Na ongeveer vijf minuten in dit star-studded regiedebuut van Chris – Star Trek, Wonder Woman – Pine waren de films The Muse, The Big Lebowski en Chinatown al in m’n hoofd voorbijgekomen. Die laatste omdat het zooitje ongeregeld, onze protagonisten, die film letterlijk kijkt (en als inspiratie neemt), die film over The Dude omdat Pine daar 100% zijn zwembadschoonmakende hoofdrol op gebaseerd heeft, en The Muse omdat dat ook zo’n Hollywood-insider-film was die hier niemand…
Zonder enige voorkennis is The Woman in the Window interessant en gevuld met werkelijk een TOPcast, maar na het zien dacht ik al “Hmmmm, beetje Rear Window meets The Father meets een te simpel commerciële thriller-twist-formulefilm“. En als je dan wat onderzoek gaat doen naar het boek (en vooral de schrijver daarvan) waarop het scenario gebaseerd is, dan zal waarschijnlijk ook jouw teleurstelling zienderogen toenemen. Dat is bij mij nu namelijk in volle gang. Hoe…
Zo, die Brandon heeft niet alleen de achternaam van z’n beroemde vader (David – The Fly, A History of Violence – Cronenberg), maar thema’s als identiteit en de fysieke gevolgen van technologie komen in Possessor net zo hard terug als in pa Cronenbergs beste films (denk Dead Ringers en Videodrome). En dan komt Jennifer Jason Leigh – hoofdrolspeler in pa’s ExistenZ – ook nog langs! Maar de stralende sterren van Possessor zijn overduidelijk Andrea – Birdman,…
Misschien kwam het deels door m’n lichte griep, maar ook bij dit misdaaddrama voelde ik behoorlijk wat tranen over m’n wangen lopen. Mogelijk vanwege het zien van die heftige verslavingsscène, net nadat ik Beautiful Boy zag, maar zeker ook omdat ik me wel wat zorgen maak in hoeverre die naargeestige sfeer uit het Detroit uit de jaren ’80, waarin dit waargebeurde verhaal zich afspeelt, misschien wel verergerd is sindsdien. Want voelde we in Killing Them…
Opvallend dat er in één jaar twee films over een van de onbekendere Amerikaanse presidenten van de afgelopen eeuw zijn gemaakt. Van een collega-recensent hoorde ik overigens dat hij de TV-film All the Way, met Bryan – Breaking Bad, Trumbo – Cranston, ook een stuk beter vond dan deze LBJ, met een zwaar-‘gemakeupte’ Woody Harrelson in de titelrol. En dat kan ik me best voorstellen, want ik vond LBJ helaas net zo oninteressant als mijn beeld…
In sterk contrast met de film die ik hiervoor recenseerde daagt Alex Garland je met Annihilation juist ongelooflijk uit om mee/na te denken, want wat was het heerlijk filosoferen na het zien van deze visueel ook prachtige Netflix-film zeg! Garland gaat nog een stap verder dan met z’n intrigerend-geweldige Ex Machina, en maakt wederom een film die speelt met een angst die wij als mensen al dan niet onbewust mogelijk allemaal wel voelen; dat we onze…
Ondanks dat je niets dan respect kunt hebben voor de manier waarop de Safdie-broers met deze film op het filmfestival van Cannes terecht wisten te komen, had ik tijdens de film wel behoorlijk wat moeite om geïnteresseerd te blijven meegaan met onze hoofdrolspelers. Deels omdat ik me niet echt kon identificeren met Robert Pattinsons karakter, iets wat ik vaker heb bij ‘onaangename’ persoonlijkheden. En als die identificatie niet werkt, dan werkt de film ook niet…
Scenario-held Charlie Kaufman (Being John Malkovich, Adaptation, Confessions of a Dangerous Mind, Eternal Sunshine of the Spotless Mind) komt nu met z’n tweede zelf-geregisseerde film, en door het ogenschijnlijk mega-kleine verhaaltje én de stop-motion animatie waarin het verhaal gegoten is, lijkt deze niet verder van z’n bombastische meesterwerk Synecdoche, New York af te kunnen staan, maar thematisch gezien voel je wel degelijk overeenkomsten. Daarnaast lijkt het verhaal ongelooflijk saai en klein, maar interpretatie-wijs is het misschien…
Het eerste dat ik schreef na het zien van Tarantino’s The Hateful Eight was: “Sow, eindelijk houdt Tarantino zich weer wat in qua platte coolheid, al is Greg Nicotero’s niet voor niets ingehuurd als special fx make-up artist.” Daarna voelde ik vooral weer het ‘probleem’ dat ik inmiddels met vrijwel elke Tarantino-film heb: hij refereert ontzettend veel aan films van zijn grote helden, waardoor hij best wat symboliek ‘leent’ uit andere films, maar uiteindelijk lijkt…
Ik heb het al vaker gesteld, dat de beste en leukste komieken zich kenmerken door juist erg goed te zijn in serieuzere tragikomische rollen. Dat ik Kirsten Wiig de grappigste vrouw ter wereld vind heb ik al vaker gesteld, maar ik weet het nu, na haar tweede serieuzere rol van dit jaar (na The Skeleton Twins), dus zeker. Samen met een geweldige ondersteunende cast levert ze met Welcome to Me niet alleen één van de…
Kill Your Darlings is een film waar menig literatuurstudent waarschijnlijk een prachtig essay over kan schrijven, want als je gaat zoeken zit er een mooie scherpe essentie en zeker ook een ironische contradictie in het verhaal, maar hoe groot de aantrekkingskracht van deze film is durf ik niet te zeggen. Succesvol was deze film nergens, ondanks dat het dus wel een film is over de samenkomst van een paar van de grootste Amerikaanse schrijvers van…
De schrijvers van (500) Days of Summer komen wederom met een film die ogenschijnlijk een wat simpele romcom lijkt, maar stiekem toch behoorlijk onder je huid kruipt. Waarschijnlijk doordat regisseur James Ponsoldt het lef had best wat open en/of grijs te laten, waardoor Shailene – The Descendants – Woodley en Miles – Project X, Rabbit Hole – Teller kunnen laten zien wat ze in hun mars hebben. En dat is verrassend veel, gezien ook de Special Jury…