Ondanks dat Babyteeth een behoorlijk uitgemolken onderwerp behandelt, wordt het zo energiek, onverwacht én subtiel uitgevoerd, dat deze film echt keihard binnenkwam. Het verhaal gaat dan ook meer over liefde dan over ongeneeslijke kanker. En dan ook nog eens Australische liefde: bij vlagen hard en lomp, maar ogenschijnlijk altijd wel ‘puur’. Met prachtrollen van Eliza – Sharp Objects – Scanlen en Toby Wallace, maar even zo imponerend zijn Essie – True History of the Kelly…
Omdat Captain Marvel volgende maand in Avengers: Endgame volgens mij het hele universum moet gaan redden, was het natuurlijk wel nodig om haar eerst ook nog een origin story te geven. En dat is Captain Marvel zeker geworden, maar niet enkel voor het Brie Larson-karakter. We zien namelijk ook wat andere ‘oude’ bekenden in CGI-jonger-gemaakte rollen, waarbij ik zeker aan één van m’n favoriete films aller tijden moest denken. Zeker omdat de film een heerlijke 90’ies vibe heeft (met…
Dat Steven Spielberg z’n werk aan Ready Player One onderbrak om ‘even tussendoor’ The Post te maken begrijp ik wel, en zou ik nog beter begrijpen als dit Spielbergs laatste film zou zijn: in Ready Player One komt namelijk vrijwel z’n gehele oeuvre samen, zowel inhoudelijk als thematisch. Dus met een beetje een ‘ouwelullenboodschap’ aan het eind, perfect passend bij Spielbergs leeftijd en z’n welbekende ‘familie-entertainment-bestendigheid’. Maar ook met aardig wat eigen interpretatie-/projectiemogelijkheden, redelijk wat…
Ook al is dé speech waar naar toe wordt gewerkt minder intens dan in Dunkirk (een Amerikaanse productie!), die ook vrijwel naadloos ín Darkest Hour geplakt had kunnen worden – de twee films spelen namelijk in exact hetzelfde tijdsgewricht – de twijfel en menselijkheid waarmee regisseur Joe Wright (en vooral ook Gary Oldman) Winston Churchill hier neerzet is fenomenaal. Én interessant, want het valt me op dat de laatste jaren de twijfel en onzekerheid van…
Rogue One: A Star Wars Story is qua originaliteit in elk geval een stuk beter dan Star Wars: The Force Awakens van vorig jaar, en daarnaast is dit een veel ‘directere’ prequel van de originele trilogie dan The Phantom Menace, Attack of the Clones en Revenge of the Sith waren. Aan de andere kant is dit als ‘film’ natuurlijk niet meer dan wederom een aflevering in een lange serie, waarmee inmiddels overigens wel een epische alternatieve…
Deze Brits/Nieuw-Zeelandse western won op Sundance de Juryprijs voor World Cinema: Drama en kun je een beetje zien als een mix van Meek’s Cutoff en No Country for Old Men, alhoewel die ‘instant classic‘-status van laatstgenoemde Coen-film mogelijk wat te hooggegrepen is. Desalniettemin zie je dus wel degelijk overeenkomsten met No Country for Old Men, en niet alleen thematisch, maar ook door het opvallende gebruik van humor, het ongemakkelijke maar heftige geweld en de intelligentie in…
Een jaar geleden behoorlijk neergesabeld bij de première op het Cannes Filmfestival is Ryan Goslings regiedebuut nu hier in de bioscoop verschenen. En ook al is er genoeg aan te merken op dit nogal heftig duistere sprookje, waarin duidelijk invloeden van Nicolas – Drive, Bronson, Only God Forgives – Winding Refn en David Lynch zitten, ik vind deze film sferisch wel ‘passen’ in wat ik van Gosling kende, bijvoorbeeld van z’n band Dead Man’s Bones. Beetje een…
Wat erg jammer is aan Ridley Scotts Exodus: Gods and Kings, is dat hij – mede als zelfverklaard agnost? – weinig interessants te melden lijkt te hebben over die toch vrij menselijke behoefte van het ‘geloven’ in iets. Ik bemerkte geen enkele visie inzake die vrij universele spirituele zoektocht, en volgens mij is dat de reden dat de film niet echt een specifieke of interessante focus bevat, waardoor dit eigenlijk een vrij rechtlijnige ‘boek’-verfilming is…
Starred Up maakte me behoorlijk pissig. Maar waar dat meestal negatief is, daar bedoel ik dat hier uitermate positief. Door het zeer goede scenario, de gedurfde regie en het sterke acteren voelde ik zó mee met dit cynische en harde verhaal, dat ik dit wel één van de beste gevangenisfilms in behoorlijk lange tijd durf te noemen. Want naast het Spaanse Celda 211 (a.k.a. Cell 211) en Un Prophète (beide uit 2009) kan ik me geen goede…
Allereerst ga ik eerlijk toegeven dat ik de zeer gedurfde opzet en structuur van de film zeker niet direct door had. Ik werd op ’n wat ongemakkelijke manier wel geraakt door de film, maar ik kwam er na het lezen van ’n interview met regisseur Derek – Blue Valentine – Cianfrance pas achter wat de film zo intrigerend maakte. En ik realiseerde me ook dat ik het jammer vond dat ik er dus niet direct…
“America is not a country, it’s a business“, bezigt Jackie Cogan (Brad Pitt) ergens in het geweldige Killing Them Softly. Wat de Australische regisseur Andrew – Chopper, The Assassination of Jesse James… – Dominik daarmee bedoelt wordt gedurende de film op vele vlakken en in vele lagen duidelijk. Van ’n zeer directe aanval op The American Dream (zie bovenstaande quote) tot in de prachtige karakterschetsen die de film bevat. Maar daarnaast is Killing Them Softly…