Yes..!! Aan de ene kant biedt Barbie meer dan voldoende voor al die in het roze geklede (voornamelijk) meiden die bij de voorpremière aanwezig waren. Aan de andere kant bevestigt maker Greta – Lady Bird, Little Women, Frances Ha – Gerwig natuurlijk wat iedere serieuze filmliefhebber al verwachtte: dit is echt zóveel meer dan een ‘roze guilty pleasure‘. Waardoor er ook wat ‘in-het-roze-geklede-dames’ na afloop aardig beduusd stonden na te praten. Want ondanks dat de…
Ja, ik kijk echt bijna alles hè? Zelfs zo’n tiende deel in een franchise die van mij na deel 7 eigenlijk had ‘móeten’ stoppen (na de dood van Walker), maar daar toonde ‘Hollywood’ toch wel dat geld een stuk belangrijk is dan ‘legacy‘. Al heeft de franchise natuurlijk ook enorm veel fans, en als je ziet welke grote sterren (en zelfs Oscarwinnaars) er nu ook weer opdraven: iedereen lijkt het vet te vinden om zo’n…
Zo, ik twijfel nog of ik “komedie” aan moet vinken als genre bij dit negende deel in deze snelle-auto’s-mooie-meiden-en-stoere-mannen-filmserie, maar heb inmiddels “fantasy” wel al aangevinkt. Want damn, wat een enorme bak ongeloof moet je spreekwoordelijk kunnen opschorten om van deze foute (en af en toe lachwekkende) ‘007 on steroids‘ te kunnen genieten zeg! Met opvallend veel familieachtergronddrama, wat het allemaal een beetje aandoenlijk maakt. Waardoor regisseur Justin Lin (van de delen 3, 4, 5…
Wat het meest opvallende aan Trumbo is weet ik nog niet zo goed. Is het dat dit serieuze (maar bij vlagen ook scherp-humoristische) drama gemaakt is door de man die ooit Austin Powers maakte? Of is het dat ik als filmfreak nog nooit van de naam Dalton Trumbo had gehoord, terwijl hij toch één van Hollywoods meest succesvolle scenaristen aller tijden is geweest? Wat overigens totaal niet opvallend is, is dat hoofdrolspeler Bryan – Breaking…
Zoals Red in 2010 een flinke verrassing was, daar stelde dit bijna verplichte tweede deel ook zeker niet teleur. Al waren m’n verwachtingen vooraf niet al te hoog, ik kreeg wel exact de combinatie van actie en humor waar ik zin in had. En misschien kan Bruce Willis z’n Die Hard-franchise beter voorgoed inruilen voor deze, want Live Free or Die Hard en A Good Day to Die Hard hadden net zo goed door die ‘Luc-Besson-lopende-band-productiemaatschappij’ gemaakt kunnen worden (denk Transporter, Colombiana, Taken, Taken 2), terwijl deze…
Apart dat een film over Alfred Hitchcock juist wat tegenvalt bij de échte Hitchcock-fans. Natuurlijk zal elke fan deze film willen/moeten zien, want alles wat over deze master of cinema te vinden valt zal door fans worden verorberd, maar eigenlijk biedt de film ’n wat oppervlakkige kijk op Hitchcocks relatie met z’n vrouw en z’n strijd om één van z’n meesterwerken – Psycho – geproduceerd te krijgen. En daarmee is het eerder ’n film die ‘leken’…
Fijn om een film te zien waarbij je direct voelt dat de makers respect voor jou als kijker hebben, doordat ze je intellect erkennen en niet alle informatie spoon feeden. De manier waarop het verhaal zich ontspint zal sommigen misschien wat verwarren, maar uiteindelijk blijkt alles erg fijn in elkaar te zitten. Mede daarom is het einde van de film ook wat jammer en hadden de makers misschien ook beter één tijdlijn kunnen uitwerken, want nu…
Damn, wat een enorme tegenvaller was dit zeg! Zoveel talent in één film stoppen, en dan vergeten een goede regisseur in te huren. Ik kan me het origineel (uit ’81, met Dudley Moore in de titelrol) gelukkig niet echt meer herinneren, zodat ik die nu weer bijna ‘als nieuw’ kan kijken, om deze vieze smaak weg te spoelen. Ondanks dat ik toch wel zo’n vijf keer heb moeten lachen… Okay, ik moet toegeven: de film…
Moet ik nu weer beginnen te zeggen hoe hard ik me voor m’n kop wil slaan dat ik deze film niet eerder heb gezien? Nee, want dat heeft natuurlijk geen enkel nut. Wat ik wel hoop te bereiken met wat ik hier schrijf, is dat jij The Last Station ook gaat kijken, zeker als je van mooie films over literatuur, menselijkheid, sociaal engagement, gaaf oud worden en seksuele ontluikingen houdt. En het knappe is dat…
Nou, na een zeer enthousiaste reactie van een vriendin van me, een moeilijk te onderdrukken drang om echt bijna alles te zien, de aanwezigheid van Zack – 300, Watchmen, Dawn of the Dead-remake – Snyder als regisseur en een rustige maandagochtend besloot ik vanmorgen maar eens in de IMAX-zaal van Pathé te duiken om Legend of the Guardians: The Owls of Ga’Hoole te kijken. Jammer dat de beste 3D die ik mogelijk ooit gezien heb…
Yes, ik had gisteravond zin in een makkelijke en vermakelijke film, en kreeg met Red eigenlijk precies waar ik zin in had. Humor, actie, humor, John Malkovich, Bruce Willis, een beetje romantiek, Helen Mirren, Morgan Freeman, tal van good old bijrollen én Mary-Louise Parker. Fijn om een film te zien die gewoon fijn in elkaar zit, nergens de bocht uitvliegt, zichzelf ook niet al te serieus neemt, en een hele bioscoopzaal op kan beuren… Red,…
Dat State of Play mede geschreven is door Tony Gilroy, schrijver en regisseur van Duplicity en vooral Michael Clayton, maakt de film waarschijnlijk een stuk beklemmender en geloofwaardiger. Want op een gegeven moment dacht ik wel heel even aan Michael Clayton. Maar toch ook aan All the President’s Men en de betere Grisham-verfilmingen. Dat de film gebaseerd is op een zes-uur-durende BBC-serie, dat heeft eigenlijk maar één groot nadeel. En dat is jammer, want door…