Wat precies de metafoor is die David Robert Mitchell in It Follows hanteert is me nog niet 100% duidelijk, maar dat hij één van de meest creepy horrorfilms van de laatste jaren heeft gemaakt, dat voel ik nu nóg, een paar weken tot een maand nadat ik ‘m zag. Vanaf de allereerste scène voel je al een bepaalde naargeestigheid die de hele film blijft hangen en eigenlijk ook ongrijpbaar blijft, waardoor ik ook wel begrijp…
Allereerst moet ik mogelijk melden dat ik als man deze ogenschijnlijk ontzettende vrouwenfilm ging kijken omdat een paar vriendinnen van me meldden dat ie een stuk beter (en zelfs pijnlijker) was dan je zou verwachten. En inderdaad: ondanks dat je 85% van de film ook als ‘wereldbeeld-verneukende romantiek-verheerlijking’ kunt zien, bevat de film een aantal best rake dialogen (die mogelijk wel met iets meer nadruk gebracht hadden moeten worden om effectief over te komen) en…
Dat Brie Larson afgelopen zondag de Oscar voor Beste Actrice won voor haar rol in deze film is een zeer verdiend eerbetoon aan het prachtige Room, alhoewel ik Jacob Tremblay mogelijk nóg beter vond, iets wat eigenlijk indirect ook betekent dat regisseur Lenny – Frank – Abrahamson een fantastische prestatie heeft geleverd. Dat ik inmiddels ook een duidelijke overeenkomst zie tussen Larsons en DiCaprio’s Oscarwinnende rol in The Revenant, dat zorgt er ook voor dat…
Inderdaad: (The Brothers) Grimsby bevat één van de goorste scènes die je ooit in een grote bioscoopfilm kunt zien, en ondanks dat ik om ongeveer de helft van de grappen in deze Sacha Baron Cohen-versie van Johnny English moest lachen – waarbij een paar keer ook echt hardop – daar ging die andere helft mij wat te ver. Dat er daarnaast behoorlijk wat duidelijke fouten in het scenario zitten zal weinigen deren, maar het deed…
Zo, nog maar net bijgekomen van de enorme verrassing, dat niet The Revenant maar Spotlight de Oscar voor Beste Film won, heb ik hier de uitslag van m’n jaarlijkse Oscar-poll voor je, alsmede dus de winnaar van de Nationale Bioscoopbon, ter beschikking gesteld door ServiceBioscoop ZIEN te Eindhoven. Laat ik allereerst melden dat bij de deelnemers aan de poll bovenstaande winst van Spotlight ook direct de meest verrassende Oscar is geweest, want die had net…
Scenario-held Charlie Kaufman (Being John Malkovich, Adaptation, Confessions of a Dangerous Mind, Eternal Sunshine of the Spotless Mind) komt nu met z’n tweede zelf-geregisseerde film, en door het ogenschijnlijk mega-kleine verhaaltje én de stop-motion animatie waarin het verhaal gegoten is, lijkt deze niet verder van z’n bombastische meesterwerk Synecdoche, New York af te kunnen staan, maar thematisch gezien voel je wel degelijk overeenkomsten. Daarnaast lijkt het verhaal ongelooflijk saai en klein, maar interpretatie-wijs is het misschien…
Mogelijk is het wel de bescheidenheid van de meeste Belgische filmmakers die hen juist zo succesvol maakt (bijvoorbeeld t.o.v. veel Nederlandse makers), want ook al is D’Ardennen zeker niet de beste of meest opmerkelijke Belgische film van de laatste jaren, hij maakte mij als Nederlander wederom jaloers. Mogelijk dus wel vanwege de twijfel, die de jonge regisseur Robin Pront in interviews zegt gevoeld te hebben tijdens het maken van de film, want ondanks het wat…
Mogelijk één van de lastigste films om te vermarkten, want normaliter overlappen de doelgroepen voor Jane Austen-verfilmingen en zombiefilms niet zo heel veel. Maar daarbij moet ik allereerst de kanttekening maken dat ik dit eerder een virus-uitbraak-film dan een zombiefilm vond. En ik vond het eigenlijk wel behoorlijk vet hoe een meestal nogal oubollig verteld kostuumdrama qua thematiek behoorlijk intact blijft, ondanks dat er af en toe best lomp een hoofd afgeschoten wordt. Misschien is…
Heerlijk: deze nieuwe van de Coen-broers lijkt ogenschijnlijk een beetje het vierde deel in hun idiot trilogy (inderdaad, dat kan niet waar zijn), want de film zit vol met heerlijke quatsch en wederom een drollerig George Clooney-karakter, maar het is ook zo’n film waar ik ook continu een bepaalde ‘onderlaag’ bij voelde die ik – stijltechnisch – herkende uit bijvoorbeeld A Serious Man. Maar die onderlaag heeft te maken met de aanwezige Jezus-metafoor, die veel verder…
Het meest opvallende aan deze Oscargenomineerde documentaire is dat maker Matthew Heineman zo gek als een deur lijkt, in hoe dicht hij OP de ‘War on Drugs‘-actie zit. Interviews met crystal meth-producerende kartelleden in de jungle, shots vanuit de vuurlinie tussen vigilantes en drugdealers (zowel aan Mexicaanse én Amerikaanse zijde van de grens) en een over-intieme blik in het leven van één van de personen die iets van hoop tracht te brengen in volledig uit…
Okay, allereerst: ik denk dat ik de eerste Zoolander-film misschien wel tien keer gezien heb, en er elke keer keihard om heb moeten lachen. Ik ben een dag na het zien van Zoolander 2 dan ook nog altijd wat aan m’n gevoel voor humor aan het twijfelen, want ik vrees dat ik maximaal drie keer gegniffeld heb bij het zien van dit ogenschijnlijk compleet mislukte tweede deel. Op een gegeven moment was het zelfs zo…
Dat Deadpool de meest antisuperheldenfilm sinds Will Smiths Hancock zou worden, dat was wel al duidelijk na het zien van de trailer. En die trailer is ook een perfecte graadmeter of jij deze film geweldig of juist helemaal niet zult vinden, want ik vraag me af of ie niet too wiseass crackingly cool for its own good is. Ik vermaakte me wel hoor, omdat ik al sinds Van Wilder ‘fan’ van Ryan Reynolds ben, maar…