Ja, The French Dispatch is zeer duidelijk een Wes Anderson-film. Maar misschien wel té duidelijk? Het is ook een hommage aan journalisten met lef (vooral die van The New Yorker in de jaren 50/60), een ode aan verhalen vertellen, met een knipoog naar de Nouvelle Vague. De film zit echter ook zó vol met Andersons (soms aandoenlijke, soms over-aanwezige) poppenkaststijl, met ontzettend veel leuke beeld- en taalvondsten, dat het niet raar is als je de…
Bewust dat ik zelf mogelijk ook nog wel wat ‘lijd’ aan die ‘mannen-moeten-stoer-doen/zijn’-opvatting, denk ik toch niet dat dat mijn kritiek op deze (te?) mooie film daardoor te verklaren valt. Ja, Palmer – met Justin Timberlake als ex-gevangene die de zorg voor een gender-fluïde buurjongetje op zich neemt – is erg mooi vanwege thema’s over inclusiviteit, jezelf-mogen-zijn en bullebak-gedrag, en daar zit het emotioneel af en toe erg indrukwekkende hart van deze film. Dat is…
Misschien een wat grote uitspraak, maar The Grand Budapest Hotel is mogelijk Wes Andersons beste film tot nu toe. Het is in elk geval z’n meest ‘grootse’ film, waarin hij elementen uit zo’n beetje al z’n vorige films combineert tot een zeer vermakelijk, interessant en wederom heerlijk apart meesterwerk met een werkelijk ongelooflijke cast. Maar zoals ik bij al z’n films blijf zeggen: Anderson creëert wel een wereld die niet iedereen zal trekken. Hier is het…
Ik zag Stand Up Guys al zeker een maand geleden, maar was nog niet aan deze recensie toegekomen, mede omdat de film slechts een beperkte bioscooprelease kreeg in Nederland. Iets wat ik wel kan begrijpen, want het is helaas niet de geweldige film geworden die je mogelijk verwacht. Maar iedere filmfreak zal een film waarin Al Pacino, Christopher Walken en Alan Arkin voor het eerst samen in te zien zijn natuurlijk moeten zien. En zie het…