Als ik eerder had geweten dat Leave the World Behind een maatschappijkritische drama-thriller van de maker van Mr. Robot (tv) was, dan had ik geprobeerd vooraan te staan bij de wereldpremière op het AFI Fest in Los Angeles afgelopen oktober. Nu overdrijf ik daarmee mogelijk wat, maar had ik vooraf dus méér geweten, dan waren m’n verwachtingen mogelijk ietwat té hoog geweest. Niet dat ik deze Netflix-film niet interessant gaaf vond hoor – met een…
Waar menig Pedro Pascal-fan met hoge verwachtingen deze ‘gay western‘ van die andere Pedro (Almodóvar, that is) zal bezoeken, blijkt Strange Way of Life vooral de officiële ‘debuutfilm’ van een productiemaatschappij met een wel erg bekende naam: Saint Laurent Productions. En dat lijkt me meer dan nuttige kennis om te weten vóórdat je deze slechts 31-minuten durende film gaat kijken. Strange Way of Life is vooral een film waarin Almodóvar mooi speelt met het contrast…
Waren het m’n lagere verwachtingen, de Netflix-mogelijkheid om die 2u19m in tweeën op te splitsen, of toch iets anders? Wat de reden exact is weet ik (nog) niet, maar ik vond deze sequel dus een stuk leuker dan het alom geprezen Knives Out uit 2019. Een groot verschil is dat het eerste deel over oud geld ging, terwijl deze over nieuw ’tech’-geld gaat. Zou dat de reden zijn, dat – vergeleken met het meer ‘Agatha-Christie-achtige’…
Tijdens mijn eerste sneak preview in twee jaar (!) tijd schrok ik wel een beetje toen ik Robert – The VVitch, The Lighthouse – Eggers’ nieuwste ingestart zag worden. Ik was namelijk direct ‘bezorgd’ dat Eggers’ eigenzinnigheid totaal niet zou passen bij een toch ietwat commerciëler (en onvoorbereid) ingesteld publiek. Maar wat bleek: ik heb werkelijk niemand gehoord en/of weg zien lopen bij deze epische cult-Viking-film, bomvol Noorse mythologie en best wat psychedelische scènes..! Ook…
Allereerst: ik zag bij de aftiteling pas dat dit een remake is van Den skyldige uit 2018, dus mijn ervaring werd nergens beïnvloed door hoe goed die Deense film was. Het (mogelijk dientengevolge) niet al te hoge IMDb-cijfer hield me initieel wat tegen om deze Netflix-film te kijken, maar ik was uiteindelijk dus best onder de indruk van deze Antoine – Training Day, The Magnificent Seven – Fuqua-film, met een over-aanwezige Jake Gyllenhaal in de…
Sow hey..! Waar ik een (conventionele?) biopic over Nicola Tesla – één van de meest miskende genieën/uitvinders ooit? – verwachtte, bleek Tesla één van de meest weirde mixups van het jaar te zijn geworden. Waarschijnlijk een groot deel van de reden voor die nogal lage waardering op IMDb, want ik geef toe dat ik ook best graag een iets conventionelere drama- en/of spanningsboog had gewild. Mede omdat de reden om voor deze vorm te kiezen…
Valerian and the City of a Thousand Planets is een overweldigend groots gemaakt 3D-spektakel dat bijna 200 miljoen euro gekost heeft (de duurste Franse productie ooit!), maar verhaaltechnisch ook een behoorlijk slechte film, helaas. Luc – Lucy, The Fifth Element – Besson tracht wat diepgang te veinzen door z’n acteurs wat oude wijsheden op te laten lezen, en daarin raakt ie een paar keer toch wel iets interessants. Nu vrees ik dat dat vooral projectie…
Voor een hedendaagse remake van de klassiekers The Magnificent Seven en Seven Samurai (Kurosawa’s origineel waarop John Sturges’ remake uit 1960 gebaseerd is) biedt deze van Antoine – Training Day – Fuqua best wat aardige momenten en een paar goede scènes, die het hedendaagse bioscooppubliek waarschijnlijk zeker zullen behagen. Maar deze film, met een goede Denzel in de hoofdrol, bijgestaan door een mooie multi-culti-ratjetoe aan acteurs, toont vooral ook waarom die epische klassiekers minstens drie uur…
In hoeverre deze nieuwe van Andrew – Gattaca, Lord of War – Niccol lijdt onder de eerdere release van Clint Eastwoods controversiële(re) American Sniper is wat moeilijk in te schatten, maar tijdens de film maakte ik al de flauwe grap dat hij deze net zo goed “American Droner” hadden kunnen noemen. Want ondanks de zeer duidelijke in your face-kritiek op het Amerikaanse drone-programma – waardoor straaljagerpiloten niet meer de lucht in gaan maar ergens in een…
Ten eerste: Back to the Future’s Dr. Emmett Brown zou zich het apelazarus schrikken van de tijdreisparadox(en) in Predestination. Daarnaast is het apart om een science-fiction film te zien die zich vooral in ons verleden afspeelt, wat alles wel wat intrigerender maakt. Alsof dat nog nodig was, met een script dat zo’n geweldige mindfuck is dat ik me afvraag of ze enkel een zo ingewikkeld mogelijke puzzel hebben willen creëren, of dat ze er écht iets…
Allereerst: ik ben al erg lang een groot fan van Richard Linklater. Ik denk dat er weinig filmmakers zijn waarvan ik (relatief bekeken) meer heb gezien dan van hem. Dus met die achtergrond – en bijbehorende hoge verwachtingen, ook nog eens gevoed door de louter positieve dingen die ik er over gehoord had – ging ik Boyhood in. Gevaarlijk natuurlijk, maar Linklater zou Linklater niet zijn als hij me toch weer op een andere manier…
Negen jaar later komen we Jesse en Celine (gelukkig) wederom tegen, deze keer op vakantie in Griekenland. En wederom weten regisseur-scenarist Richard Linklater en mede-schrijvers Ethan Hawke en Julie Delpy mij te verbazen met geweldige en af en toe eng herkenbare dialogen, die zo naturel ogen dat je je amper voor kunt stellen dat ze geschreven en gerepeteerd zijn. Over de resulterende pijn en pracht van eerlijkheid in misschien wel de mooiste en meest unieke…