Holy smokes, now that’s cinema..! Al is Oppenheimer voornamelijk een portret van de vrij enigmatische man áchter de ontwikkeling van de Amerikaanse atoombom. Waardoor het ook een vrij minutieus verteld verhaal (met ontzettend veel verschillende karakters) is geworden, waardoor ik na een uur ook even de draad lichtelijk kwijtraakte. Een verwarring die goed past bij het grijs genuanceerde beeld dat geschetst wordt van een man, die na het succesvol ontwikkelen van dit massavernietigingswapen een tekst…
Misschien wel de mooiste reactie die ik online op deze nieuwe Coen-broers Netflix-film zag: “Echt zo’n film die van mij wel dagen had mogen duren.” Een gigantisch compliment voor bijvoorbeeld de sfeer die deze filmmakende broers weten neer te zetten, maar ik verwacht dat het ook te maken heeft met de vrijheid die ze jou bieden om heerlijk wat te projecteren/interpreteren, waardoor je best wel wat persoonlijke zaken ‘op’ deze film kunt plakken. En dat…
Woody Allen maakt al vijftig jaar films, waarvan de laatste 30 jaar elk jaar één. Wonder Wheel is Woody Allens 2017-film en is zeker niet z’n beste, maar ook lang niet zijn minste. Gezet in het hoopvolle naoorlogse Coney Island, contrasterend gevuld met klassiek (en al dan niet terecht) zeurende Woody-karakters, vertelt Wonder Wheel wederom een verhaal over verloren dromen, al dan niet ijdele ‘liefdeshoop’ en het trachten te ontsnappen aan je situatie; hoe onbewust…
Okay, waar begin ik…? Met een oneliner als “Sausage Party is like Toy Story on steroids and viagra!“? Of met de mededeling dat er dit jaar waarschijnlijk geen film zal zijn waarbij jouw ‘willing suspension of disbelief‘ groter moet zijn om de film überhaupt te trekken? Of met de waarschuwing dat deze animatiefilm TOTAAL ONGESCHIKT is voor kinderen? Al is m’n sensatiebeluste kant wel gruwelijk benieuwd naar hoe een ouder deze film pedagogisch verantwoord uitgelegd krijgt ;). Maar…
Heerlijk: deze nieuwe van de Coen-broers lijkt ogenschijnlijk een beetje het vierde deel in hun idiot trilogy (inderdaad, dat kan niet waar zijn), want de film zit vol met heerlijke quatsch en wederom een drollerig George Clooney-karakter, maar het is ook zo’n film waar ik ook continu een bepaalde ‘onderlaag’ bij voelde die ik – stijltechnisch – herkende uit bijvoorbeeld A Serious Man. Maar die onderlaag heeft te maken met de aanwezige Jezus-metafoor, die veel verder…
Afgaande op The Judge speelt Robert Downey Jr. de laatste jaren misschien wel te weinig serieuze rollen. In deze film speelt hij eigenlijk een soort Tony – Iron Man – Stark met een hart én wat vader-zoon-issues. Door het mooie spel van zowel Downey Jr., Robert Duvall, Vincent D’Onofrio en vooral Jeremy Strong lukt het regisseur David Dobkin om z’n komedie-verleden wat van zich af te schudden, want The Judge is een goed gemaakt en…
Natuurlijk moet ik weer beginnen met zeggen hoe persoonlijk het komedie-genre is, maar meteen daarna wil ik ook wel schreeuwen hoe HARD ik gelachen heb met This Is the End, het regiedebuut van het schrijfduo Seth Rogen-Evan Goldberg. Samen schreven ze o.a. The Green Hornet, Superbad en Pineapple Express, maar voor deze ‘einde-van-de-wereld horror-parodie-komedie’ hebben ze ongeveer iedereen waar ze ooit mee gewerkt hebben zo ver gekregen om zichzelf (of een parodie daarop) te spelen,…
Grove etnische grappen, ’n baby op zowel coke, XTC als marihuana, ’n heftige claymation-trip, Neil Patrick Harris die zichzelf weer goed parodieert, Oekraïense gangsters, ’n in z’n hoofd geschoten Kerstman en ’n paar nieuwe vrienden die zeker suffer maar net zo verontrustend acteren als Harold en Kumar zelf, of met andere woorden: nee, dit is geen Kerstfilm die je gezellig met de hele familie op Eerste Kerstdag gaat kijken. Maar het is er wel één…