Mocht je willen weten hoe groot het belang van goede regie voor het maken van film is, dan toont dit vierde deel in de Expendables-franchise exact wat slechte regie kan veroorzaken. Holy F#$@, wat is dit een tenenkrommend slechte film zeg! Ik dacht nog even: “Zouden de makers het expres doen, omdat ze iets camp-achtigs of absurdistisch willen maken?“, maar volgens mij is het bijna onmogelijk om dit bewust te doen. En dan moet je…
Technisch en esthetisch gezien is Spider-Man: Across the Spider-Verse mogelijk nóg creatiever dan het ontzettend verrassende, ambitieuze en Oscar-winnende Spider-Man: Into the Spider-Verse. Met een ontiegelijk aantal grote namen in de (voice-)cast ook zeker een geweldig feest der herkenning, en een ‘diepere’ laag in het verhaal deed me zelfs heel kort aan Lynch’ Twin Peaks denken (mega-compliment wat mij betreft ja). Maar wat me wel tegenstond: ik wist vooraf niet hoe opzichtig het verhaal à…
Sow, wat een heerlijke testosteron-knaller was dát…! The Expendables heeft alles wat je nodig hebt voor een stoere-mannen-film: bloed, geweld, stoere kerels, twee behoorlijk mooie vrouwen, spierballen, gruwelijke geweren, messen, zweet en zelfs een traan. Die traan kwam niet van mij, maar werd op de juiste plaats in de film getoond, waarmee regisseur en co-schrijver Sylvester Stallone laat zien dat een actiefilm gewoon beter werkt als je de moraal duidelijk toont. Hoe onsubtiel ook… ;)…