Een Duitstalige film over een oorlog die nog 30 jaar ‘ouder’ is dan de Holocaust, waarvan gisteren bekend werd dat een kwart van de NLse jongeren twijfelt of dat überhaupt wel ooit heeft plaatsgevonden, maar die op dezelfde dag dus negen (!!!!) Oscarnominaties in de wacht sleept en gewoon op Netflix te zien is..??? Dat is een omschrijving van Im Westen nichts Neues, die ik gisteravond eigenlijk veel te laat opzette, en dus ook de…
Ja, natuurlijk moet je respect opbrengen over hoe de scenaristen al die vele verschillende verhaallijnen uit verschillende franchises in de Marvel Cinematic Universe ineen weten te weven, maar toen ik gisteren na afloop van het (eindelijk) zien van Captain America: Civil War wat IMDb-comments bekeek en de vraag “Maar wat heeft deze film nou voor nut in het grotere Marvel-universum? Had deze niet compleet overgeslagen kunnen worden?” gesteld zag worden, toen had ik niet direct een…
A Most Wanted Man is, na Control en The American, Anton Corbijns derde film. Maar ook één van de laatste mogelijkheden om de overleden Philip Seymour Hoffman op het witte doek te zien (in een nieuwe film). Waar dat een aantal van mijn collega’s wat milder lijkt te stemmen in hun kritiek, daar hoop ik daar ‘overheen’ te stappen. Natuurlijk is het ongelooflijk jammer dat hij niet meer continu aan de wereld kan laten zien hoe je ‘moet’…
Van Bill Condon mag je toch wel iets meer verwachten dan een veel te snel en hip geknipte thriller over eigenlijk nog altijd zo’n belangrijk onderwerp? Zou dat een onbewuste reden zijn dat ie zo teleurstelt, dat het meer een bromance is dan de politiek geëngageerde thriller die Julian Assange en Wikileaks verdienen..? Een ideale film voor een trailer die je een belangrijke film doet verwachten, maar helaas: The Fifth Estate is een eenzijdig portret van Assange…
Goed om te zien dat Ron Howard na z’n wat mindere werk terug is met wederom een flink dramatisch heldenverhaal, dat veel meer in lijn ligt met Apollo 13 dan met z’n recentere The Dilemma of die Dan Brown-verfilmingen. Rush vertelt het verrassend indrukwekkende en waargebeurde verhaal over de strijd tussen Formule 1-rijders James Hunt en Niki Lauda in de jaren 70 van de vorige eeuw (toen de Formule 1 nog niet zo veilig (en suf!)…
Toen ik anderhalf jaar geleden 2 Days in Paris zag was al vrij snel duidelijk dat actrice, schrijfster, componiste en regisseuse Julie Delpy goed heeft opgelet toen ze geregisseerd werd door een flink aantal grote regisseurs. Verrassend dat ze nog nooit in ’n film van Woody Allen speelde, want de overeenkomsten tussen hun manieren van verhalen vertellen zijn zo talrijk dat het bijna redundant is om te melden. Okay, Delpy maakt misschien net wat ‘makkelijkere’…
Weet je wat het is met Quentin T.? Hij maakt films die ik vooral heel cool en vet vind. En als het daar nou bij bleef, dan genoot iedereen daar ook van. Het enige wat een rare bijsmaak geeft bij z’n films, is dat ie van zichzelf denkt dat ie de beste filmmaker van de wereld is. Dat verklaart direct ook de kanttekeningen die ik bij Inglourious Basterds heb. Ook al heb ik weer gruwelijk…