Omdat Captain Marvel volgende maand in Avengers: Endgame volgens mij het hele universum moet gaan redden, was het natuurlijk wel nodig om haar eerst ook nog een origin story te geven. En dat is Captain Marvel zeker geworden, maar niet enkel voor het Brie Larson-karakter. We zien namelijk ook wat andere ‘oude’ bekenden in CGI-jonger-gemaakte rollen, waarbij ik zeker aan één van m’n favoriete films aller tijden moest denken. Zeker omdat de film een heerlijke 90’ies vibe heeft (met…
Ondanks dat Vice maar één van de acht Oscarnominaties wist te verzilveren, is dit politiek-maatschappelijk toch wel één van de belangrijkste én leukste (lees: “schrijnend grappige”) films van het jaar. Auteur Adam McKay ontgroeide z’n heerlijk-foute-humor-imago (denk Anchorman, Step Brothers, The Other Guys) natuurlijk al met de perfecte financiële-crisis-filering The Big Short, en weet in Vice op vergelijkbaar toegankelijke wijze een mogelijk nóg belangrijker onderwerp voor vrijwel iedereen interessant te maken. Want ook al gaat…
Echt bekomen van een overweldigende show hoefde ik gisteren helaas niet, want het ontbreken van een host maakte het wel erg klinisch allemaal. Maar desondanks zeker wel genoten van een paar verrassende winnaars (Spike voor het script van BlacKkKlansman was zeker terecht, en dus fijn verrassend..!!) en een paar mooie speeches (“Prrrrrffrrrttfrtttttt,” aldus Olivia – The Favourite – Colman toen ze werd gemaand op te schieten). Sommige winnaars leken zo verrast dat ze vrijwel geen…
Goede films over schrijvers gaan meestal over het menselijk brein, en dan vooral de zelfbewuste, zelfkritische en/of duistere kanten daarvan. Denk aan de Emma Thompsons zelfmoordoverpeinzing aan het begin van Stranger Than Fiction of aan het overkoepelende thema van The End of The Tour. Ook Can You Ever Forgive Me? is zo’n film, waarin bovenstaande het beste wordt getypeerd in een korte scène waarin Melissa McCarthy’s karakter haar beste vriend wil laten struikelen, en haar…
Wauw..! Was deze film over Van Gogh even totaal anders dan wat ik vreesde na het zien van de trailer (die ik overigens zag, net nadat ik Hanah Gadsby over hem had gehoord in haar geweldige show Nanette). Regisseur/scenarist Julian – Le scaphandre et le papillon (a.k.a. The Diving Bell and the Butterfly) – Schnabel laat met prachtige rustige intermezzo-shots, en camerawerk dat behoorlijk gebaseerd is op Van Goghs schilderstijl, duidelijk zien dat hij schilder was vóórdat…
Mogelijk is het wel tekenend voor mijn white privilige, maar If Beale Street Could Talk is een film die in mij zulke heftige woede-gevoelens oproept, dat ik me tijdens het zien van zo’n film vrij snel afvraag: “Zou ik wel een dag vrij rondlopen als mij zoveel onrecht aangedaan zou worden?” En daar zit dus nogal wat privilege in, omdat ík me in zo’n verhaal wel vrijelijk (en vooral tijdelijk) kan laten meevoeren en gruwelijk kwaad…
Met Forest Whitaker in z’n meest opvallende bijrol ooit, Tessa – Creed, Annihilation, Westworld – Thompson in een mooi feministische bijrol en ‘eindelijk’ een hoofdrol en/of erkenning voor Lakeith – Atlanta, Get Out – Stanfield is Sorry to Bother You niet alleen één van de beste maatschappijkritische zwarte komedies van het jaar – gemaakt door een nogal verrassend regisseur – maar uiteindelijk ook zo heerlijk ‘cult’, dat ik direct na afloop “Get Out meets Tusk, met…
Zes jaar na Wreck-it Ralph volgt het tweede avontuur van de wat sullige goedzak/sloper Ralph en z’n beste vriendin: Vanellope von Schweetz. De naam van Sarah Silvermans karakter is typerend voor de humor in dit geweldige vervolg, en naast ongelooflijk veel inside jokes (waarmee de film ook meer dan vermakelijk is voor volwassenen) bevat de film ook een prachtige boodschap voor kinderen en ogenschijnlijk perfect opvoedadvies. Ik vond Ralph Breaks the Internet een heerlijke animatie met…
Dat de makers van Sex Drive, That’s My Boy, Horrible Bosses 2 en Daddy’s Home zo’n fijn-veilige familiefilm konden maken, komt mogelijk vooral doordat één van de makers zijn eigen geschiedenis (en daarmee gepaard gaande emoties) in het verhaal kon verwerken. Daarnaast zijn Mark Wahlberg, Rose – Bridesmaids – Byrne en Isabel – Sicario: Day of the Saldado – Moner erg goed tot perfect gecast en ervaar je een heerlijke mix van humor en ernst. Al vond…
Dat Mahershala Ali en Viggo Mortensen tot de absolute top van hun vakgebied behoren heeft niet echt nieuwswaarde. Dat racisme nog altijd welig tierde in de jaren 60 van de vorige eeuw in Amerika heeft evenmin nul nieuwswaarde natuurlijk. Dat een muzikant met de naam Dr. Don Shirley daar eigenhandig een statement in wilde maken door als zwarte concertpianist een tour door de zuidelijke staten te gaan maken, dat was voor mij wel redelijk nieuw.…
Naast het feit dat The Favourite Yorgos – Dogtooth, Alpeis, The Lobster, The Killing of a Sacred Deer – Lanthimos’ meest toegankelijke film is geworden, vertelt hij ook op geweldig genuanceerde wijze een verhaal over ‘vrouwenmacht’. Het heerlijke en vaak grofgebekte afzetten tegen het ‘reguliere’ patriarchaat werkte daarnaast behoorlijk hard op m’n lachspieren, wat culmineerde in een scène waarin een huwelijk zo ‘klinisch’ wordt geconsumeerd, dat Emma Stone die Oscar voor Beste Vrouwelijke Bijrol nu…
Het knapste aan deze inmiddels vierde versie (of derde remake) van A Star is Born is de regie van Bradley Cooper, geholpen door een scenario waarin op erg subtiele wijze een ‘herkenbaar’/invoelbaar verhaal over roem, persoonlijkheid, over lijken gaan en eerlijkheid wordt verteld. En dat het eigenlijk een best corny verhaaltje is, dat maakt Coopers prestatie eigenlijk nog indrukwekkender, want wat had deze film op veel momenten uit de bocht kunnen vliegen zeg. Hij is…