“Ja, ik kijk eigenlijk bijna alles..!“, klonk m’n lichte verontschuldiging toen iemand me vroeg naar welke film ik gisteravond ging. Want als ik het echt superdruk had gehad, dan had ik dit vierde deel net zo makkelijk overgeslagen als het derde. Maar dat maakt natuurlijk ook weinig uit, want deze franchise is vooral leuk vanwege het trachten herkennen van alle stemacteurs en het ‘flitsende vermaak’. Qua verhaal is het namelijk 100% formulewerk. Iets dat ik…
Moet allereerst toegeven dat ik een bovengemiddeld fan ben/was van Lance Armstrong (en van wielrennen in het algemeen). Ergens heb ik altijd een zwak voor die Amerikaanse sportmentaliteit waarin vaak op dramatische wijze alles moet wijken voor dat ene doel, en Armstrong was daar op meerdere vlakken een toonbeeld van. Deze vrij rechtlijnige film – met een af en toe eng lijkende Ben Foster in de hoofdrol – heeft me echter wel duidelijk gemaakt wat…
The Cobbler bewijst dat Adam Sandler platte komedies voortaan beter echt achter zich laat, want in meer serieuze, tragikomische rollen is hij zoveel beter. Gelukkig wordt dat door ‘grote’ regisseurs nog altijd gezien, want waar Paul Thomas Anderson hem al ooit geweldig inzette in Punch-Drunk Love, daar weet Thomas – The Station Agent, The Visitor – McCarthy ook het beste uit hem te halen, in dit New York-sprookje over een wel heel aparte schoenmaker… Het…
Chef een “heerlijke guilty pleasure” noemen zou te negatief zijn. Maar toch kwamen die woorden wel heel even in me op na het zien van deze film van en met Jon – Iron Man – Favreau als ‘chefkok-die-gedwongen-terug-op-zoek-moet-naar-z’n-passie’. Waarschijnlijk omdat – naast dat ik echt geweldig genoten heb – ik het ook een paar keer wel jammer vond dat alles zo ‘smooth‘ liep; dat het (reële) drama niet wat meer aandacht kreeg. Maar zeker voor mensen die van…
Een film die me laat denken aan meesterwerken als Five Easy Pieces, Taxi Driver, Cool Hand Luke en zelfs Drive, is natuurlijk voor elk filmliefhebber een must. En dan ken ik genoeg mensen die nog veel meer van dit soort 70’ies-misplaatste-eenlingen-met-een-onvermijdbaar-lot-films kennen, die waarschijnlijk nog vele en betere links naar/met andere films weten te leggen (ik las bv. ook dat Michael Mann ooit een eerste versie van het script schreef, járen voordat hij zelf bv.…
Voordat ik deze vrij rechtlijnige documentaire over singer/songwriter Harry Nilsson zag kende ik ‘m eigenlijk alleen van die bloody indrukwekkende scène uit The Rules of Attraction, waarin we een meisje zelfmoord zien plegen in een badkuip terwijl de soundtrack Without You (YouTube, maar wees gewaarschuwd) van meneer Nilsson laat horen. Daarnaast wist ik dat een vriend van me, wiens smaak ik altijd behoorlijk waardeer, nogal groot fan van Harry Nilsson is, dus toen ik deze documentaire tegen…
Toen ik een flinke tijd geleden voor ’t eerst de trailer voor Barney’s Version zag kon ik niet wachten om deze film te zien, zeker omdat Paul Giamatti afgelopen januari de Golden Globe voor beste acteur in een komedie won. Toen ik ‘m echter niet in de bioscoop kon zien ebde m’n enthousiasme wat weg, en toen ik afgelopen zondag de DVD in de videotheek zag staan stond ik eerlijk gezegd niet heel hard te…
Yes, ook ik vond Kung Fu Panda 2 beter dan het eerste deel, dat net niet lang genoeg was om irritant te worden. De slotscène van deel 2 deed iets wat ik bij zo’n franchise-films niet vaak heb: zin hebben in het volgende deel. Daar mag best twee jaar overheen gaan, dat dan weer wel, maar als deze opgaande lijn wordt voortgezet, wat voor punt zou dat derde deel dan wel niet krijgen? Kung Fu…
In Last Chance Harvey speelt Dustin Hoffman een man die veel dingen belangrijker vond dan z’n familie en gezin, maar er langzamerhand achter komt dat hij misschien niet meer zoveel kansen zal hebben om het geluk te vinden. Emma Thompson fungeert als spiegel, maar ook als ‘object of affection’. Mooie film… Dustins dochter trouwt in Londen, dus pa moet z’n baan even opzij zetten om naar Londen te vliegen. Helaas zet z’n baas ‘m nog…