Ik heb me lange tijd geschaamd dat ik de originele Psycho uit 1960 nooit gezien had. Maar ik kende vrijwel het complete verhaal al, heb zelfs een psychoanalytische bespreking van Slavoj Žižek op DVD gezien (link kan spoilen, en is maar een klein gedeelte van z’n bespreking in de documentaire The Pervert’s Guide to Cinema), en ik was bang dat ik daardoor niet meer écht kon genieten van Hitchcocks bekendste film. Boy was I wrong..!…
Wat blijft het fijn om nog altijd films te kunnen ontdekken. Zeker als het zo’n klassieker als Orson Welles’ Touch of Evil. Ook al zie ik nog lang niet alle lagen in dit meesterwerk, en was ik licht buikgrieperig toen ik ‘m zag, ergens voelde ik hetzelfde als toen ik ooit in de Metropolitan Museum in New York twintig minuten lang vanaf een halve meter afstand naar een zelfportret van Rembrandt stond te kijken. Orson…