Jeymes – The Harder They Fall – Samuel flikt het gewoon weer: een lange tijd door een witte bril gezien genre hyper-dynamisch en volledig omgooien. En dat op een heerlijk creatieve manier die sommige ‘snowflakes‘ (ik gebruik deze term nu voor degenen die deze zelf verzonnen lijken te hebben) zó tegen de haren instrijkt, dat ik zojuist schrok van het IMDb-cijfer voor deze film. Want een bijbelverhaal herschrijven met vrijwel alleen zwarte karakters is natuurlijk…
Yes, Nicolas Cage is in heerlijke en absolute topvorm met een overigens niet altijd perfect gemake-upte kaalkop, in deze verontrustende komedie van de Noorse maker van Syk pike (a.k.a. Sick of Myself). En hier zet Kristoffer Borgli qua verhaal een Amerikaanse stap verder in zijn kritiek op onze ‘aandachtseconomie’. Al laat ie z’n hoofdpersoon nu gelukkig niet zo ver gaan als in die Noorse voorganger. Cage’ karakter blijkt namelijk juist apathisch in de dromen waarin…
Winnaar van drie European Film Awards, een wederom geweldige Mads Mikkelsen (in z’n moerstaal lijkt ie toch altijd nog nét wat beter), geïnspireerd op waargebeurde feiten, recent nog op de shortlist voor de ‘Best International Feature’-Oscar en met een priviliged bad guy waarvan je al snel hoopt dat ie gruwelijk aan z’n einde gaat komen: dat is Bastarden, hier uitgebracht als The Promised Land. Als ik bovenstaande clickbait-technisch in een oneliner zou moeten vangen, dan…
Pffoee hey, het is best zwaar/intens om deze film niet lang na The Zone of Interest te zien. En al voelde de film een beetje als ‘waargebeurd-RTL5-maandagavond-drama’ (wat opmerkelijk is, als je weet dat ie gemaakt is door Ava – Selma, When They See Us (tv) – DuVernay), raakte de film me wel zó hard, dat ik eigenlijk vind dat elke middelbareschoolklas hier verplicht naar toe zou moeten. Of het dan onder het vak geschiedenis…
Wat is het toch fijn om nog geen kwartier in een film al te wéten dat je hem gruwelijk goed gaat vinden. En dat je dan dus nog zeker anderhalf uur mag genieten van de scherpe blik van een debuterend regisseur. Als je dan leest dat hij wel aan de Watchmen-serie geschreven heeft (de serie die mij ook over Black Wall Street in Tulsa leerde, iets dat in mijn (witte?) geschiedenislessen niet onderwezen werd), dan…
“Alsof ‘shock-regisseur’ Larry – Kids, Bully – Clark een Coen-script heeft verfilmd“, was m’n eerste reactie na deze zwaar teleurstellende ‘lesbische actiekomedie’ van Ethan (zonder z’n broer) Coen. Een teleurstelling die ik nóg steviger voelde omdat ik me behoorlijk kapot ergerde aan (het ook redelijk rammelende Texaanse accent van) één van de hoofdrolspelers, misschien wel omdat ik haar onlangs juist erg goed en enorm cool, stoer en zelfverzekerd zag spelen in Sanctuary. Een vriendin naast…
Allereerst: ik wist vooraf dus niet dat er schijnbaar zes (!!) Dune-boeken zijn geschreven door Frank Herbert. Ten tweede: Dune: Part Two is qua productie en ‘grootsheid’ misschien wel het beste of vetste ooit gemaakt op sci-fi-gebied. En ten derde: qua spirituele beleving vond ik het eerste deel toch wel een stuk interessanter… En dit schrijf ik dus binnen 30 minuten nadat ik de lokale IMAX-zaal uitliep, waar ik dus wel werd weggeblazen door de…
“Waarschijnlijk het belangrijkste kunstwerk dat dit jaar in de bioscopen te zien is“, was m’n voorzichtige eerste reactie toen de aftiteling van deze indrukwekkende ‘Best Picture-nominee‘ startte. Nu is het zo’n 36 uur later, en van de uren die ik daarvan wakker was, waren er vele gevuld met napraten, nadenken en napluizen over wat Jonathan – Sexy Beast, Birth, Under the Skin – Glazer nou allemaal wil vertellen met dit ook vrij experimentele, audiovisuele meesterwerk.…
Ik vind het inmiddels best jammer dat deze lang niet zo hard binnenkwam als dat ik hoopte (waren m’n verwachtingen te hoog?). Terwijl ik nu achteraf nog steeds pissig(er) word om die mega-toxische vader in het verhaal, wiens opvattingen ook nu nog voor velen vrij normaal zijn, helaas. Daarnaast is het acteerwerk ook erg goed, en moest ik de volgende dag in een gesprek met een vriend over opvoeden meermaals hieraan terugdenken… Dus mogelijk is…
“It feels like it’s written by A.I., maybe because of that writers’ strike last year..?”, hoorde ik een vrouw – in een New Yorkse bioscoop voor me – na afloop haar teleurstelling trachten te verwoorden. En hoe cool het ook is om een film te zien in de stad waar ie ook is opgenomen, de ‘uitlachsalvo’s’ richting het einde van deze nieuwe Marvel-Spider-familie-franchise-poging was waren aardig vernederd, maar helaas ook volkomen terecht! Want ondanks een…
Op het eerste gezicht lijkt het verschil tussen de film uit m’n vorige recensie – How to Have Sex – en dit vluchtelingendrama niet groter te kúnnen zijn, maar qua beleving verschillen de twee hoofdkarakters lang niet zoveel als dat sommigen ons willen doen geloven. Io Capitano toont namelijk net zo goed de vrolijke tienerdynamiek tussen Seydou en Moussa in het Senegalese Dakar (waar ze het ogenschijnlijk helemaal niet zó verkeerd lijken te hebben?) als…
Damn, toen ik twee dagen na het zien van deze Britse film de trailer zag in de bioscoop, raakte ik direct wéér ontroerd. Zoveel indruk maakte dit ontzettend realistische drama – met een geweldige Mia McKenna-Bruce in een doorbraakrol – over traumatiserende grensoverschrijding tijdens een vakantie op Kreta. En het enge is: de jongen die zich er schuldig aan maakt, heeft het waarschijnlijk helemaal niet door gehad. Waardoor bij mij ook even het creepy gevoel opkwam…