Zo’n zelfreflecterende vraag als titel van een film trekt mijn aandacht sowieso wel, al bleek Am I OK? vooral een BFF-coming-out/of-age-comedy van zeker één opvallende regisseur: stand-up comedian Tig Notaro. Samen met Stephanie – In a World… – Allynne vertelt ze een verhaal over hartsvriendinnen, waarvan er één (Sonoya – Devs (tv), Ex Machina, Annihilation – Mizuno) plotsklaps besluit haar carrière voort te zetten in een ander land, terwijl de ander (Dakota – Madame Web,…
Laat ik beginnen met het meest positieve: The Watchers bevat aardig wat inspiratiemateriaal voor talloze nachtmerries en een creepy trailer. Direct gevolgd door dat ik me tijdens de film al behoorlijk kritisch voelde worden op het nogal lastig vertelde verhaal, vol met zware dialogen, Ierse folklore (toch?) en een overduidelijk ‘verlossingsverhaal’ van Dakota – War of the Worlds, Twilight, Brimstone – Fannings karakter. En als je dan achteraf langer nadenkt over wat er allemaal gebeurt…
The Dead Don’t Hurt is een prachtig geschoten maar ook heeeeeeeeeeeeeeeeeel rustig western-drama van dichter Viggo Mortensen, bij het grote publiek natuurlijk beter bekend als acteur (uit onder andere Eastern Promises, Green Book en Lord of the Rings, to name a few). Maar ik noem hem hier vooral dichter, omdat dit wel een erg poëtische én archetypische film is, waarin goed en kwaad zo heerlijk zwart-wit gezet kunnen worden, en je dus lekker mee wilt…
Ergens schaam ik me bijna dat ik vooraf ietsjes twijfelde bij deze film. “Linklater die een ogenschijnlijk simpel-vermakelijke rom-actie-com-thriller maakt?” was m’n overall feeling voorafgaand. Nu achteraf voel ik dus wat ‘schaamte’ (ik dramatiseer graag ja ;)), maar vooral ook één grote glimlach, want Hit Man (zie hoe deze beroepsnaam los van elkaar geschreven wordt, waardoor de betekenis óók anders kán zijn) combineert eigenlijk alles waarom ik als pre-tiener ooit van film ben gaan houden:…
Na ongeveer vijf minuten in dit star-studded regiedebuut van Chris – Star Trek, Wonder Woman – Pine waren de films The Muse, The Big Lebowski en Chinatown al in m’n hoofd voorbijgekomen. Die laatste omdat het zooitje ongeregeld, onze protagonisten, die film letterlijk kijkt (en als inspiratie neemt), die film over The Dude omdat Pine daar 100% zijn zwembadschoonmakende hoofdrol op gebaseerd heeft, en The Muse omdat dat ook zo’n Hollywood-insider-film was die hier niemand…
Ik kon gelukkig vrij makkelijk dat stukje disbelief suspenden, want daardoor zat ik heerlijk ín deze verrassend creepy en weird as fuck horrorfilm van de Australische broers Cameron en Colin – 100 Bloody Acres – Cairnes. Maar dan wel in een Amerikaanse setting, met David – Oppenheimer, The Suicide Squad, Dune, Ant-Man, Twin Peaks: The Return (tv) – Dastmalchian in een hoofdrol die hem veel eerder al toevertrouwd had mogen, kunnen of moeten worden, if…
Pff, wat een respectloze film is dit sci-fi-gedrocht met Jennifer Lopez in de hoofdrol! En daarmee bedoel ik: respectloos richting onze intelligentie als filmkijkers. Nu wil ik niet arrogant overkomen en mensen voor ’t hoofd stoten die wél kunnen genieten van zo’n film, maar er zitten zulke grote stommiteiten in deze film, dat je ze eigenlijk “fouten” zou moeten noemen, Fouten die vrij makkelijk te voorkomen waren, waardoor bij mij dus direct het gevoel ontstaat,…
Ja, in een cynische en/of meer kritische bui zou je dit de “Lidl-versie van A Quiet Place” kunnen noemen, maar in zo’n bui was ik zeker niet, toen ik deze medium-tot-post-apocalyptische ‘horror’ met Nic Cage zag. Ik vond het wel een lekker ‘klein’ dystopisch verhaal dat vrij duidelijk toewerkt naar een best hoopvol en dramatisch einde, en tussendoor via kleine gezichtsuitdrukkingen toont dat de makers wel degelijk ‘begrijpen’ hoe wij mensen in elkaar zitten. Terwijl…
Vanwege het recente overlijden van ‘The King of Cult’ Roger Corman en een veel te lang uitgestelde ‘cinefiel-film-avondje’, besloten we gisteravond een van ’s meesters belangrijkste (?) films te kijken. Met William – Star Trek – Shatner in niet alleen één van z’n eerste grote rollen, maar ook in een rol waarin je hem waarschijnlijk nóóit zou verwachten. En dat in een film met een boodschap die nu nog altijd über-urgent is, maar dan wel…
Oh yes, Furiosa: A Mad Max Saga weet niet alleen bijna té geloofwaardig de wereld van Mad Max te koppelen aan onze huidige tijdgeest (en problemen), maar voert ons ook binnen een paar milliseconden terug naar de sfeer van die geweldig bombastische comeback-verrassing Fury Road uit 2015. Al lijkt in Furiosa het verhaal een stuk belangrijker dan de overweldiging, waardoor ik in eerste half uur toch ook iets te makkelijk afgeleid werd… Waardoor ik aan…
Yes, ergens voelt de Planet of the Apes-franchise die is opgetuigd sinds Rise of the Planet of the Apes (uit 2011) nu al wat ‘klassiek’ aan. Terwijl er in m’n hoofd wel een steeds grotere ‘wrijving’ ontstaat inzake hoe de tijdlijn van deze franchise ‘klopt’ met de opzet van het 1968-origineel met Charlton Heston. Maar dat is puur wat onbelangrijke ‘puzzelwrijving’, to be honest. Wat mij vooral opviel, was hoe een groepje nogal luidruchtige jonge…
Commercieel gezien is het beste aan een verbruiksproduct dat je het na verbruik eigenlijk direct weer vergeet, zodat je hopelijk weer sneller zin krijgt om weer te gaan verbruiken. Nou, aan het eerste deel van die stelling voldoet dit massaproduct met gemak. En over het tweede deel ben ik (net) niet zo negatief als je mogelijk denkt, want Godzilla X Kong: The New Empire is zeker ook makkelijk behapbare quatsch, waar ze zo nog tientallen…