Yes, Asteroid City is een overduidelijke Wes Anderson-film (maar zonniger dan z’n meeste eerdere films), maar nog duidelijker is dat hij wil dat jij je als kijker continu beseft dat je naar een ‘film’ aan het kijken bent; of in elk geval: naar een verfilming van een toneelstuk waarvan het maakproces becommentarieert wordt door ‘onze’ verteller: Bryan Cranston. Waardoor ik me dus vanaf het begin al af zat te vragen: “Waarom wil ie ons continu…
Jurassic World: Dominion, oftewel Jurassic Park 6, is een beetje een reünie van alle nog levende helden uit zowel de Jurassic Park– als Jurassic World-franchise. En dat levert een ontzettend vermakelijke film op, waarbij alleen de “When you gotta go, you gotta go“-toiletscène uit het eerste deel volgens mij niet ‘ge-hommage-ficeerd’ wordt. Buiten al dat vermaak lukte het me echter niet om m’n kritische houding volledig uit te zetten, en daardoor zag ik wat zaken…
Ja, Jurassic World: Fallen Kingdom is vermakelijk escapisme, maar helaas ook niet veel meer dan dat. Al volgen de makers wel vrij exact de Jurassic Park-formule; dus met meedogenloze ondernemers die overal geld aan willen verdienen, kinderen om je aandacht vast te houden, zijkarakters voor de komische ondertoon en iets van romantiek tussen onze antiheld-protagonist en het vrouwelijke karakter, et cetera. Maar een paar dagen later – ook na het zien van het origineel op…
Wederom een heerlijk avontuur van Wes Anderson, die vanwege z’n vorm – stop-motionanimatie – ook net wat meer speelruimte heeft om nóg fantasievoller te zijn. En met die speelruimte creëert Anderson een wereld waarop je tal van interpretaties en projecties los kunt laten, waardoor je eigen inbreng jouw beleving nog persoonlijker en/of rijker zal maken. Met een geweldig brede voice-cast, met afwisselend Anderson-alumni (als Bill Murray en Edward Norton) en ‘nieuwkomers’ als Harvey Keitel en…
Als je de maker van de geweldige vampier-mockumentary What We Do in the Shadows, het (onverwacht?) goede Hunt for the Wilderpeople en het hilarische Flight of the Concords de regie over een Marvel-superhelden-film geeft, dan krijg je dus inderdaad een ontzettend vermakelijke toevoeging aan minstens twee samensmeltende/samengesmolten franchises. Niet zo’n groots entertainment-spektakel als Guardians of the Galaxy, maar vooral vanwege de interactie tussen onze Noors-mythologische dondergod en die ongelooflijk groene reus biedt Thor: Ragnarok ruim…
Is het een vervolg, een hommage aan of toch meer een The Force Awakens-achtige blauwdrukkopie van het eerste deel? Hoe het ook zij, Independence Day: Resurgence geeft je vrijwel exact wat je van een Ronald Emmerich-film kunt verwachten: groots ‘patriottisme’, flink stevige visual fx, coole/knappe/hippe/wijsneuzerige/heldhaftige karakters en makkelijk escapisme. Gooi daar nog twee elkaar opponerende buitenaardse rassen tegenaan, waarvan het ene bijna klassiek en/of simpel is (afhankelijk van je ‘bui’) en het andere best interessant, en…
Scenarist David Koepps pogingen om ook als regisseur serieus genomen te worden werpen hun vruchten vooralsnog niet echt af. Van z’n vorige vijf regiepogingen zag ik er vier (Stir of Echoes, Secret Window, Ghost Town en Premium Rush), maar ondanks een behoorlijke diversiteit – Mortdecai valt in het genre “klucht” – is deze laatste zeker de minste in dat rijtje. Ondanks dat hij natuurlijk zelf moeten weten wat hij doet, lijkt het mij fijner als hij zich gewoon vooral…
Misschien een wat grote uitspraak, maar The Grand Budapest Hotel is mogelijk Wes Andersons beste film tot nu toe. Het is in elk geval z’n meest ‘grootse’ film, waarin hij elementen uit zo’n beetje al z’n vorige films combineert tot een zeer vermakelijk, interessant en wederom heerlijk apart meesterwerk met een werkelijk ongelooflijke cast. Maar zoals ik bij al z’n films blijf zeggen: Anderson creëert wel een wereld die niet iedereen zal trekken. Hier is het…
Heerlijk om wederom ’n classic te kunnen ontdekken, maar ik had eigenlijk niet verwacht dat deze remake van ’n nog klassiekere film (uit 1956) ook nog eens zulke goed geschreven scènes bevatte dat de film, ondanks het vrij absurde gegeven hoe de snatchers naar onze planeet komen, ook qua geloofwaardigheid enorm spannend is. Daarnaast bevat de film ’n aantal scènes die ik waarschijnlijk nooit meer ga vergeten, was het erg fijn om niet alles spoonfed te krijgen…
Ondanks een paar nogal ongeloofwaardige scènes – waardoor de film bij menig recensent ook door de mand valt – was ik eigenlijk best verrast na het zien van The Switch. Het is natuurlijk lang niet de beste film van het jaar, maar ik verwachtte een stuk minder. Jennifer Aniston is niet op haar best, maar zeker ook niet op haar slechts. Jason Bateman laat (weer) zien dat hij neerslachtige rollen goed aan kan, maar vooral…