Een belangrijk deel van de reden waarom ik redelijk pissig de zaal verliet na het zien van deze verfilming van Dave Eggers’ bestseller was dat een belangrijk onderwerp als dit juist een goede film verdient. Regisseur James Ponsoldt maakte mijn nummer 1-film van 2015 (The End of the Tour) en verraste eerder ook al met The Spectacular Now, maar hier slaat ie de plank zó mis, dat ik nog altijd lichtjes twijfel of ik nou iets…
Natuurlijk moet ik weer beginnen met zeggen hoe persoonlijk het komedie-genre is, maar meteen daarna wil ik ook wel schreeuwen hoe HARD ik gelachen heb met This Is the End, het regiedebuut van het schrijfduo Seth Rogen-Evan Goldberg. Samen schreven ze o.a. The Green Hornet, Superbad en Pineapple Express, maar voor deze ‘einde-van-de-wereld horror-parodie-komedie’ hebben ze ongeveer iedereen waar ze ooit mee gewerkt hebben zo ver gekregen om zichzelf (of een parodie daarop) te spelen,…
Net als bij Somewhere voelt het wat raar aan dat juist Sofia Coppola een film als The Bling Ring maakt, want de film gaat over rijkeluiskinderen in Hollywood, maar was zij dat als dochter van Francis Ford Coppola zelf niet ook? En resulteert haar wat abnormale jeugd er daarom in dat ze dit waargebeurde verhaal niet bijster subtiel weet neer te zetten, of is het een best ingenieuze manier om te tonen hoe fake die wereld is,…
The Perks of Being a Wallflower gaat sowieso voor de “titel van ’t jaar”-trofee, maar daarnaast is het ook een mooi (autobiografisch?) coming of age-verhaal met ’n aantal thema’s die mij niet geheel onbekend zijn. De film toont ook iets wat ik zelf ooit “memory makes a moment peak” heb genoemd: het verhaal is ’n mooie herinnering aan een periode die toen misschien wel erg moeilijk, maar achteraf gezien geweldig was, en in elk geval…
Okay, My Week with Marilyn is dan wel niet de beste film van ’t jaar, maar Michelle Williams’ performance als Marilyn Monroe zorgt dat dit, in combinatie met het perfect ‘vangen’ van infatuation, wel één van de fijnere films van ’t jaar zal worden. Nu weet ik dat niet iedereen dit soort onweerstaanbaarheid begrijpt, maar ik ken dat bijna ongelimiteerd (en irreële?) genieten van (de schoonheid van) een vrouw wel, dus ik kon (en wilde) me…
Soms denk ik wel eens: ben ik over alle films die ik zie enthousiast…? Nee hoor, deze zesde Harry Potter-film heeft me voornamelijk gruwelijk geïrriteerd, achteraf althans. Het is vooral het overall gevoel bij de HP-films wat me stoort, want van die zeven boeken hadden ze misschien drie aardige films kunnen maken. En wat doen ze: ze maken van elk boek één film. Wat hoor ik: gaan ze van boek 7 twee films maken…? Lang…