Raar genoeg wordt mijn enthousiasme voor een film (of in dit geval: documentaire) wel eens getemperd als de hele wereld er mega-enthousiast over is (zo kwam ik – mede door te hoge verwachtingen? – ook nooit verder dan één aflevering van Breaking Bad). Of dat mijn ego is, of dat dit komt doordat ik kritischer ben dan de ‘gemiddelde’ kijker, dat is nog up for debate, maar dat beïnvloedde mijn beleving van het über-geprezen My Octopus…
Dat ik direct na het zien van deze film m’n notitielijstje begon met “Holy shit, wat een stevig politiek geladen krachtfilm zeg!“, en niet veel later afsloot met “Holy smokes…“, dat toont wel hoe stevig deze film bij mij aan kwam. Ik wist gelukkig NIETS vooraf, dus heb die misleidende trailer ook niet gezien. Al verwacht ik, dat de meeste van de negatieve reacties op IMDb afkomstig zijn van mensen die zich in allerlei verhalen/bochten…
Vaak worden mensen met kritiek op ‘ons’ socialmedia-gebruik bestempeld als “Ouwe zeur die niet mee kan met de jonge generatie“, of iets vergelijkbaars. Het beste aan The Social Dilemma is dan ook dat de veel hardere, en belangrijker nog: volledig onderbouwde kritiek in deze documentaire komt van mede-oprichters en (ex-)directeuren van bedrijven als Facebook, Pinterest, Twitter, Google, Instagram e.d. Aangevuld met wetenschappers en professoren van tal van gerenommeerde universiteiten, plus een fictief verhaallijntje over hoe…
Naast een paar leuke ‘auto-discussies’ (waarin een karakter met een andere tijdversie van zichzelf in discussie gaat) is het meest positieve aan Bill & Ted Face the Music dat je duidelijk voelt dat de samenleving wel wat ‘gegroeid’ is in de laatste 30 (!!) jaar. Zo lang is het namelijk geleden dat Bill (Alex Winter) en Ted (Keanu Reeves) op een geweldig avontuur gingen in Bill & Ted’s Excellent Adventure (1989), en daarna de wereld…
Beter bekend als Train to Busan 2 of gewoon Peninsula, is Train to Busan Presents: Peninsula het (logische?) vervolg op de grote Koreaanse ‘snelle-zombies’-hit Train to Busan uit 2016. Qua vermaak een stuk ‘slicker’ dan het origineel, qua originaliteit en vooral motivaties een stuk minder, maar de heerlijke over-the-top-fake-maar-vette autoraces (met CGI als in de allerbeste games) maken dat weer grotendeels goed. Met andere woorden: ik vermaakte me meer dan verwacht met deze film, die…
Goed dat ik die IMDb-samenvatting vooraf niet gelezen had, want daardoor kon ik mooi zelf aan het interpreteren slaan. Relic lijkt initieel namelijk een vrij standaard haunted house-horrorthriller, maar blijkt uiteindelijk een vrij ‘rustig’ drama, waarbij ik overigens wel best vaak m’n ogen wat samen kneep, want de sfeer is wel creepy as f…. Althans: dat vond ik. Waarbij ik moet melden dat ik halverwege zeker wat moeite voelde om verder te kijken. Goed dat ik…
Christopher ‘King of the Mindfuck‘ Nolan is terug met een film die er alles aan doet om jou met een “WTF..!???“-gevoel de bioscoopzaal uit te laten lopen – ja, dit was mijn eerste bioscoopbezoek sinds begin maart! – maar nog geen anderhalve dag later moet ik concluderen: Tenet is zeker niet Nolans beste film. Versterkt door een ‘Zimmer-imitatie musical score’ voelde behoorlijk veel vrij bekend aan. Om de film kort samen te vatten: denk Interstellar…
Sow hey..! Waar ik een (conventionele?) biopic over Nicola Tesla – één van de meest miskende genieën/uitvinders ooit? – verwachtte, bleek Tesla één van de meest weirde mixups van het jaar te zijn geworden. Waarschijnlijk een groot deel van de reden voor die nogal lage waardering op IMDb, want ik geef toe dat ik ook best graag een iets conventionelere drama- en/of spanningsboog had gewild. Mede omdat de reden om voor deze vorm te kiezen…
Het is nog veel te vroeg om het een nieuw ‘genre’ te noemen, maar Project Power past eigenlijk in exact dezelfde Netflix-koker als The Old Guard: vermakelijke big budget-formule-actie met een licht mysterieuze link, aangeboden met een beetje hap-snap-snack engagement (“met influencer-diepgang” raasde wat door m’n hoofd). En mogelijk had het iets met verwachtingen te maken, maar ik genoot makkelijker (en meer) van deze nieuwe van Jamie Foxx en Joseph Gordon-Levitt, dan van die van…
Het ‘belangrijkste’ (en misschien wel enige) dat je voorafgaand aan het kijken van Waiting for the Barbarians hoeft te weten, is dat dit verhaal van Nobelprijswinnaar J.M. Coetzee (die ook het scenario schreef) op film is vastgelegd door de Colombiaanse revelatie Ciro – Pájaros de verano, El abrazo de la serpiente – Guerra. Want dat topacteurs als Mark – Bridge of Spies, Dunkirk – Rylance, Johnny Depp en Robert – The Lighthouse – Pattinson in…
De reden dat ik deze film van Terrence – The Tree of Life, Days of Heaven – Malick ‘nu pas’ zag, is dat ik niet zo heel veel goede dingen over deze film hoorde. De reden dat de gemiddelde filmkijker niet zoveel goeds over dit kunstproject te melden heeft, is omdat het dus eerder een kunstproject genoemd kan worden, dat ’toevallig’ op film is vastgelegd. Dus als je een regulier plot en herkenbare karakterontwikkelingen verlangt,…
La odisea de los giles is een vermakelijk Spaans-Argentijns antihelden-verhaaltje, dat in het kort een mix is van Ocean’s Eleven, Welcome to Collinwood en The Best Exotic Marigold Hotel. Overduidelijke boekverfilming (met veel ‘pratende-gedachten-exposé’), maar dan wel van een schrijver die met een eerdere boekverfilming de Oscar voor Best Foreign Language Film won (een film die ik in m’n vorige recensie ook reeds aanhaalde, om een totaal andere reden overigens). Dat gaat met deze niet…