Aan de oppervlakte is Jason Bourne gewoon een vette actiefilm, die qua mysterie nog altijd best goed in elkaar steekt. Kijk je echter iets verder, dan is dit wel echt een zeer duidelijke ‘aflevering’ waarbij we aan het eind weinig verder zijn dan aan het begin. Mogelijk toont de film juist wel dat deze franchise z’n houdbaarheidsdatum al een paar jaar gepasseerd is. Want ondanks de overduidelijke en compleet niet-subtiele ‘Snowden-boodschap’, ontbeert de film datgene…
Mogelijk kwam het doordat ik niets meer dan simpel escapisme verwachtte, maar ik was best wel aangenaam verrast door Star Trek Beyond. Okay, het verhaal is makkelijk te vergeten en de film voelt voornamelijk aan als een zeer vette aflevering in een serie, met werkelijk adembenemende decors/set pieces/CGI, maar de positieve uitleg van die ‘verhaalkritiek’ is dat het plot eindelijk eens ondergeschikt lijkt aan de thematiek. En dat in zo’n grote zomerblockbuster… Dus nee: de…
Zo, het verhaal van Tarzan is in een wat moderner jasje gestoken, wat zowel positief als negatief uitpakt. Daarnaast biedt de film ook wat van die ouderwetse Hollywood-grandeur, waar het oude Hollywood-racisme overigens aardig opzichtig uitgefilterd is. Want in het originele verhaal kun je natuurlijk vrij makkelijk wat van die witte superioriteitsgedachte vinden, die in de tijd dat het geschreven werd helaas vrij ‘normaal’ was. Maar daar trachten ze hier toch iets sensitiever mee om…
Ik had nog nooit gehoord van Srinivasa Ramanujan, het genie waar The Man Who Knew Inifinity over gaat. Dat droeg wel iets bij aan mijn zeer positieve beleving van deze film, maar als jij vooraf net zo weinig over films wilt weten als ik, dan zou je dit al niet lezen. Dus laat ik me niet in kromme bochten wringen door me hier in te houden, en gewoon vertellen dat dit een A Beautiful Mind-/The…
Damn, Richard Linklater keert zó subtiel terug in de wereld van de slackers, die zich dazed & confused een weg zien te banen door hun jonge levens, dat het de meesten waarschijnlijk niet op zal vallen hoe knap hij te werk is gegaan. Everybody Wants Some!! werd ooit aangekondigd als “Dazed and Confused 2“, maar het is net zo goed een ‘vervolg’ op Linklaters fantastische meesterwerk Boyhood. Maar laat het ogenschijnlijke gemak waarmee de karakters en de…
De mooie dubbelzinnige titel doet de film wel perfect eer aan, alhoewel de filmmakers voor het dramatische effect wel wat kritiek hebben ‘uitgelokt’ bij historici. Normaliter vind ik dat helemaal niet erg, maar hier zorgt het er aan de ene kant voor dat Hitler en z’n regime ietwat ‘beschermd’ worden, en aan de andere kant past het wel bij de rest van m’n kritiek op deze film over één van de beste Olympische sporters aller…
Is het een vervolg, een hommage aan of toch meer een The Force Awakens-achtige blauwdrukkopie van het eerste deel? Hoe het ook zij, Independence Day: Resurgence geeft je vrijwel exact wat je van een Ronald Emmerich-film kunt verwachten: groots ‘patriottisme’, flink stevige visual fx, coole/knappe/hippe/wijsneuzerige/heldhaftige karakters en makkelijk escapisme. Gooi daar nog twee elkaar opponerende buitenaardse rassen tegenaan, waarvan het ene bijna klassiek en/of simpel is (afhankelijk van je ‘bui’) en het andere best interessant, en…
Yes, Central Intelligence biedt precies het onschuldige en simpele vermaak dat je verwacht als Dwayne ‘The Rock’ Johnson met Kevin Hart gaat samenwerken in een film van de regisseur van Dodgeball en We’re the Millers. Met flink wat grote namen in bijrol-achtige cameo’s, een wat homeriaans verhaal over een highschool-reünie en The Rock in een behoorlijk onverwachte rol. En was zijn gezicht op een zeer dik tienerlichaam plakken nou ook een grap, of was dat…
A Hologram for the King is een mooie delicate film over de universaliteit van liefde, maar dan wel voor een doelgroep die kan genieten van een film die erg rustig is. Een verfilming van Dave Eggers’ boek, die eerder faam maakte met de scenario’s van Away We Go, Promised Land en Where the Wild Things Are, over een man die op een keerpunt in z’n leven staat, en op onverwachte wijze op de meest onverwachte…
Elle is niet alleen Paul Verhoevens meest volwassen film, maar mogelijk ook zijn ‘beste’. Althans: als je film ziet als in potentie provocatieve uitdagende kunst, niet als plat vermaak. Want ook al heeft Elle zeker z’n zwartkomische momenten, dit is vooral een ontzettend interessante kijk in de ziel (?) van een nogal apart sterke vrouw, ongelooflijk goed gespeeld door Isabelle Huppert, waarbij Verhoeven z’n kenmerkende ‘mens versus/is monster’-thematiek niet eerder zo subtiel en menselijk verbeeldde. En…
De karakters in Now You See Me 2 zijn allen vrijwel net zo arrogant als de film zelf: probeer het publiek maar achterover te blazen met veel blitz, glitter & awe, met ‘gecompliceerde’ verhaallijnen die 100% gemaakt zijn om niet al te kritisch te puzzelen, en hoop dan maar dat men niet zo kritisch is dat ze zien dat arrogantie vaak een soort camouflage voor onzekerheid is. Alhoewel ik me ook voor kan stellen dat…
Allereerst: ik ken veel mensen die aan deze film hebben meegewerkt, plus dat ik ooit bijna een klein bedrag wilde meefinancieren. Dus eigenlijk gun ik de makers alles, zeker ook omdat de passie af en toe van het scherm spat. Vandaar dat ik me ook bijna ‘schuldig’ voel dat ik toch best wel wat kritiek op dit regiedebuut van Frank Lammers heb, ondanks de vele leuke scènes, een paar gave typetjes en al die energie…