Ik vond het ‘beste’ aan Priscilla – naast de heerlijke pink-poppy stijl van Sofia (Lost in Translation, Somewhere, The Bling Ring) Coppola, de geweldige muziekkeuze en een ongelooflijk goede hoofdrolspeelster – dat het ‘gelukkig’ niet over ’the King’ (Elvis dus) gaat, maar juist Priscilla’s beleving van hun relatie toont. Gebaseerd op Priscilla Presley’s memoires, waaruit blijkt dat die relatie – ondanks ook flink wat mooie momenten – best toxisch was. Waardoor ik me ook afvroeg…
Yes, ik denk dat deze film bij de doelgroep – tiener-tot-jongvolwassen queer-personen en alle andere jongvolwassen genders met een open-mind – het perfect zal doen als heerlijke coming-of-age vrijheidsstrijdfilm. Voor een simpele recensent als ik, die zijn filmbeleving soms gewoon eenvoudig wil ‘duiden’, is Emma Seligmans Bottoms vooral “Superbad meets Fight Club meets Booksmart met een vleugje Barbie“. Met andere woorden: de usual (Qanon-volgende) suspects zullen deze film vrij snel cancelen, want waarom zou je…
De meesten zullen Maggie Gyllenhaal kennen als actrice in topfilms als Secretary, Stranger Than Fiction, The Dark Knight en/of Crazy Heart, van haar hoofdrol in tv-serie The Deuce, of als zus van Jake. Maar na The Lost Daughter staat ze wat mij betreft ook bekend als een zelfverzekerde regisseur met flink wat lef, want wát een krachtig regiedebuut is dit psychologisch drama (met thriller-spanning). Ze durft hier namelijk best stevig te schuren inzake het normaliter…
The Assistant toont vooral de schofterigheid van een wereld die op maximale (onderlinge) concurrentie is gebaseerd, waardoor een wegkijkcultuur ontstaat, waardoor degenen aan de top alle vrijheid ‘krijgen’ hun onbeschaafdheid uit te venten. Geconcretiseerd in #metoo, en daarmee de (betere) indie-tegenhanger van Bombshell, waarin de boodschap vrij letterlijk in je gezicht werd geduwd. Regisseur Kitty Green vertrouwt jou als kijker veel meer, waardoor je de gelegenheid krijgt om zelf – net als de geweldig vertolkte…