Yes, ergens voelt de Planet of the Apes-franchise die is opgetuigd sinds Rise of the Planet of the Apes (uit 2011) nu al wat ‘klassiek’ aan. Terwijl er in m’n hoofd wel een steeds grotere ‘wrijving’ ontstaat inzake hoe de tijdlijn van deze franchise ‘klopt’ met de opzet van het 1968-origineel met Charlton Heston. Maar dat is puur wat onbelangrijke ‘puzzelwrijving’, to be honest. Wat mij vooral opviel, was hoe een groepje nogal luidruchtige jonge…
Na dertien jaar ‘wachten’ is er dan eindelijk een vervolg op Avatar, een film die ik vooral spiritueel interessant vond, en waarbij de 3D-optie mij meer in de weg zat dan dat ’t voor mij opleverde. Nu zou het veel te simpel zijn om te zeggen dat dit bij Avatar: The Way of Water 180 graden omgedraaid is (ik merkte deze keer amper dat ik een 3D-bril op had :)), maar het spiritueel interessante lijkt…
Adrenaline ten top, ook nog toen ik na de nachtvoorstelling van Jurassic World merkte dat ik een stuk sneller en zelfs ‘soepeler’ naar huis fietste dan normaal. Ik keek zelfs net wat anders naar de goudvissen in m’n vijver toen ik om 2:45u vannacht thuis kwam… Dat was het gevolg van deze verrassend goede vierde film in de Jurassic Park-franchise, die qua verhaal niet bijster vernieuwend is – je zou het voor 85% een remake…