Mocht je willen weten hoe groot het belang van goede regie voor het maken van film is, dan toont dit vierde deel in de Expendables-franchise exact wat slechte regie kan veroorzaken. Holy F#$@, wat is dit een tenenkrommend slechte film zeg! Ik dacht nog even: “Zouden de makers het expres doen, omdat ze iets camp-achtigs of absurdistisch willen maken?“, maar volgens mij is het bijna onmogelijk om dit bewust te doen. En dan moet je…
Natuurlijk zet je het beste je kritische blik al op “off” vóórdat je een bioscoopzaal binnenloopt waar Aquaman draait (neem een film waarin Dolph Lundgren gecast is nóóit serieus!). Mij lukte dat wonderwel goed, maar helaas het groepje meiden achter mij in de zaal niet. Zij begonnen deze laatste DC-film halverwege redelijk ongecontroleerd uit te lachen, en één van de meiden had zo’n slappe lach dat ik bemerkte dat ik dus eigenlijk best lekker in…
Waar ik in deel 1 nog heerlijk makkelijk mee kon gaan in het gruwelijke geweld, de ontzettend foute oneliners en die 80-ies actiefilm-nostalgie, daar had ik daar bij deel 2 wel aardig wat moeite mee. Natuurlijk is het weer goed genieten van alle testosteronscènes, maar The Expendables 2 bevat ’n stuk minder zelfspot dan het eerste deel, of mogelijk voelt dat zo omdat het een herhaling van de zelfspot uit het eerste deel was en…
Sow, wat een heerlijke testosteron-knaller was dát…! The Expendables heeft alles wat je nodig hebt voor een stoere-mannen-film: bloed, geweld, stoere kerels, twee behoorlijk mooie vrouwen, spierballen, gruwelijke geweren, messen, zweet en zelfs een traan. Die traan kwam niet van mij, maar werd op de juiste plaats in de film getoond, waarmee regisseur en co-schrijver Sylvester Stallone laat zien dat een actiefilm gewoon beter werkt als je de moraal duidelijk toont. Hoe onsubtiel ook… ;)…