Voor liefhebbers van gruwelijk-grof-en-goed-in-beeld-gebracht geweld is Maniac waarschijnlijk de nummer 1-film van het jaar. Daarnaast zit de film cinematografisch behoorlijk goed in elkaar en voelde ik aan het begin van de film wel een interessante ’test’ van m’n geweten, want ik wilde me wel mee laten voeren in de nachtelijke jachtpartijen die Elijah Wood in Maniac uitvoert. Maar uiteindelijk is Maniac toch vooral ook één grote les in ONSUBTILITEIT, zowel in hoe het geweld wordt…
Mogelijk moet ik beginnen met vertellen dat ik niet echt fan ben van de Lord of the Rings-trilogie. Ik heb Tolkiens boeken ook nooit gelezen, dus waarschijnlijk miste ik de nostalgische verwachtingen die fans van de boeken bij dit soort films wel voelen. En net als bij de LOTR-films heb ik bij The Hobbit: An Unexpected Journey wederom flink wat bewondering voor de technische capaciteiten van Peter Jackson en Weta Workshop, maar regie- en vooral verhaaltechnisch…
Toen ik Up zag dacht ik: die gaat makkelijk alle animatieprijzen van het jaar winnen. Maar nu ik 9 heb gezien, verwacht ik dat deze film toch zeker wel wat (technische) prijzen van Up kan afsnoepen… 9 gaat over een paar poppetjes, die over zijn gebleven nadat een oorlog tussen mens en machine de mensheid heeft weggevaagd. Natuurlijk zijn deze poppetjes net mensen, en nemen ze het op tegen de nog overgebleven monstermachines. Wat volgt…