Allereerst: ik heb om meerdere redenen heerlijk genoten van deze af en toe té herkenbare en nogal lompe komedie, die een vrij aparte plek inneemt in het (brede) komedie-spectrum. Dat het een Sundance-favoriet was, dat kun je je – door de incrowd NY-scene waarin de film is opgenomen – grotendeels wel voorstellen, maar de film raakt net zo goed een wat fouter subgenre, bekend van films als Hall Pass en Trainwreck. Deels door de aanwezigheid van Jason Sudeikis,…
Om maar met de deur in huis te vallen: ik vind The Way Way Back de leukste film die ik tot nu toe heb gezien dit jaar. Weet daarbij wel dat “leuk” een combinatie van goed, lief en vermakelijk is, want de beste film van het jaar zal het niet worden. Maar het is een erg fijne feel-good-coming-of-age zomerkomedie, gemaakt door twee kerels die als acteur in de film te zien zijn en eerder met Alexander…
Voorafgaand aan deze komedie had ik nogal wat negatieve berichten gehoord, en die 5,7 op IMDb voorspelde ook al weinig goeds. Mijn lage verwachtingen zullen er dan waarschijnlijk ook voor gezorgd hebben dat ik m’n kritische blik al vrij snel losliet en daardoor juist meer genoot van deze road trip dan vrijwel iedereen om mij heen. Desalniettemin zag ik ook wel dat er zoveel zaken niet uit de verf komen, waardoor ik het gevoel kreeg…
Een film die mij het gevoel geeft dat Waterworld een bijna Tarkovskiaans diepzinnige film is verdient geen recensie. Wat een gedrocht van een film was dít. Kan iemand Roland Emmerich z’n geld afpakken en daarvan 3000 getalenteerde filmmakers hun debuutfilm laten maken? IMDb: http://us.imdb.com/title/tt1190080