Voorafgaand aan A Quiet Place: Day One vroeg ik me al af hoe ze deze verhaallijn interessant konden krijgen, juist omdat we door A Quiet Place en A Quiet Place Part II allang weten wat er ná deze prequel gaat gebeuren. Maar die ‘zorg’ wordt in de openingsscène direct redelijk bevredigend beantwoord, wat overigens wel weer een volgend ‘probleem’ veroorzaakt. Daarover zeg ik verderop pas iets (na een “spoiler alert” natuurlijk), maar door het verhaal…
Helaas, ondanks een aantal heerlijke cameo’s (waaronder dé favoriete acteur van de regisseur) en waarschijnlijk een voor echte Marvel-nerds orgastische samenkomst met een andere succesvolle Marvel-franchise, vrees ik dat het Marvel Cinematic Universe door Doctor Strange in the Multiverse of Madness eerder fans verliest, dan dat erbij komen. Voor eventueel nieuwe fans is alles namelijk teveel verweven met eerdere films én series, en dat zorgde bij mij uiteindelijk ook voor m’n kritische oordeel: deze films…
Ruim drie jaar geleden verraste acteur John – The Office – Krasinski mij (en de wereld) behoorlijk stevig met zijn regie van A Quiet Place, waardoor deze sequel natuurlijk sowieso niet uit kón blijven. En waar dit tweede deel zeker ook wel wat ‘franchise-kritiek’ op kan roepen, was mijn eerste reactie na afloop echter “Damn zeg, misschien niet zo’n heerlijke k&*#-sfeer als in het eerste deel, maar nog steeds zo interessant, dat ik eigenlijk méér…
Misschien wel het grootste compliment voor dit ‘horrordrama’ (hoe definieer je trouwens “horror”, want laat deze term je hier niet teveel afschrikken) is dat A Quiet Place zo’n beklemmende k&%$-sfeer bevat dat ik op een gegeven moment zelfs iemand hoorde denken: “Zou ik wel willen leven in zo’n wereld?” Dat is natuurlijk een teken voor de sterkte van het neergezette drama, waarvan ik initieel dacht dat ook nog eens het regiedebuut was van tevens hoofdrolspeler…
Oscarwinnares Kathryn – The Hurt Locker, Zero Dark Thirty – Bigelow komt wederom met een sterke film met een wat ‘lastige’ lineaire structuur, maar mogelijk kwam dat omdat de primaire Amerikaanse doelgroep van deze film de achtergrond bij dit verhaal vrijwel zeker wél zal kennen. Voor mij was het in het begin wat lastig volgen/voorspellen waar het scenario van Bigelows vaste schrijver Mark Boal heen zou gaan, maar uiteindelijk is dit een film die mij…
Dat deze film al tijdens het productieproces aardig gedoemd leek bleek wel uit de e-mails van toenmalig Sony Pictures-voorzitter Amy Pascal, die op z’n zachtst gezegd nogal negatief was over de eerste screenings van de film. Achteraf gezien lijken haar opmerkingen helaas weinig positiefs te hebben gebracht, want ondanks de aanwezigheid van Bradley Cooper, Rachel McAdams, Emma Stone, Alec Baldwin, Danny McBride én Bill Murray (!!!!) is deze nieuwste van Cameron – Almost Famous, Jerry…
Gus Van Sants nieuwste is mogelijk wat te rustig voor het grote mainstream-publiek, terwijl ik van mening ben dat het onderwerp van de film – fracking, oftewel het boren naar schaliegas – juist bij iedereen bekend zou moeten zijn. Want waar jij mogelijk denkt dat ’n film over de problemen die ontstaan in ’n klein Amerikaans plattelandsstadje als er ’n groot energiebedrijf vele miljoenen komt beloven een beetje een ‘ver-van-je-bed-show’ is, laat ik die bubbel…
Never judge a movie by its poster, had ik al veel eerder tegen mezelf moeten zeggen. Ik weet ook niet zeker of het de poster was die me ‘lange’ tijd tegenhield deze film te zien (mogelijk kwam ’t grotendeels ook wel gewoon omdat mijn videotheek ‘m niet ingekocht had), maar ik ben maar wat blij dat ik ‘m nu gezien heb. Een lach, een traan, maar vooral een heerlijke American indie van een regisseur die misschien…