Holy smokes..! De opvallende manier waarop deze verfilming van Colson Whiteheads Pulitzer-prijswinnende naar het witte doek is vertaald was zó intrigerend-memorabel, dat ik serieus wat moeite had dit ‘los te laten’ toen ik m’n vorige recensie (van ook niet de minste film: The Brutalist!) schreef. Ik zag deze tevens voor Beste Film genomineerde Nickel Boys namelijk een dag ná dat Adrien Brody-epos, maar voordat ik daar mijn recensie over schreef. Waardoor ik mezelf er serieus…
Als een film een acteur zo’n mooie kans geeft om te excelleren – Ben Affleck is echt in topvorm hier – en het verhaal ook vrij succesvol naar een mooie tranentrekkende ontlading toewerkt, maar ik ‘m nog geen week later alweer aardig vergeten ben, dan ga ik als recensent natuurlijk op zoek naar de reden daarvoor. M’n voorlopige conclusie: ondanks dat de film af en toe ook erg rauw is, voelt het allemaal toch wat…