendin van me vertelde me zelfs…
Wat een gruwelijk interessante (en ‘publiek-verdelende’) film is dit. Essential Killing is namelijk een film die zo stevig blijft hangen en mij ook duidelijk maakte dat ik nog altijd niet onbevooroordeeld naar films kijk, met ook nog eens een geweldige rol van Vincent Gallo en een thematiek die ik nog maar net begin door te krijgen. En daardoor ook een film die door veel recensenten hoog wordt aangeschreven, bij het grote (meer geconditioneerde) publiek weinig…
Ja, natuurlijk is The Rum Diary een must voor alle fans van Hunter S. Thompson, maar toch wil ik je waarschuwen dat je niet al te hoge verwachtingen moet hebben. Ik heb zeker genoten van zeer veel fijne Hunter-quotes, het kijken naar een film die zich in een tropisch paradijs afspeelt terwijl het buiten shitweer is, een ontzettend fijne love interest en wederom een kijkje in die drug & booze fueled-wereld die je mogelijk kent uit…
Door alle negatieve reacties heb ik deze film in de bioscoop overgeslagen, maar na een paar verrassend positieve reacties van een paar gewaardeerde mede-filmfreaks wilde ik ‘m toch graag zien. Ook al zeg ik al jaren dat ik helemaal niet van enge films houd. En eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik de film fijn ‘creapy’ vond en ook een veel grotere ‘emotionele impact’ op mij had dan bv. Transformers: Dark of the Moon… Ja,…
Direct na afloop van Sherlock Holmes: A Game of Shadows zei ik tegen ’n vriend: “Ach, soms is ’t fijn om een film te kijken die je de volgende dag weer vergeten mag zijn“, maar toen besefte ik me dat ik er natuurlijk nog wel een recensie over moest schrijven, en dat ‘verminderde’ m’n gemoedstoestand wel wat. Ik vond dit tweede deel van Guy Ritchie’s poging de Holmes-verhalen te vertellen namelijk een stuk minder dan het…
Yes, Mission: Impossible – Ghost Protocol zorgde er gisteren voor, dat toen ik na afloop nogal onhandig op de fiets aan het bellen was en daardoor onderuit of over de kop ging (ik weet het niet zeker meer), ik binnen een seconde m’n telefoon weer opgeraapt had en alweer op m’n fiets zat alsof er niets gebeurd was. Een beetje hetzelfde gevoel als wat ik ooit na The Karate Kid en ook na The Expendables had:…