Yes, eindelijk weer eens een goede Nederlandse film die m’n jaloezie op Belgische films doet verminderen, want de met een lange speelfilm debuterende Bram Schouw dúrft tenminste. Niet dat Broers een perfecte film is hoor, maar bij zulke films is dat juist niet erg. Ten eerste past die imperfectie perfect bij ons als diersoort, maar daarnaast voel je dat zo’n interessante regisseur nóg beter kan worden. Een bijna on-Nederlandse met lef gemaakte film over dat ‘herkenbare’…