Nu kan ik wéér gaan typen hoe geweldig het is om weer zo’n klassieker te ‘ontdekken’, maar dat is inmiddels zó’n waarheid dat het bijna een cliché begint te worden, dus laat ik daarvoor waken. The Big Sleep toont wederom dat er halverwege de vorige eeuw in Hollywood lang niet zulke preutse films werden gemaakt als ik altijd vermoedde, en Howard Hawks toont tevens wederom dat hij één van de echt grote regisseurs van zijn…
De laatste weken heb ik meerdere western gekeken. Op één of andere manier trekt het genre me ineens en roept het ook fijne nostalgische gevoelens op, van de tijd dat ik de boeken van Arendsoog aardig verslond. Afgelopen zondag kon ik niet veel meer dan film kijken, maar met Rio Bravo kreeg ik misschien wel de beste western voorgeschoteld die ik ooit gezien heb. Damn!, wat een heerlijke combinatie van coolheid (John Wayne), onverwachte lekkernij…