Tja, als je Ed – The Transporter Refueled, Deadpool – Skrein als hoofd-bad guy cast, en het hem laat opnemen tegen Sofia – The Mummy, Settlers – Boutella, dan weet je als kijker natuurlijk allang dat je acteertechnisch niet naar de beste film van het jaar gaat kijken. Maar wat het ook aantoont, is dat deze productie – waarin behoorlijk wat geld is gestoken – niet op alle vlakken topkwaliteit nastreeft. Iets dat je logischerwijs…
Mocht je een wat teer (of zelfs homofoob en/of conservatief) zieltje hebben, lever deze dan in bij de poort en betreed Saltburn, voor mij één van 2023s vetste verrassingen en de absolute droomdoorbraak van acteur Barry – The Banshees of Inisherin, The Green Knight, Dunkirk – Keoghan (zeker als je zijn real life history erbij betrekt). Al is Saltburn wel degelijk ook een nare film over bijna beestachtige verlangens en het onvermogen om met verlies om…
Er was een tijd – lees: zo’n 25 jaar geleden – dat ik als testosteron-tiener behoorlijk enthousiast werd als ik de naam John Woo zag. Gisteravond was ik vooral behoorlijk verrást om zijn naam weer eens te zien, dit keer als regisseur van deze ‘Kerst-wraakfilm’. Ik heb namelijk al decennia niets meer van hem gezien volgens mij. Maar als Silent Night zijn huidige capaciteiten weerspiegelt, dan hoeft hij van mij ook weinig nieuws meer te…
Yes, gelukkig is de distributeur zo slim geweest om de releasedatum van deze mooie ‘dramedy‘ naar voren te halen, want één van mijn eerste gedachten bij de start van The Holdovers was: “Wauw, dit lijkt te beginnen als een fijne Kerstfilm!“. En wat bleek: dat bleek het ook te zijn, en zeker niet enkel omdat het verhaal zich afspeelt tijdens het titulaire ‘overblijven’ op privéschool Barton tijdens de Kerstdagen. Vooral vanwege de mooie menselijke boodschap,…
Duidelijk passend in de hedendaagse trend waarin grote namen uit de geschiedenis vanuit het huidige tijdsgewricht worden gezien (of mogelijk wel ‘herzien’), al zit Maestro’s scherpte in dat het ditmaal níet de man is die problemen veroorzaakt vanwege een gekwetst ego of zo. Dat is hier namelijk subtiel omgedraaid, waarmee het zeker geen ‘ouderwetse’ wittemannenfilm geworden is. Daarvoor onthult schrijver, producent, regisseur, hoofdrolspeler én (verwachte/voorspelde) Oscarwinnaar Bradley Cooper namelijk ook iets dat ik nog niet…
Als ik eerder had geweten dat Leave the World Behind een maatschappijkritische drama-thriller van de maker van Mr. Robot (tv) was, dan had ik geprobeerd vooraan te staan bij de wereldpremière op het AFI Fest in Los Angeles afgelopen oktober. Nu overdrijf ik daarmee mogelijk wat, maar had ik vooraf dus méér geweten, dan waren m’n verwachtingen mogelijk ietwat té hoog geweest. Niet dat ik deze Netflix-film niet interessant gaaf vond hoor – met een…
Okay, Wonka is dus een prachtige ode aan de verbeelding met een perfect gecaste Timothée Chalamet (en Sally Hawkins). En ondanks dat ik ze niet gezien heb, voel je volgens mij aan alles dat ie van de makers van de Paddington-films is. Met andere woorden: misschien wel een perfecte Kerst-feelgood-film, waar je – als niet-musical liefhebber als ik – gewoon om die ongeveer 20% aan gezongen exposé en dialogen heen moet kijken. Waarbij ik kort…
Op zaterdagavonden heb ik wel eens zin in breinloze bullshit, en dat hoef je Pierre Morel geen twee keer te zeggen. Maar waar ik de simpelste film van het jaar verwachtte, bevatte Freelance geopolitiek gezien een best ‘mooie’ antikapitalistische boodschap. Die wordt natuurlijk wel veel te hip (en daarmee naïef) gelivestreamd, dus uiteindelijk is Freelance niet veel meer dan een John Cena-Alison Brie-Christian Slater-tussendoortje, waarvoor ze wel lekker een paar weken in de Colombiaanse jungle…
Jim Cummings is misschien wel de meest ’toegankelijke’ (onafhankelijke) Amerikaanse filmmaker, die op X/Twitter doodleuk en volledig pretentieloos tips of advies vraagt aan (en deelt met) volgers. Toen ik gisteravond z’n derde film zag – na het fantastische Thunder Road en ’t heerlijk creatieve The Wolf of Snow Hollow – voelde het dus ook een klein beetje alsof ik naar werk van een ‘fijne bekende’ zat te kijken. Natuurlijk beïnvloedt dan mijn oordeel, maar die…
Bij een groot regisseur als Ridley – Alien, Blade Runner, Gladiator, The Martian – Scott weet je, dat als de actiescènes en vertelling wat afgevlakt aanvoelen, hij dus niet dát verhaal primair wil vertellen. Dus dat Napoleon een beetje als een samenvattende brugklas-geschiedenisles aanvoelt, dat móet dan toch wel de bedoeling zijn. Waarmee de focus komt op iets dat ik ook al bij Oppenheimer zag (en misschien dat Barbie hier thematisch ook wel bij ‘past’):…
Hmmmmm, na het zien van Please Don’t Destroy: The Treasure of Foggy Mountain weet ik niet zeker of dit nou ‘de Lidl-versie van Jumanji‘ moet noemen, of een soort mix van Hot Rod en het onderbroekenabsurdisme van Cocaine Bear. Wat ik wel direct moet melden: als groot fan van Saturday Night Live ken ik het trio achter Please Don’t Destroy (PDD) al een tijdje. PDD is namelijk de ‘opvolger’ van The Lonely Island (van o.a.…
Ondanks dat ik vooraf twee foutieve aannames deed – dat zowel Peter Dinklage als Jason Schwartzman ook in de ‘originele’ Hunger Games-films zaten (waarop dit dus een prequel is), waardoor ik dus foutief dacht dat ons ‘hoofdstelletje’ misschien wel eens voor bekend nageslacht zouden zorgen – vond ik vooral Coriolanus Snows ‘reis’ van protagonist naar z’n eigen antagonist beter dan ik vooraf durfde hopen. Waardoor ik dus aardig goed in het verhaal zat, dat na…