Zo opvallend als dat de mensen van De Filmkrant het vonden dat The Sasquatch Gang door het Engelse blad Sight&Sound in een top-zoveel lijstje van beste DVD-releases van 2009 werd genoemd, zo slecht vond ik ‘m. Man o man, “From the guys that brought you Napoleon Dynamite“. Ja, van de opnameleider/1st AD van die wél geweldige cultkomedie… Natuurlijk is het wel weer goed/fijn om weer eens een echt slechte film te zien. Mijn goede-film-streak bleek…
Na het zien van de trailer en m’n jarenlange ‘fanschap’ van Jim Carrey kon ik niet wachten om I Love You Phillip Morris te zien. Toen ie afgelopen dinsdag in de sneak kwam was ik dan ook best blij. En ondanks dat de film op een ongelooflijk waargebeurd verhaal gebaseerd is, vond ik ‘m toch behoorlijk tegenvallen. Natuurlijk is het lachen als je Jim Carrey ongeremd en zeer romantisch ziet zoenen met Ewan McGregor. En…
Wat zegt het over een film als ik ‘m in één weekend DRIE keer gezien heb? Ten eerste: ik heb me kapótgelachen, zelfs de derde keer best wel. Ten tweede: de film hoeft niet te ‘marineren’ voordat je ‘m door hebt; als in: het is geen Shutter Island natuurlijk… Ten derde: als voormalig zombiefilm-coproducent weet ik hoeveel fun het is om blood&gore te maken, en mijn god, wat hebben ze tijdens het maken van Zombieland…
Het is vrij moeilijk om Un Prophète te kijken zónder torenhoge verwachtingen. Zeker als je ‘m bij de Plaza kijkt. Op de site staat een quote uit de Volkskrant: “De beste film van de laatste 10 jaar“, en de usher bij Plaza vertelde vooraf doodleuk dat de film hem wat deed denken aan The Godfather. Gelukkig was de film totaal anders dan ik vooraf dacht, en had deze film géén last van de hoge verwachtingen.…
Na veel te veel goede reacties van echte martial arts-fans bij de videotheek besloot ik ‘m afgelopen zondagavond te kijken: Ip Man, met Donnie Yen. En waar de film een must is voor alle martial arts-fans, lijdt de film ook wel wat onder z’n eigen drang om waarheidsgetrouw te zijn… Allereerst is het fantastisch om te zien hoe een 46-jarige Donnie Yen iedereen nog de ballen uit de broek ‘wing chun’t (pardon my French). Wing…
In mijn geweldige ‘goede-films-streak’ was The Chaser de zesde op rij. Na Invictus, The Hurt Locker, New York, I Love You, Shutter Island en The Book of Eli zag ik afgelopen donderdag The Chaser, een geweldig spannende Koreaanse film over een ex-agent en een seriemoordenaar in een kat-en-kat-spel… In The Chaser volgen we zowel een voormalig-politie-agent-maar-nu-pooier die z’n meisjes één voor één ziet “verdwijnen” én een schuchter uitziende jongeman die met een beitel en hamer…
Wat The Book of Eli in elk geval vóór heeft, is dat het een post-apocalyptische film is die haar publiek tenminste serieus neemt. Geen voice-over die vertelt hoe “het allemaal mis ging”, maar een rare sfeer die naarmate de film vordert beetje bij beetje ontrafelt wordt. Ik zag echt een meisje naast me af en toe op haar horloge kijken, alsof ze wilde dat de film haar eens iets uit ging leggen. Dat dat niet…
Ga ik nu voor ’t eerst in m’n leven een film van Martin Scorsese recenseren, of heb ik dat met The Departed ook al gedaan? En ga ik dan een recensie ook nog beginnen met te melden dat ik mezelf eigenlijk niet ‘qualified‘ genoeg vind om een serieuze inhoudelijke recensie te geven. Want daarvoor is Scorsese een veel te geniale filmmaker, wat hij met Shutter Island volgens mij ook weer toont. Natuurlijk moet ik deze…
Als de VVV van New York ooit verlegen zit om een promotiefilmpje, dan kunnen ze vanaf nu dus altijd teruggrijpen op New York, I Love You, de Amerikaanse variant van Paris, je t’aime. Dit is overigens die uitzondering op de regel dat Amerikaanse ‘remakes‘ altijd minder zouden zijn. Maar man o man, als ik wél geld zou hebben zou ik zo impulsief zijn geweest en direct een ticket geboekt hebben om nog voor de zomer…
Zou het komen doordat ik de film keek met iemand die veel te onrustig was, of raakte de film me nét niet genoeg? Het resultaat was dat ik op het moment zelf niet echt diep ín de film zat, maar nu drie dagen later blijft ie nog altijd wel erg goed hangen. Ik ga ‘m dus heel graag nog een keer kijken… Ondanks dat ik dus net typte dat ik niet echt ín de film…
Een zeer fijne verrassing in de sneak: Invictus, de nieuwe van Clint Eastwood met Morgan Freeman als Nelson – Madiba – Mandela en Matt Damon als François Pienaar, aanvoerder van de Springbokke, het Zuid-Afrikaanse rugbyteam. Wat een mooi waargebeurd verhaal en genuanceerde film..! Direct na het zien van Invictus dacht ik: “Hey, dit was een heel mooi en inspirerend verhaal, maar het is niet Clints beste film“. Toen ik de volgende ochtend wakker werd en…
Vermakelijk, nergens irritant, maar toch ook niet goed. Dat is The Wolfman in een notendop. Grootste probleem met de film is de onsubtiliteit (is dat een woord?). Films die veel met uitleggende voice-overs werken maken sowieso al een knieval natuurlijk (als het geen film noir is in elk geval), maar aan het begin van The Wolfman gebeurt het gewoon teveel. Zo van: “Er moeten af en toe wat dingen uitgelegd worden, anders snapt een heel…