Tom – A Single Man – Fords nieuwste is een goed gemaakte arthouse-puzzelfilm met een topcast, waarin drie verhaallijnen (waarvan één ‘dubbel-fictief’) op zo’n manier door elkaar heen verweven zijn dat ik zelf ook weer ambitieuzer werd. Met een veelzijdige Amy – Arrival – Adams, een gekwetste en wraak nemende Jake – Demolition, Nightcrawler – Gyllenhaal, de altijd interessante Michael – Take Shelter – Shannon, een goed suave Armie – The Social Network – Hammer en een…
Een week na het zien van Layla M., Mijke – Joy – de Jongs nieuwste over een radicaliserend Amsterdams meisje, voelt ie nog steeds wat ongemakkelijk indrukwekkend aan. Ook zit er iets van trots doorheen, om meer dan één reden, maar het beste aan Layla M. is waarschijnlijk dat de makers van een film met zo’n controversieel onderwerp zelf geen mening aan je op willen dringen. En dat zorgt ervoor dat iets wat voor velen logischerwijs…
Derek – Blue Valentine, The Place Beyond the Pines – Cianfrance’s nieuwste begint als een prachtig romantisch drama, om over te gaan in prachtige menselijke dramatiek, waar de romantiek uiteindelijk nogal overschaduwd wordt door een dieper menselijk instinct. Net als het prachtig pijnlijke Blue Valentine en het intrigerende The Place Beyond the Pines biedt deze film ook een erg intelligente kijk in rauwe emoties die ons als mens vormen; emoties die juist niet altijd stroken…
Oliver Stone is scherper terug op het witte doek dan hij in jaren, mogelijk decennia, is geweest, want Snowden is in mijn ogen misschien wel de belangrijkste (politieke) en film in vele jaren, en daarnaast ook erg goed gemaakt. Na het zien van het Oscarwinnende Citizenfour vond ik al dat Edward Snowden die Nobelprijs voor de Vrede meer verdient dan Obama, maar doordat Stone hier een zeer rijk en genuanceerd beeld van Edward Snowden weet…
Arrival komt in mijn persoonlijke top 5 van het jaar, punt. Dat ik dat nu al weet komt doordat topregisseur Denis – Incendies, Prisoners, Enemy, Sicario (enkel één-woord-titels in z’n oeuvre?) – Villeneuve aan het eind van z’n film dezelfde conclusie trekt – overigens vanuit een totaal andere invalshoek – als die ik niet lang geleden trok na flink wat ‘spirituele hersenspinsels’. Omdat ik die spinsels zelf ook wel eens raar, vergezocht en mogelijk zelfs wat van-de-pot-gerukt vindt, overigens…
“Vette en goedgemaakte actiethriller over iemand met autisme..,” was m’n eerste reactie toen de aftiteling van The Accountant begon. En als je ‘m dan laat bezinken, dan voelt ie steeds meer aan als een soort origin-story voor een superheldenfilm, maar dan zonder superheld. Titels die door m’n hoofd schoten sindsdien zijn Unbreakable, X-Men en Good Will Hunting, maar dan gemixt met de af en toe harde actie uit de Bourne-filmreeks… Al met al dus een…
Nadat ik Captain America: Civil War behoorlijk vond tegenvallen had ik het eigenlijk wel wat gehad met films uit het Marvel Cinematic Universe (mag ik de X-Men-franchise daar buiten laten, want die blijft erg sterk?), maar dat is door deze Doctor Strange eigenlijk weer volledig goedgemaakt! Veel meer een origin-story dan de wat warrige trailer deed vermoeden voegt deze een mooie en interessante spirituele laag toe het Marvel-universum, eigenlijk perfect gevangen in het cameo-shot van Marvel-‘vader’…
Tom Cruise is terug in een rol die aardig op z’n lijf geschreven is: die van de zelfbewuste actieheld met het hart op de juiste plaats. En inderdaad, de Jack Reacher-verhalen van Lee Child (dit is de tweede film gebaseerd op zijn boeken, na het origineel uit 2012) hanteren de in Westerns vaak gebruikte formule van de held die vrij belangeloos opkomt voor ‘het goede’. En dit tweede deel, nu geregisseerd door Edward – Glory, Blood…
Ik hoorde achteraf pas dat deze van de regisseur van Starred Up was, dat mooie gelaagde en prachtig grijze Britse gevangenisdrama. Combineer dat met de scenarist van Sicario, en je zult me wel geloven dat Hell or High Water één van de betere films is die ik in maanden gezien heb. Nu moet ik je verwachtingen ook weer niet teveel de hoogte in sturen, want zo goed als No Country for Old Men (waar de film…
Peter – Lone Survivor, Battleship – Berg heeft een zeer energieke en spannende film gemaakt over de grootste milieuramp uit de Amerikaanse geschiedenis, en daarin is hij wel lichtjes scherp over de veroorzakers van dit alles, maar laat hij enkele van de grootste k..tebedrijven wel buiten schot. En daardoor vraag ik me af of ik nou blij moet zijn met deze film, of ‘m juist extra kritisch moet beoordelen. Want een beetje kritiek informeert het…
Eigenlijk totaal ongeschikt om vertoond te worden tijdens een sneak preview in een (commerciële) bioscoop, hoe ogenschijnlijk ingenieus de bedoelingen van de regisseur misschien wel meer op ons als publiek gericht zijn dan op de karakters in de film. Als in: laat Hong-jin – The Chaser – Na ons als kijkers nou aan dezelfde ‘zonde’ onderhevig zijn als zijn hoofdkarakter, door een moeilijk te begrijpen film te maken waarin snel oordelen je filmbeleving totaal in de weg zal zitten? Want dat snelle…
Voor een hedendaagse remake van de klassiekers The Magnificent Seven en Seven Samurai (Kurosawa’s origineel waarop John Sturges’ remake uit 1960 gebaseerd is) biedt deze van Antoine – Training Day – Fuqua best wat aardige momenten en een paar goede scènes, die het hedendaagse bioscooppubliek waarschijnlijk zeker zullen behagen. Maar deze film, met een goede Denzel in de hoofdrol, bijgestaan door een mooie multi-culti-ratjetoe aan acteurs, toont vooral ook waarom die epische klassiekers minstens drie uur…