Als je ongeveer 50% van de speelduur van een horrorfilm jezelf afvraagt waarom je jezelf dit aandoet, dan kan dat natuurlijk een enorme dis zijn, maar hier bedoel ik dit grotendeels positief. Juist doordat de fu_&*ng enge horror zo ‘ogendichtknijpend’ was, valt het contrast met het vrij rustige drama in het verhaal nog meer op. En zou alle horror misschien een metafoor voor het wel/niet verwerken van heftig familienieuws zijn, of wilde Stephen King (op wiens…
Ja, mijn beleving van Air kan ik echt niet los zien van m’n volledige Texas/SXSW-avontuur, maar daarover zal ik verderop wat uitweiden. Maar mijn beleving was dus zo intens, dat ik meerdere momenten mee wilde klappen (met het Amerikaanse publiek); iets dat ik normaliter niet zou doen. Ik ben overigens ook wel een behoorlijke sucker for sportsuccesverhalen. En wat ik ook meerdere momenten voelde, was enorm genot om zowel het spel, scenario én de geweldige…
Ik wist vooraf niets van de (overigens terechte) Golden Globe-nominatie voor Rosamund – Gone Girl, Hostiles – Pike voor haar powerchick-rol in deze misdaadkomedie, die ook een heerlijk scherpe filering biedt van gewetenloze ego’s, en hoe deze welig tieren in het neoliberale kapitalisme. Al is het gave aan I Care a Lot vooral, naast ook een übercoole Peter – The Station Agent, Game of Thrones – Dinklage, dat de film steeds dieper afdaalt in de…
Waar ik bij Lars von Triers Melancholia volledig mee kon gaan in hoe hij een depressie bijna letterlijk in film wist te vangen, had ik dat bij She Dies Tomorrows existentiële angst eigenlijk niet. Deels mogelijk doordat ik te moe was (viel aan het eind bijna in slaap), want ik vond het zeker intrigerend allemaal, maar waar ik een depressie zelf ervaren heb, kan ik me niet herinneren ooit écht gevoeld/-dacht te hebben dat ik…
Allereerst: Zeroville past ‘quatsch-wise‘ perfect bij de film uit m’n vorige recensie (Valley of the Gods). Maar waar ik bij Lech Majewski nog dacht, dat hij als liefdeskind van Lynch en Dupieux ooit in een vat met mescaline was gevallen, lijkt Zeroville in eerste instantie gemaakt onder invloed van regisseur James Franco’s (en acteur Seth Rogens) favoriete drug: cannabis. En ik raad je ook aan de film onder invloed van die drug te kijken, want…
Wat er precies mis is met Live by Night, Ben Afflecks vierde film die hij zelf geregisseerd heeft, vind ik nog wat lastig te duiden, maar het zit hem in een ietwat onbevredigend verhaal en een behoorlijke miscasting, namelijk die van Affleck zelf in de hoofdrol. In slechts één scène vond ik hem redelijk overtuigen als wel-of-niet wannabe gangster, terwijl het verhaal wel volgepropt lijkt met ‘grote’ thema’s als boetedoening, wraak en moraliteit in een amorele…
Het meest opmerkelijke aan Palo Alto is niet dat dit het regiedebuut van de kleindochter van Francis Ford Coppola is, waarin de zoon van Val Kilmer stiekem verliefd is op de dochter van Eric Roberts. Mogelijk is het zelfs opmerkelijker dat de film juist nergens aanvoelt als een film die enkel gemaakt is omdat het de makers gegund werd of zo; Palo Alto is gewoon een sterk en bij vlagen ook ongemakkelijk eerlijk verhaal over het…
Sommige filmideeën zijn zó vergezocht dat ze wel waargebeurd móeten zijn, en dat is in Ben Afflecks nieuwste film, waarbij hij zowel de hoofd- als de regisseursrol op zich nam, op meerdere manieren van toepassing. Affleck toont na The Town en Gone Baby Gone wederom aan ’n interessant regisseur te zijn, en Argo is misschien wel z’n meest ingetogen (en beste?) regiewerk tot op heden. Dat belooft wat voor de toekomst, want Argo is ’n…
Allereerst: Ruby Sparks is een leuke romantische film met een erg aparte insteek. Er wordt ’n mooi verhaal verteld over liefde en de onmogelijkheid van mannen om dat niet trachten te controleren. ‘n Verhaal dat over creativiteit zelf gaat en enorm veel potentie heeft om ook lekker scherp te zijn. Als je zin hebt in ’n lieve quirkie film over ’n verrassende liefde, dan zul jij smullen. Lees dan niet verder, maar kijk deze film..! Maar…