Regisseur David Robert Mitchell maakte een paar jaar geleden de ontzettend goede en mega-creepy horrorfilm It Follows, en om te tonen dat ie ook andere genres op nogal opvallende wijze weet te gebruiken, dook hij voor Under the Silver Lake in een mix van film noir, misdaad, WTF-just-happened-mindfuck en Hitchcock, maar toch vraag ik me – weken na het zien van de film – nog altijd af of het nou lekkere gekte was, of toch…
Wat precies de metafoor is die David Robert Mitchell in It Follows hanteert is me nog niet 100% duidelijk, maar dat hij één van de meest creepy horrorfilms van de laatste jaren heeft gemaakt, dat voel ik nu nóg, een paar weken tot een maand nadat ik ‘m zag. Vanaf de allereerste scène voel je al een bepaalde naargeestigheid die de hele film blijft hangen en eigenlijk ook ongrijpbaar blijft, waardoor ik ook wel begrijp…