Weet je; mogelijk had ik deze met m’n 18-jarige neefje moeten kijken, om te zien hoe vet hij zo’n 90’ies-style adrenaline fueled actiefilm vindt. Een leeftijd waarop de mega-standaard-formule die deze film volgt niet is ingesleten in je filmbrein, zodat je tijdens de film mogelijk niet meewarig glimlacht als de volgende actie van welk personage dan ook voorspelbaarder blijkt dan de vele tornado’s in de film. Al wordt die overall cheesiness voor een best groot…
Ergens schaam ik me bijna dat ik vooraf ietsjes twijfelde bij deze film. “Linklater die een ogenschijnlijk simpel-vermakelijke rom-actie-com-thriller maakt?” was m’n overall feeling voorafgaand. Nu achteraf voel ik dus wat ‘schaamte’ (ik dramatiseer graag ja ;)), maar vooral ook één grote glimlach, want Hit Man (zie hoe deze beroepsnaam los van elkaar geschreven wordt, waardoor de betekenis óók anders kán zijn) combineert eigenlijk alles waarom ik als pre-tiener ooit van film ben gaan houden:…
Check de poster en je zult waarschijnlijk direct begrijpen dat mijn grootste ‘kritiek’ op dit schijnbaar waargebeurde verhaal – over de eerste Afro-Amerikaanse marinepiloot in de geschiedenis – die wat rare/opvallende mix van stijlen is. Net als deze poster er veel te ‘fleurig’ uit ziet, past de soundtrack ook niet helemaal. En natuurlijk is dat deels mijn ‘gewenning’ aan conventies, maar omdat ik zo’n gewenning niet zomaar uit kan zetten, beïnvloedde dat mijn beleving dus…
Door gebruik te maken van exact dezelfde shots en zelfs af en toe dezelfde muziek, voelt Top Gun: Maverick ook een beetje als remake of reboot van Tony Scotts actiedrama uit 1986. Inhoudelijk is het echter wel degelijk een vervolg. Met een hoofdrolspeler die nog altijd buff eruit ziet op z’n 59e, geweldige aerial combat scenes (zonder CGI?) en vele herkenbare zaken uit het origineel. Maar wel volledig zonder de sensuele (en cultstatus-verheffende licht homo-erotische) ondertoon…
Damn, Richard Linklater keert zó subtiel terug in de wereld van de slackers, die zich dazed & confused een weg zien te banen door hun jonge levens, dat het de meesten waarschijnlijk niet op zal vallen hoe knap hij te werk is gegaan. Everybody Wants Some!! werd ooit aangekondigd als “Dazed and Confused 2“, maar het is net zo goed een ‘vervolg’ op Linklaters fantastische meesterwerk Boyhood. Maar laat het ogenschijnlijke gemak waarmee de karakters en de…