Red Joan (2018)

Allereerst: een film als Red Joan valt of staat bij jouw inlevingsvermogen voor haar motieven, en dat is aardig goed gedaan. Daarnaast is deze waargebeurde spionagefilm – gebaseerd op het boek over het leven van Melita Norwood – inderdaad qua opzet wel te vergelijken met (het betere) The Imitation Game, maar dat maakt ‘m niet veel minder interessant. Mede ook omdat het bij mij en m’n filmvrienden een interessant gesprek opleverde over welke geschiedenis ons…

Pájaros de verano (a.k.a. Birds of Passage – 2018)

Nadat het duo Cristina Gallego en Ciro Guerra me al zo gek kreeg om twee jaar geleden op m’n verjaardag naar een andere stad te rijden om El abrazo de la serpiente te kijken, was het natuurlijk geen vraag of ik hun nieuwe film ook wilde gaan zien. En ook al vond ik Pájaros de verano net iets minder indrukwekkend dan het meer mysterieuze El abrazo…, wat was het toch weer hard genieten zeg. Zeker…

Minding the Gap (2018)

Met een titel die je op meerdere niveaus uit kunt leggen en een aantal scènes die ‘enger’ aanvoelden dan ze waren, is deze Oscargenomineerde documentaire niet alleen enorm therapeutisch (voor zeker twee van de drie hoofdkarakters), maar ook zó indrukwekkend, dat ik aan het eind ongeveer hetzelfde gevoel had als bij het einde van Richard Linklaters Boyhood: ik voelde bijna ‘vaderlijke’ beschermgevoelens voor de drie hoofdkarakters. Minding the Gap wegzetten als ‘skateboard-docu’ doet dit meesterwerk…

Knock Down the House (2019)

In deze Netflix-documentaire – en publieksprijswinnaar van ’t meest recente Sundance Film Festival – zien we de ogenschijnlijk onmogelijke strijd van vier debuterende vrouwelijke politici, die een aantal gevestigde Democratische congresleden uitdaagden. De meest in het oog springende van deze vier is natuurlijk Alexandria Ocasio-Cortez, inmiddels één van de meest opvallende, progressieve én inspirerende nieuwe politici van het land. Knock Down the House biedt dan vooral ook een kijkje in hoe deze Bronx-latina het in…

Greta (2018)

Iets dat tijdens het zien van deze nieuwe van Neil Jordan vrij snel door m’n hoofd schoot, en gedurende de film niet meer wegebde, was een aardig bezorgd: “Heeft Jordan een burn-out of herseninfarct of zo gehad, want deze man kon het toch ooit wél..?” Iets wat ik niet lullig bedoel hoor (zeker niet richting mensen die echt zoiets heftigs hebben meegemaakt), maar deze ‘mysterieuze thriller’ is onbedoeld komisch, en topacteurs als Isabelle Huppert, Chloë…

Avengers: Endgame (2019)

Yes, Avengers: Endgame biedt een zeer goed tot geweldig einde van een reis die in totaal 22 films duurde..! Waar ik normaliter best kritisch ben op zulke commerciële franchises, heeft het Marvel Cinematic Universe mij vrijwel geen enkele keer teleurgesteld. Al vielen mij twee trailers voorafgaand aan deze epische afsluiter wel om verschillende redenen op. Eén toonde namelijk een karakter dat in Infinity War verpulverd werd, wat mijn chronologie-logica wat uitdaagde. En de andere trailer…

Blindspotting (2018)

Toevalligerwijs geheel in lijn met het identiteitsvraagstuk in deze indrukwekkend sterke film, veranderde mijn oordeel, toen ik erachter kwam dat de makers helemaal geen jonge nieuwe makers waren. Ze hebben zelfs al een Tony én een Grammy Award gewonnen. Natuurlijk zou dat niets uit moeten maken inzake hoe goed de film is, maar toen had het beeld zich al in mijn hoofd gevormd, dat dit een soort van debuutfilm was. En dus was mijn initiële…

Thunder Road (2018)

Thunder Road is niet alleen één van de mooiste American indies die ik in jaren zag, het is vooral een prachtig portret van iemand die maar niet met het verlies van z’n moeder om kan gaan. Of gaat de tragiek van politieagent Jim Arnaud nog wel wat dieper? Jim Cummings schreef, regisseerde en monteerde deze prijswinnende film (o.a. winnaar van de SXSW Grand Jury Award voor narrative feature), wat een ‘uitbouw’ is van z’n prijswinnende kortfilm…

Shazam! (2019)

Ik was volgens mij één van de weinigen die best genoot van Batman v Superman. Daarnaast ben ik wel te lang doorgegaan met series als Arrow en The Flash, die bij nadere beschouwing toch behoorlijk ‘simpel’ en doorzichtig ‘verslavingsbevorderend’ (lees: alsmaar rekkend) waren. En ondanks dat ik Shazam! zeker wel een vermakelijke tiener-/kinderfilm vond, ga ik nu misschien wel een vraag stellen waarmee ik veel DC-fans pijn doe: is DC niet een beetje het kleine wannabe-broertje…

Us (2019)

Jordan Peele toont met Us met gemak dat hij de interessantste nieuwe horrorregisseur in jaren is. Net als met Get Out maakte hij ook deze keer geen simpele shock-horror (zoals Saw of The Nun), en ook geen mega-enge-maar-wel-f-in’-goede horror (denk Hereditary), maar een creepy thriller die anderhalve week na het zien nog altijd in m’n hoofd zit. Waar ik vooraf nog ‘bang’ was dat de film veel te eng zou zijn, viel dat gelukkig wel mee…

The Beach Bum (2019)

Waarschijnlijk het grootste compliment dat ik deze film kan maken, is dat ik ‘m twee dagen later eigenlijk weer wil zien. Deze nieuwe van Harmony – Gummo, Spring Breakers – Korine brengt Matthew McConaughey, Snoop Dogg, Isla Fisher, Jonah Hill, Martin Lawrence (!) en Zac Efron op zo’n heerlijk foute manier samen, dat ik me anderhalf uur keihard vermaakt heb. Daarbij was ik wel een paar keer kwijt waar het verhaal nou heen ging, tot…

Alita: Battle Angel (2019)

Mogelijk dat het de mindere reviews waren van een paar recensenten die ik toch aardig respecteer, maar het duurde dus even voordat ik Robert – Sin City, Desperado – Rodriguez’ Alita: Battle Angel zag. Of moet ik zeggen: James – Avatar, The Terminator – Camerons Alita: Battle Angel, want hij schreef het scenario. Gebaseerd dan weer op de manga Gunnm van Yukito Kishiro, om even helemaal volledig te zijn. Maar wat jou mogelijk veel meer zegt:…