2024 Blijkt een behoorlijk goed jaar voor ‘enge films’. Mogelijk dat we ons graag nóg banger laten maken in de bioscoop dan dat je al wordt van teveel nieuws kijken (of over de toekomst nadenken), maar je hoort mij op filmvlak zeker niet klagen. Strange Darling is namelijk een nogal opmerkelijke film, zowel vanwege de Pulp Fiction-achtige structuur, de enorm vette, eery sound design, een heerlijke soundtrack, twee behoorlijk fantastische hoofdrolspelers (én twee verrassende bijrolspelers),…
Waar ik Ted nog de beste komedie van 2012 noemde, daar moet ik eerlijk toegeven dat Ted 2 niet de beste komedie van 2015 zal worden. Natuurlijk zit de film weer vol met zeer grove grappen, erg leuke cameo’s en heel veel wiet, dus voor superfans van het Seth – Family Guy, American Dad – MacFarlane-universum zeker vermakelijk, maar waar het eerste deel nog aardig meeslepend was vanwege een wat corny verhaaltje, daar deed de…
Dat racisme de wereld nog lang niet uit is bewijst het NOS Journaal vrijwel elke dag, dus de links tussen het indrukwekkende verhaal in Selma en onze huidige maatschappij zijn helaas duidelijk voelbaar. Niet dat er niks is verbeterd in de laatste 50 jaar, maar discriminatie is een onderwerp dat mij nog altijd vrij makkelijk en erg snel zeer pissig kan maken. Die pissigheid heeft waarschijnlijk wel meer te maken met het onderwerp dan met de…
Best ’n weird gevoel, als je – ’n dag nadat je jezelf aardig hebt vermaakt met ’n film – hier dan steeds meer (en ‘dieper’) over na gaat denken en er dan achter komt dat het maar goed was dat je niet al te hoge verwachtingen had. Als je kritisch bent is er namelijk behoorlijk wat aan te merken op Gangster Squad, maar juist doordat ik vooraf m’n verwachtingen zeer bewust wat getemperd had konden…
Natuurlijk zal niet iedereen een komedie over ’n gruwelijk grofgebekte en dus pratende teddybeer trekken, maar als dit jouw humor is (denk Family Guy meets The Hangover/Project X), dan zul jij waarschijnlijk dezelfde conclusie trekken als ik: Ted is de beste komedie van 2012..! Ook al ga ik hieronder echt wel wat kritiek uiten, ik denk dat ik in lange tijd niet zo gruwelijk hard gelachen heb in de bioscoop. En naast ’n paar geweldige…
Allereerst: Contraband is een remake van Reykjavík Rotterdam, een IJslandse/Duitse/Nederlandse productie uit 2008. Een klein gevoel van trots geeft me dat als Nederlander wel, maar verder hoef ik hier niet op in te gaan. Contraband speelt zich namelijk af tussen New Orleans en Panama, met een Mark Wahlberg die redelijk op de automatische piloot de rol van voormalig smokkelaar speelt die na een domme actie van z’n schoonbroertje – inderdaad – ‘one last job‘ moet doen…
Ja, natuurlijk is The Rum Diary een must voor alle fans van Hunter S. Thompson, maar toch wil ik je waarschuwen dat je niet al te hoge verwachtingen moet hebben. Ik heb zeker genoten van zeer veel fijne Hunter-quotes, het kijken naar een film die zich in een tropisch paradijs afspeelt terwijl het buiten shitweer is, een ontzettend fijne love interest en wederom een kijkje in die drug & booze fueled-wereld die je mogelijk kent uit…
Waarom deze film niet meer aandacht en ook geen bioscooprelease in Nederland heeft gekregen beats me, want ik vond het een heerlijk en gewoon goed gemaakt tussendoortje, met een cast waar menig regisseur z’n vingers bij zal aflikken: Luke Wilson, Giovanni Ribisi, Gabriel Macht, James Caan, Kevin Pollak, Robert Forster, Kelsey Grammer en Rade Serbedzija (van o.a. X-Men: First Class en Snatch). Zou het komen doordat het eerste half uur over masturberende mannen en Internet…
Zal ik maar met de deur in huis vallen? Okay: als Avatar afgelopen week in Kopenhagen was gedraaid voor al die onderhandelaars, dan had er waarschijnlijk allang een akkoord gelegen. Geef ik een film nu teveel potentiële ‘macht’? Ik weet het niet, maar het toont misschien wel de impact die de film op mij had. Want man-o-man, wat ben ik overweldigd. En niet alleen door de technische perfectie… Ik kan veel kanten op gaan met…
Als ik over twintig jaar aan Public Enemies denk, dan weet ik vrijwel zeker dat ik denk: “Shit ja, dat is echt één van die klassieke gangsterfilms.” Ik heb namelijk met volle teugen genoten van deze nieuwe Michael Mann, ondanks dat ik misschien wel veel meer achtergrondinformatie had gewild… Want hoe interessant is het dat John Dillinger – een rol van Johnny Depp – acteerde in de tijd van Frank Nitti, waarin de maffia in…